Το δίκαιο της Ελλάδας στο Αιγαίο σε σχέση με τις Τουρκικές

Ο Θεόδωρο Καρυώτη, ο οποίος εκτός από καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο Towson του Maryland είναι και μέλος της Ελληνικής Αντιπροσωπείας για το Δίκαιο της Θάλασσας και επιμελητής του βιβλίου "Greece and the Law of the Sea."

Μιλά για όλους και για όλα στo Greek American News Agency

Πώς βλέπετε το δίκαιο της χώρας μας στο Αιγαίο σε σχέση με τις Τουρκικές διεκδικήσεις τα τελευταία χρόνια; Τι πρέπει να γίνει για να αποδοθεί δικαιοσύνη;

«Για πάνω από τριάντα χρόνια τώρα η Ελλάδα επιμένει μονότονα ότι η μοναδική της διαφορά με την Τουρκία είναι νομικής φύσης και αφορά την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Αλλά πάνω από 25 χρόνια τώρα η έννοια αυτή έχει υπερκερασθεί από αυτή της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Από τότε που δημιουργήθηκε η νέα Σύμβαση του Διεθνούς Δίκαιου της Θάλασσας το 1982, κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει ζητήσει μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αλλά πάντα ζητά και την ταυτόχρονη οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Οι Τούρκοι βέβαια τρίβουν τα χέρια τους που ακούν για τόσα χρόνια τις ελληνικές κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα να μιλάνε μόνο για την υφαλοκρηπίδα και να αγνοούν εντελώς την ΑΟΖ. Ο λόγος βέβαια της μεγάλης χαράς των Τούρκων είναι ότι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα έχει πολλά να κερδίσει με την οριοθέτηση μιας ΑΟΖ στο Αιγαίο. Έτσι οι μεν Τούρκοι κάνουν την πάπια οι δε Έλληνες παπαγαλίζουν μονότονα το τροπάριο της υφαλοκρηπίδας!

Οι Τούρκοι είναι τρομοκρατημένοι και μόνο στην σκέψη ότι η Ελληνοτουρκική διαφορά μπορεί να φθάσει στο Διεθνές Δικαστήριο και αντιλαμβάνεται κανείς πόσο ακόμα περισσότερο θα πανικοβληθούν, εάν οι Έλληνες επιμείνουν ότι πρέπει να οριοθετηθεί όχι μόνο η υφαλοκρηπίδα αλλά και η ΑΟΖ. Για πολλά χρόνια τώρα η Τουρκία συνεχώς προσθέτει νέα θέματα στο τραπέζι, όπως γκρίζες ζώνες, αποστρατικοποίηση νησιών, πλάτος αιγιαλίτιδας ζώνης, κλπ., ενώ η Ελλάδα δεν τολμά να προσθέσει την ΑΟΖ σαν ένα από το θέματα προς διευθέτηση. Η Τουρκία γνωρίζει ότι έχει μια πολύ αδύναμη θέση όσον αφορά την ΑΟΖ γι' αυτό και δεν ξεστομίζει ποτέ αυτές τις τρεις λέξεις στις συνομιλίες της με όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα. Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι γιατί και η Ελλάδα αποφεύγει να αναφερθεί και να θέση αυτή, στο τραπέζι των συνομιλιών, τις τρεις αυτές λέξεις (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) που τρομάζουν τόσο την Τουρκία.

Η μόνη πιθανή εξήγηση που μπορεί να δώσει κάποιος είναι η ακόλουθη:
Στη δεκαετία του 1980, η Ελλάδα αποτάθηκε προς την Τουρκία και σε κάποιες μυστικές συνομιλίες, της ζήτησε να φέρουν στο τραπέζι των συζητήσεων και το θέμα της ΑΟΖ. Δυστυχώς, η Τουρκική αντιπροσωπεία αντέδρασε έντονα λέγοντας ότι αυτό το θέμα δεν μπορεί ποτέ να προστεθεί στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων γιατί θα θιγούν μεγάλα συμφέροντά της στο Αιγαίο και ζήτησε από τους Έλληνες να μη φέρουν αυτό το θέμα ποτέ πια στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων κάτι που, εκ των πραγμάτων, φαίνεται ότι δέχθηκαν οι Έλληνες!».

