Δύο πρώην πρόεδροι προσβάλουν με τα τερτίπια τους την ομοσπονδία Νέας Υόρκης και ολόκληρο τον ελληνισμό

Πως δύο πρώην πρόεδροι (τιμωρημένοι και διωγμένοι) τις Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων προσβάλουν με τα τερτίπια τους την ομοσπονδία και ολόκληρο τον ελληνισμό.

http://nyforeignpress.org/membershipaction001.html

*******************************************************************************
ACTION ON BEHALF OF A MEMBERBy Suzanne Adams
On October 22nd I was contacted by one of our members, Alexander Stefanopoulos, who had been denied entry to a meeting of the Federation of Hellenic Societies of Greater New York. Although he had been invited, they maintained that he was not a member of the Press. He presented them with his FPA Press card (his accreditation had been confirmed by the FPA) as well as Press credentials from Greece.
After reviewing the facts, I referred this matter to the Executive Committee at our meeting on October 25th.The Executive Committee voted to submit a letter of protest on his behalf. The letter, written by President Gabriel Plesea , is reprinted below.
October 28, 2005
Mr. Nick DiamatidisPresidentFederation of Hellenic Societies of Greater New York, Inc.22-51 29th StreetAstoria, N.Y. 11105
Dear Mr. Diamatidis,
I am writing to you about a matter that has created great concern at the Foreign Press Association when the Executive Committee was informed of a letter addressed to it by Greek journalist Alexander Stefanopoulos, a member in good standing of our Association.
In his letter, Mr. Alexander Stefanopoulos details how he was invited, along with local journalists and Greek correspondents in New York, to attend the general meeting of the Federation of Hellenic Societies of Greater New York, Inc., on October 20, 2005, held at "Stathakion" Center in Astoria, at 8:00 p.m. There, on his way into the conference room, Mr. Stefanopoulos was intercepted by two members of the former Council, Messrs. A. Tomopoulos and G. Georgopoulos who asked him to leave the conference room, on grounds he was not a journalist, although Mr. Stefanopoulos showed his press ID's, a Greek one and the one issued by the Foreign Press Association, stating that he is an accredited foreign journalist, member of the Association. Furthermore, according to his account, Mr. Stefanopoulos was assaulted and subjected to insulting language.
As members of the press, we at the Foreign Press Association are firm advocates for the journalists' right to freely carry out their professional duties and wish to lodge an unequivocal protest on our colleague's behalf. Also, the Foreign Press Association wants to take issue with the two councilmen of the Federation of Hellenic Societies of Greater New York for apparently ignoring the validity of a press card issued by the Foreign Press Association as they asserted that Mr. Stefanopoulos is not a journalist. We would like to assure you that the Foreign Press Association, founded in 1918 in New York, the oldest such professional association in the USA, issues its press cards only to proven, professional foreign journalists from all over the world.
In view of all this, we would welcome an explanation from you, Mr. President, about the incident.
Thanking you in advance for your attention to this matter and looking forward to hearing from you soon,
Sincerely,
Gabriel PleseaPresident, Foreign Press Association
A response from Mr. Diamantidis concluded, “This was a regretful moment, and we extend our apologies to your members and your Association.”

Ο Μακάριος και η απαγωγή του Φαρμακίδη

Αναφορά στο βιβλίο του Γαβριήλ Μηνά: «Η εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ιστορική επισκόπηση 1959-1974»
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ
Ο γνωστός Βρετανός μελετητής και συγγραφέας E.H.Carr, στο βιβλίο του «Τι είναι Ιστορία», έγραψε τα εξής σημαντικά: «Παλαιότερα λέγανε πως τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Αυτό, βέβαια, δεν είναι αλήθεια. Τα γεγονότα μιλούν μόνο, όταν ο ιστορικός τα επικαλείται. Είναι αυτός που αποφασίζει ποια από αυτά θα αφήσει να μιλήσουν και σε ποια σειρά και σε ποια συνάρτηση».Ο Γαβριήλ Μηνάς, φίλτατος δάσκαλος και εκλεκτός εκπαιδευτικός και συγγραφέας, με το νέο δίτομο έργο του, «Η εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο», επισκοπεί την ταραγμένη, πικρή και σκληρή περίοδο μετά την ανεξαρτησία μέχρι την τουρκική εισβολή. Επικαλείται τα ιστορικά γεγονότα και αποφάσισε ποια από αυτά θα μιλήσουν. Και μιλούν εκεί που άλλοι τα αποσιωπούν ή τα υποβαθμίζουν ή, χειρότερα, τα ενταφιάζουν στο κοιμητήριο της βολικής λήθης.
