Αποστρατικοποίηση = Αναμονή αφανισμού του κυπριακού Ελληνισμού

Η ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥΣΥΜΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΜΟΝΟΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
Η Δ Ι Α Λ Ε Ξ Η του πρώην Υπουργού Άμυνας και πρώην Υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ, αντιστράτηγου εν αποστρατεία ΦΟΙΒΟΥ ΚΛΟΚΚΑΡΗ, την Τετάρτη 2α Δεκεμβρίου 2009, στο Ίδρυμα Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ στη Λευκωσία, σε εκδήλωση της Κίνησης για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο, υπό τον τίτλο «Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος».
Ηχογραφημένη η διάλεξη Κλόκκαρη, μεταδόθηκε ραδιοφωνικά, σε δύο μέρη από την 1η Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, την Πέμπτη και την Παρασκευή 3η και 4η Δεκεμβρίου 2009, ώρα 08.20.
Μετά από αίτημα πολλών ακροατών του Ράδιο Πρώτο, το κείμενο της διάλεξης Κλόκκαρη αναρτάται και στην Ιστοσελίδα της «Σημερινής» :
------------------------------------------------
«Η Ασφάλεια ως Βασική Πτυχή Επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος»
Φοίβου ΚλόκκαρηΑντιστρατήγου ε.α.
2 Δεκεμβρίου 2009
1. Γενικά
Η ασφάλεια είναι ένα από τα δυσκολότερα κεφάλαια στις συνομιλίες για λύση του Κυπριακού Προβλήματος, αφού το Κυπριακό πρωτίστως είναι πρόβλημα ασφάλειας, που πηγάζει από την επιβουλή και τις βλέψεις της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού της Κύπρου. Σήμερα, η σοβαρότερη απειλή για την ασφάλεια της Κύπρου είναι:
· Η συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή του βορείου τμήματος της Κύπρου με ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις και
· Η δημογραφική αλλοίωση του βορείου τμήματος με τον συνεχιζόμενο εποικισμό και την παρεμπόδιση επιστροφής των ξεριζωμένων προσφύγων και του νοτίου τμήματος με τη συστηματική διοχέτευση λαθρομεταναστών.
Κάθε χρόνο διοχετεύονται 3000 περίπου λαθρομετανάστες στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων εδαφών και η Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) δεν μπορεί να τους εκδώσει, επειδή η Τουρκία δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της.
Κατά την άποψη μου, το κύριο ζητούμενο με τους παράνομους μετανάστες είναι η παρεμπόδιση εισόδου τους στη χώρα, και στο τομέα αυτό παρουσιάζεται μεγάλη αδυναμία του κράτους και ιδιαίτερα:
· Στον έλεγχο και επέμβαση της αστυνομίας στη γραμμή αντιπαρατάξεως.
· Στην αντιμετώπιση του κενού που παρουσιάζεται στα όρια των βρετανικών βάσεων Δεκελείας με τη κατεχόμενη περιοχή.
· Στον έλεγχο του μεγάλου θαλάσσιου χώρου, αφού η ΚΔ δεν διαθέτει κανένα εξοπλισμένο σκάφος ανοικτής θαλάσσης.
Τα υπόλοιπα Μεσογειακά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) επικεντρώνουν τη προσπάθεια τους στη παρεμπόδιση εισόδου παράνομων μεταναστών στο έδαφος τους, ενώ η ΚΔ στο χειρισμό μετά την είσοδο τους.
Βίαια, παράνομα, συστηματικά και με γοργούς ρυθμούς η Κύπρος αλλάζει δημογραφικό χαρακτήρα. Στόχος της Τουρκίας, η επικράτηση του Μουσουλμανικού στοιχείου σε βάρος του Χριστιανισμού, του Τουρκικού στοιχείου σε βάρος του Ελληνικού και σε βάθος χρόνου ο αφανισμός του.
2. Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο
Η Τουρκία, από τη δεκαετία του 1950 (εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ συμβούλου του πρωθυπουργού Μεντερές 1956, επιτελικό «Σχέδιο Ανάκτησης Κύπρου» του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Στρατού 1958), έθεσε ως στρατηγικό στόχο τον πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου και την ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής των Ελλήνων, για λόγους που σχετίζονται με την ασφάλεια της και τoν ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Τουρκία προώθησε με επιμονή τη στοχοθεσία της, ακολουθώντας την αρχή του πολέμου «εκλογή του σκοπού και εμμονή εις αυτόν» και επέτυχε σε μεγάλο βαθμό την υλοποίηση της με κύριους σταθμούς:
· 1960
Με τις Συνθήκες Εγκαθίδρυσης, Εγγυήσεως , Συμμαχίας πέτυχε:
- Επεμβατικά δικαιώματα και διατήρηση στρατευμάτων στη Κύπρο (Δικαιώματα που είχε απωλέσει με την Συνθήκη της Λοζάνης 1923).
- Λειτουργική διχοτόμηση (Βέτο Αντιπροέδρου, ξεχωριστές πλειοψηφίες στη Βουλή, ξεχωριστούς εκλογικούς καταλόγους, ξεχωριστά Δημοτικά Συμβούλια).
- Υπερβολικά προνόμια στους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι από μειονότητα του 18% έγιναν κοινότητα με δυσανάλογη συμμετοχή στο κρατικό μηχανισμό.
· 1974
Με την εισβολή, την κατοχή, τον εποικισμό, τον ξεριζωμό των Ελλήνων από το Βόρειο τμήμα της Κύπρου και τη δημιουργία του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ» πέτυχε:
- Γεωγραφική διχοτόμηση.
- Δημογραφική αλλοίωση.
- Να θέσει τις βάσεις δημιουργίας συνεταιρικού κράτους στη Κύπρο.
· 2004
Με το σχέδιο λύσης του κυπριακού προβλήματος (Σχέδιο Ανάν) θα ολοκλήρωνε τους στόχους της, εάν υιοθετείτο, και θα έθετε υπό τον έλεγχο και την κηδεμονία της την Κύπρο, η οποία θα αφοπλίζετο και θα ενομιμοποιούντο τα τετελεσμένα της κατοχής και το ψευδοκράτος.
Σήμερα, η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειες για ολοκλήρωση του στόχου της, με ενέργειες προς τρεις άξονες:
· 1ος Άξονας
Λύση συνομοσπονδίας για το κυπριακό πρόβλημα, στη βάση της παρθενογένεσης και του συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών, με διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στο νησί. Στην ουσία, επιδιώκει οι κατεχόμενες περιοχές να γίνουν επαρχία της Τουρκίας και οι ελεύθερες περιοχές να αφοπλισθούν και να τεθούν υπό τον έλεγχο της, όπως θα συνέβαινε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με το οποίο η Τουρκία θα επετύγχανε:
- Διατήρηση επεμβατικών δικαιωμάτων και στρατευμάτων στη Κύπρο.
- Αφοπλισμό του κυπριακού κράτους και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων του στη ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα.
- Ενσωμάτωση στο σχέδιο, άνω των 60 διμερών συμφωνιών του ψευδοκράτους με την Τουρκία. Με αυτές, η Τουρκοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία ουσιαστικά γινόταν επαρχία της Τουρκίας και η Τουρκία αποκτούσε δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο χώρο της Κύπρου, χωρίς να χρειάζεται έγκριση του κυπριακού κράτους. Η τελική κατάληξη είναι, ότι μόνο η Ελλάδα και το Κυπριακό κράτος δεν θα είχαν δικαίωμα παρουσίας αεροναυτικών δυνάμεων στο νησί, που αποτελεί σημαντική παράμετρο της στρατηγικής αξίας του.