Οι συνεχείς κρίσεις στις παγκόσμιες αγορές τι δείχνουν σύμφωνα με τη δική σας επιστημονική σας άποψη; Το συγκεκριμένο οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξης έχει φτάσει στα όρια του;

«Όσο υπάρχει το καπιταλιστικό σύστημα με τη σημερινή του μορφή δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αλλάξουν πολλά πράγματα στις παγκόσμιες αγορές. Η τελευταία δεκαετία του 20oυ αιώνα ήταν μια μεγάλη περίοδος ευημερίας και πλούτου για ένα μεγάλο ποσοστό του αμερικανικού λαού. Νέες τεχνολογίες και μια επανάσταση στις τηλεπικοινωνίες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη εκείνης της περιόδου. Ο χαμηλός πληθωρισμός και η χαμηλή ανεργία , μαζί με τα υψηλά κέρδη των εταιρειών, έστειλαν το χρηματιστήριο στα ύψη. Τότε οι οικονομολόγοι βλέποντας τον συνδυασμό υψηλής οικονομικής ανάπτυξης και χαμηλού πληθωρισμού, άρχισαν να πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είχαν δημιουργήσει μια «νέα οικονομία» που δεν είχε καμία σχέση με το παρελθόν. Αλλά ήταν μια λανθασμένη πρόβλεψη και τα γεγονότα του καινούργιου αιώνα τους έφεραν πίσω στην πραγματικότητα. Βέβαια τα κέρδη δεν σταμάτησαν να αυξάνονται σαν ποσοστό του εθνικού εισοδήματος ούτε τη περίοδο που άρχισε η τελευταία ύφεση το 2001 αλλά ούτε και σε αυτή που έχει αρχίσει στο τέλος του 2007. Αντίθετα το ποσοστό του εργατικού εισοδήματος συνεχίζει να μειώνεται και για πρώτη φορά στην οικονομική ιστορία της Αμερικής μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται το φαινόμενο αύξησης των εισοδηματικών ανισοτήτων μετά από μια ανάκαμψη».

Και σήμερα;

«Σήμερα, η κυβέρνηση Μπους, που είναι η χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία των ΗΠΑ, έχει αρχίσει μια εκτεταμένη και συνεχή επίθεση κατά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Τρεις συνεχείς φορολογικές μειώσεις από το 2001, που ξεκάθαρα ευνοούν τους πλούσιους, είχαν σαν αποτέλεσμα την εξαφάνιση των πλεονασμάτων του προϋπολογισμού των ετών 1998-2001 και έφεραν τεράστια ελλείμματα μέχρι σήμερα. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι τα ελλείμματα αυτά καθ' αυτά γιατί αν είχαν δαπανηθεί για την υγεία, την παιδεία , τις συγκοινωνίες και το περιβάλλον, θα είχε σαν αποτέλεσμα μια πιο δυναμική και σταθερή οικονομία που δεν θα ωφελούσε μόνο το πλούσιο ένα τέταρτο των αμερικανικών οικογενειών. Η κυβέρνηση Μπους βέβαια κάνει ακριβώς το αντίθετο προσπαθώντας με τις φορολογικές μειώσεις να αφαιρέσει οικονομικούς πόρους από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και να την αναγκάσει να μειώσει πολλές κοινωνικές δαπάνες με εξαίρεση βέβαια τις αμυντικές δαπάνες. Αυτή η οικονομική πολιτική έχει σαν αποτέλεσμα την μείωση των αποταμιεύσεων, την χειροτέρευση των διεθνών ελλειμμάτων της χώρας και την αύξηση της εξάρτησης από ξένα κεφάλαια για να βοηθήσουν την εσωτερική κατανάλωση και επενδύσεις. Αυτό είναι το σύστημα διακυβέρνησης του πιο ισχυρού και πιο σημαντικού κράτους του κόσμου, που σήμερα κυβερνάται από μια "ακροδεξιά ολιγαρχία" όπως αποκαλέστηκε από τους Financial Times. Η κυβέρνηση Μπους πιστεύει ότι η παγκόσμια στρατιωτική υπεροχή και ηγεμονία των ΗΠΑ θα φέρει αναμφίβολα και την οικονομική ηγεμονία.

Γνωρίζοντας ότι βραχυπρόθεσμα ο μοναδικός αντίπαλος θα είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για να μη καταφέρουν οι Ευρωπαίοι να γίνουν το αντίπαλο δέος και μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει. Έτσι γελάνε τώρα κάτω από τα μουστάκια τους γιατί κατάφεραν να πείσουν τους Ευρωπαίους να προσθέσουν άλλα δέκα μέλη στην οικογένειά τους μια και ελέγχουν τουλάχιστον τα μισά από αυτά τα νέα μέλη. Τουλάχιστον για το απώτερο μέλλον δεν φαίνεται οι συλλογισμοί αυτοί να αλλάζουν κατεύθυνση, έτσι η Αμερική θα συνεχίζει να παίζει ένα πολύ επικίνδυνο παιγνίδι πάνω στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Έχει ήδη αρχίσει η παρακμή της Αμερικανικής αυτοκρατορίας και έτσι θα έρθει μία νέα κατάσταση που θα αρχίσει σταδιακά να αλλάζει το συγκεκριμένο οικονομικό-κοινωνικό μοντέλο ανάπτυξης που έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια του».