Ο «επίορκος»
Θα ήθελα να αναφερθώ αδρομερώς στη συμπεριφορά, στη νοοτροπία και στις αντιδράσεις του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου έναντι κυρίως του κυπριακού Τύπου, της τότε εποχής και των δημοσιογράφων, επειδή έζησα μερικά από τα γεγονότα που επικαλείται. Για τρεις λόγους:Πρώτον, επειδή μια πυκνή, ηθελημένη και εσκεμμένη αχλύ επικαλύπτει την προσωπικότητα και τις αντιδράσεις του Μακάριου έναντι του κυπριακού λαού και ιδίως του Τύπου.Δεύτερον, επειδή διαδοχικές κυβερνήσεις, κόμματα, επιτήδειοι πολιτικοί, μακαριολάτρες ή μακαριοτυμβωρύχοι, Μ.Μ.Ε. και δημοσιογράφοι κατά καιρούς είτε αποφεύγουν είτε αποσιωπούν πτυχές και γεγονότα, που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα του Μακάριου.Τρίτον, επειδή με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου και με εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας εντέλλονται οι φιλόλογοι να αφιερώσουν στη φετινή χρονιά πολύ χρόνο και κόπο σε εκδηλώσεις, αναφορές, μελέτες, διαγωνισμούς και επισκέψεις μαθητών, για να τιμηθούν τα 30χρονα από το θάνατο του Μακάριου.Όπως σημειώνει ο Γαβριήλ Μηνάς, ο Μακάριος δεν ήταν συνηθισμένος να επικρίνεται και να τον αντιπολιτεύονται. Όταν άρχισε να γίνεται στόχος έντονης πολιτικής κριτικής και να αμφισβητείται η ορθότητα των χειρισμών του Κυπριακού, φαίνεται να αιφνιδιάστηκε και να κατελήφθη από έκδηλη νευρικότητα. Ιδιαίτερα τον ενοχλούσε ο χαρακτηρισμός του «επίορκου». Όπως είναι γνωστό, στις 22 Αυγούστου 1954, από τον άμβωνα της Παναγίας της Φανερωμένης, στη Λευκωσία και ενώπιον πρωτοφανούς πλήθους Ελλήνων, έδωσε το γνωστό όρκο της Φανερωμένης, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ανεξαρτήτως θυσιών.Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι ο λαός χωρίστηκε, μετά τον ανεπανάληπτο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, σε Μακαριακούς και σε πολιτικούς αντιπάλους του Μακάριου, που τον κατηγορούσαν ότι παραβίασε τον όρκο της Φανερωμένης και τους εθνικούς πόθους των Ελλήνων της Κύπρου. Και από την Ένωση οδήγησε την Κύπρο στην κολοβή και δοτή ανεξαρτησία-τραγέλαφο. Ο Γαβριήλ Μηνάς παρατηρεί, ορθά, ότι στην πολιτική παιδεία της Κύπρου, η χρήση βίας εισήχθη επί της προεδρίας του Μακάριου. Από το 1959 μέχρι το 1972, η πολιτική βία ασκείτο κατ' αποκλειστικότητα από τη φιλοκυβερνητική παράταξη, από παράγοντες και ανθρώπους που περιστοίχιζαν και στήριζαν το Μακάριο, συντηρούνταν και αμείβονταν οικονομικά ή άλλως πως από αυτόν.
Επίθεση στον Κύρου
Από τους πρώτους επικριτές του Μακάριου ήταν η σοβαρή και έγκυρη αθηναϊκή εφημερίδα «Εστία», ιδιοκτησία των Κυπρίων την καταγωγή αδελφών Κύρου. Η «Εστία» είχε ταχθεί κατά της πολιτικής της ανεξαρτησίας και των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Στις 6 Ιουλίου 1959, τρεις Κύπριοι αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Μακάριου (ο τομεάρχης Χριστάκης Τρυφωνίδης και οι φοιτητές Μιχαήλ Φιλίππου και Αλέκος Χρυσοστόμου) εισέβαλαν στα γραφεία της εφημερίδας και επιτέθηκαν εναντίον του διευθυντή της. Η ενέργεια αυτή προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στον ελληνικό πολιτικό κόσμο, επειδή η οικογένεια Κύρου έχαιρε μεγάλης εκτίμησης.Και ο Μακάριος καταδίκασε την επίθεση κατά της «Εστίας», αλλά τι παρατηρήθηκε; Τέθηκε σε λειτουργία η καλά γνωστή βιομηχανία παραγωγής και έκδοσης «αυθόρμητων», τάχα, ψηφισμάτων συμπαράστασης προς τον «σεπτό ιεράρχη». Τα ψηφίσματα δεν καταδίκαζαν την αήθη επίθεση κατά του διευθυντή της «Εστίας», αλλά την… αντεθνική αρθρογραφία της.Μετά την επίθεση κατά του διευθυντή της «Εστίας», στις αρχές του Σεπτέμβρη 1959, άγνωστοι και πάλι -αλλά μακαριακοί- εισέβαλαν στα γραφεία της αντιπολιτευόμενης το Μακάριο εφημερίδας «Εθνική» και κακοποίησαν το διευθυντή της, μακαρίτη σήμερα, Λοΐζο Κυθρεώτη.
«Εις εν κρησφύγετον»
Όμως, εκείνο που πραγματικά συγκλόνισε την κυπριακή κοινωνία, πριν ακόμα η Κύπρος ανακηρυχθεί σε ανεξάρτητο κράτος, ήταν η απαγωγή του δημοσιογράφου (και εκ των ιδρυτών της «Σημερινής», το 1976), μακαρίτη σήμερα, Αντώνη Φαρμακίδη. Ο Φαρμακίδης, ένας από τους πιο καταξιωμένους δημοσιογράφους, εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Αλήθεια» και παράλληλα ήταν αρχισυντάκτης της αντιπολιτευόμενης το Μακάριο, «Εθνικής». Στις 25 Απριλίου 1960, «οκτώ με εννέα πρόσωπα», σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση, απήγαγαν το Φαρμακίδη. Για 11 ημέρες ήταν εξαφανισμένος. Όλοι -Μακάριος, Γρίβας, ΑΚΕΛ- καταδίκασαν την απαγωγή. Όταν στις 6.5.1960 αφέθηκε ελεύθερος, ο Φαρμακίδης ήταν ψυχικό και σωματικό ράκος. Αργότερα, ο ίδιος μίλησε για την «παραμονήν του εις το βασίλειον του Άδου, εις εν κρησφύγετον…».Έντεκα χρόνια αργότερα, στις 26 Μαρτίου 1971, ο Φαρμακίδης, αναφερόμενος σε συνάντηση με το Μακάριο, που είχε στο προεδρικό, έγραψε: «Συνομιλών μετά του Μακαριωτάτου, ο τελευταίος, διακόπτων την συνομιλίαν, ηρώτησε επιχαρίτως: ''Ξεύρετε πού ήμουν χθες; Εις το Μιτσερόν, όπου και μου υπέδειξαν το μέρος που σε ενεταφίασαν''. Και πρόσθεσε με ύφος εράσμιον, που αληθώς… εθαύμασα: ''Ξεύρετε, προχθές πάλιν ήλθεν εδώ μία Επιτροπή και εζητούσε κάτι. Κάποιαν στιγμήν ένας τους μου είπε: ''Ξεύρετε ποιος είμαι εγώ; Ένας από τους απαγωγείς του Φαρμακίδη''».