Πώς κρίνετε το γεγονός ότι αυξάνονται συνεχώς οι οικονομικές ανισότητες και μαζί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών; Υπάρχει τρόπος να μειωθεί αυτό το θλιβερό φαινόμενο ακόμα και σε επίπεδο κρατών;

«Η κατανομή του εισοδήματος και του πλούτου αποτελεί σήμερα το πιο κρίσιμο πρόβλημα του εικοστού πρώτου αιώνα! Ο συνολικός πλούτος των τριών πλουσιοτέρων ανθρώπων του κόσμου είναι ίσος με τον συνολικό πλούτο των φτωχότερων τριών δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη Γη! Δυστυχώς αυτές οι ανισότητες θα συνεχίσουν να αυξάνονται μέχρι η ανθρωπότητα να κατορθώσει να ανακαλύψει ένα οικονομικό σύστημα με ένα πραγματικό ανθρώπινο πρόσωπο, πράγμα που δεν βλέπω να υπάρχει στον ορίζοντα».

Πώς κρίνετε το επίπεδο των Αμερικάνικων πανεπιστημίων όσον αφορά στην έρευνα και τις νέες τεχνολογίες σε σχέση με τα Ευρωπαϊκά και τα Ελληνικά; Γιατί όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις σε ευαίσθητους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας έχουν αρχή και τέλος το Αμερικάνικο πανεπιστήμιο;

«Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, το προβάδισμα των ΗΠΑ ξεκίνησε μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε σαν βάση όχι μόνο το μεγάλο πλούτο που άρχισε να δημιουργείται αλλά και στο γεγονός ότι τα καλύτερα μυαλά του κόσμου θέλανε πάντοτε να δουλέψουν στα μεγάλα Αμερικάνικα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα. Ένας λόγος της υπεροχής τους μέχρι σήμερα είναι και το γεγονός ότι τα καλύτερα πανεπιστήμια είναι, μη κερδοσκοπικά, ιδιωτικά πανεπιστήμια και λαμβάνουν τεράστια ποσά από ιδιώτες που απαιτούν να μην επεμβαίνει το κράτος στη λειτουργία αυτών των ιδρυμάτων. Το δεύτερο ερώτημα εύκολα πλέον απαντιέται από τη παραπάνω παρουσίαση».

Πώς βλέπετε τον Ελληνισμό στις Η.Π.Α. στις αρχές του 21ου αιώνα; Οι Ελληνικές παραδόσεις τα ήθη και έθιμα σε σχέση με την πρόσβαση στα κέντρα εξουσίας αλλά και στην εκπαίδευση πώς την κρίνετε;
«Ο Ελληνισμός των ΗΠΑ σήμερα δεν διαφέρει από αυτόν του προηγούμενου αιώνα. Δυστυχώς παραμένουν συντηρητικοί στις πολιτικές τους απόψεις και οι περισσότεροι υπήρξαν υποστηρικτές της χούντας. Σήμερα πολλοί από αυτούς δεν υποστηρίζουν τον Γερουσιαστή Ομπάμα γιατί είναι μαύρος. Όσον αφορά το λεγόμενο Ελληνοαμερικανικό λόμπι αποτελεί ένα μεγάλο μύθο όσον αφορά τη σπουδαιότητά του. Ένα τέτοιο λόμπι για να είναι χρήσιμο πρέπει να συμπεριφέρεται όπως αυτό των Εβραίων. Για τους Εβραίους πάντα έχει προτεραιότητα το συμφέρον του Ισραήλ και μετά αυτό των ΗΠΑ. Αναμφίβολα συνεχίζουν να διατηρούν τις Ελληνικές παραδόσεις και τα ήθη και έθιμα αλλά χωρίς τις κατάλληλες υποδομές δεν θα κατορθώσουν να διαφυλάξουν την Ελληνική γλώσσα. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα τους παραμένει η μεγάλη μόρφωση της πλειοψηφίας των Ελληνοαμερικάνων και φαίνεται ότι κατέχουν την πρώτη θέση σε σχέση με άλλες εθνικότητες».

* Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΕΡΕΥΝΑ" ΤΗΣ Β. ΕΛΛΑΔΟΣ