«Πολιτικοί κακούργοι»
ΟΡΓΙΟ τρομοκρατίας εκδηλωνόταν εναντίον της αντιμακαριακής παράταξης. Ο Μακάριος σιωπούσε ένοχα, σε σημείο που η «Χαραυγή» να γράφει για «αιμοσταγή φασισμό» και για «πολιτικούς κακούργους». Να υπενθυμίσω ότι το 1973, μέσα σε μια νύχτα, συνελήφθησαν πολλοί δημοσιογράφοι και κλείστηκαν στις Κεντρικές Φυλακές, επειδή απλώς ήταν αντιμακαριακοί.Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και περιέχονται λεπτομερώς στο δίτομο έργο του Γαβριήλ Μηνά. Θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση και μια έκκληση:Η επισήμανση, υπό μορφήν απορίας: Πότε οι διάφοροι ευκαιριακοί αγιογράφοι και υμνογράφοι του Μακάριου θα τον αφήσουν, επιτέλους, ήσυχο ώστε η αδέκαστη Ιστορία να αποφανθεί και γι' αυτόν ποιος πράγματι είναι ως προσωπικότητα και ως ηγέτης; Διότι υπήρξε ηγέτης, με τις θετικές και τις αρνητικές πλευρές του.Η έκκληση: Διαβάστε το δίτομο έργο του Γαβριήλ Μηνά. Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με όσα επικαλείται, δεν μπορείτε παρά να συμφωνήσετε με όσα λέγει και ο ιστορικός Πολύβιος. Ότι, δηλαδή, «η μελέτη της Ιστορίας μπορεί να συντελέσει στη διόρθωση του βίου των ανθρώπων».[Παρέμβαση στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Μηνά, «Η εθνική αυτοματαίωση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Ιστορική επισκόπηση 1959-1974», που έγινε στην αίθουσα Ηρώων του Ιδρύματος Απελευθερωτικού Αγώνα 1959-1974, στις 10.10.2007]
«Διατί, διατί, Μακαριώτατε δεν διετάξατε την σύλληψιν του απαγωγέως;»
ΓΡΑΦΕΙ ο Φαρμακίδης: «Περιττόν να είπω ότι έμεινα άναυδος από αυτήν την αποκάλυψιν του Μακαριωτάτου. Όταν συνήλθα, έσπευσα να γελάσω από καρδιάς διά το… αστείον του πράγματος. Και διά να μη καταστρέψω την ατμόσφαιραν, απέφυγα να κάμω μίαν ερώτησιν που μου ήλθε εις τα χείλη: ''Διατί, διατί, Μακαριώτατε, δεν διετάξατε την σύλληψιν του καυχησιολογούντος απαγωγέως, όστις προφανώς έκαμε μνείαν της παρανόμου πράξεώς του, διά να τύχη, εκ των υστέρων, κάποιας ευνοίας;».Μα γιατί να διατάξει τη σύλληψη του καυχησιολογούντος απαγωγέως; Αφού εκείνος και πολλοί άλλοι ενεργούσαν και δρούσαν στο όνομα του Μακάριου, υπερασπιζόμενοι, τάχα, τον σεπτό Ιεράρχη, από τους αντιπάλους του.Περιττό να λεχθεί ότι ο Μακάριος, όπως και ο τότε Υπουργός του των Εσωτερικών, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, καταδίκασαν μεν την απαγωγή Φαρμακίδη, από την άλλη, όμως, τη δικαιολόγησαν, επειδή τη θεωρούσαν ως αποτέλεσμα του τρόπου και της κριτικής, που ο απαχθείς ασκούσε κατά του Μακάριου. Η «Χαραυγή», σε άρθρο της με τίτλο «Πολιτικός γκαγκστερισμός», καταδίκασε την απαγωγή Φαρμακίδη, επισημαίνοντας ότι ο απαχθείς ήταν θύμα «της πιο απαίσιας κατάστασης που γνώρισε ο τόπος». Το ΑΚΕΛ δεν είχε ακόμα προλάβει να συνεργασθεί με το Μακάριο…Αμέτρητες ήταν οι πράξεις πολιτικής τρομοκρατίας κατά τη διακυβέρνηση Μακαρίου, όπως η επίθεση κατά του γιατρού Πολυδωρίδη, οι επιθέσεις και οι τραμπουκισμοί κατά του Δέρβη, οι νυκτερινές επιθέσεις κατά της «Εθνικής» και η καταστροφή των σελίδων της, οι συνεχείς εκφοβισμοί συντακτών της και, βέβαια, οι τραμπουκισμοί και οι προπηλακισμοί κατά των πολιτικών του αντιπάλων, όπως ο γιατρός Τάκης Ευδόκας.