Η Τουρκία δεν επιδιώκει πλήρη διχοτόμηση και δύο κράτη στη Κύπρο, επειδή αυτό αφήνει στους Έλληνες της Κύπρου περιθώρια αυτονομίας και επιλογών στην ασφάλεια, που προσκρούουν στις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας και στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου. Η επιλογή αυτή δυνατόν να δημιουργήσει προβλήματα στην ασφάλεια της Τουρκίας, όπως η ίδια εκτιμά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση το 1976, μετά την τουρκική εισβολή, του Τουράν Γκιουνές, υπουργού εξωτερικών της κυβέρνησης Ετσεβίτ, ότι η διχοτόμηση είναι καθαρή παραφροσύνη γιατί θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κεντρικής και ανατολικής Μικράς Ασίας (Συνέντευξη στη εφημερίδα ‘ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’ των Αθηνών στις 11 Σεπτεμβρίου 1976).
Αν η επιλογή των δύο κρατών εξυπηρετούσε τη Τουρκία, τότε μετά την ίδρυση του ψευδοκράτους το 1983, δεν θα συναινούσε σε οποιεσδήποτε συνομιλίες για λύση του κυπριακού προβλήματος.
· 2ος Άξονας
Υποβάθμιση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Στα πλαίσια αυτής της στόχευσης η Τουρκία:
- Δεν αναγνωρίζει τη κρατική οντότητα της ΚΔ. Δεν ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμια της σε σκάφη και αεροσκάφη της Κύπρου, όπως δεσμεύεται να πράττει για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
- Παραβιάζει το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ, δεν αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες.
- Δεν αποσύρει τις Τουρκικές Δυνάμεις Κατοχής (ΤΔΚ) και συνεχίζει τον παράνομο εποικισμό.
· 3ος Άξονας
Αναβάθμιση του ψευδοκράτους και εξάλειψη κάθε Ελληνικού στοιχείου. Εξόντωση εγκλωβισμένων, παρεμπόδιση επιστροφής προσφύγων, εκμετάλλευση των περιουσιών τους, καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλαγή των τοπωνυμίων. Στόχος, να εμφανιστεί το ψευδοκράτος ως κράτος ισότιμο προς τη ΚΔ, στα πλαίσια συνεταιρισμού δύο ισοτίμων κρατών.
3. Παρούσα κατάσταση από πλευράς Ασφάλειας στη Κύπρο
Τουρκική Απειλή
Η Κύπρος αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω της κατοχής του βορείου τμήματος της (37% του εδάφους της), του συνεχιζόμενου εποικισμού (πέραν των 250.000 εποίκων, για κάθε Τουρκοκύπριο [Τ/Κ] αντιστοιχούν 2-3 Τούρκοι έποικοι), της συστηματικής διοχέτευσης λαθρομεταναστών στις ελεύθερες περιοχές από τη Τουρκία μέσω των κατεχομένων και της πολυδιάσπασης της κυριαρχίας της. Η ΚΔ ασκεί κυριαρχία στις ελεύθερες περιοχές, η Τουρκία στις κατεχόμενες, η Βρετανία στις βρετανικές βάσεις (ΒΒ) και τα Ηνωμένα Έθνη (ΗΕ) στην ουδετέρα ζώνη (ΟΖ).
Παρά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ (το 2004) και τη διάνοιξη σημείων διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως (το 2003), η στρατιωτική απειλή δεν μεταβλήθηκε γιατί δεν μεταβλήθηκαν τα συστατικά στοιχεία της, ήτοι:
· Η Δύναμη (43.000 άνδρες, 300 άρματα, 200 πυροβόλα, 650 τεθωρακισμένα [ΤΘ]), η Σύνθεση (2 Μηχανοκίνητες Μεραρχίες Πεζικού, 1 Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία Πεζικού, 1 Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, Διοίκηση Πυροβολικού, Σύνταγμα Καταδρομών) και η Διάταξη (επιθετική, προωθημένη) των ΤΔΚ.
· Η στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο, που επαναβεβαιώθηκε με την απόφαση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) της Τουρκίας την 1η Ιουλίου 2009.
Η Τουρκία διατηρεί αναλογία πέραν του 3:1 των ΤΔΚ σε σχέση με την Εθνική Φρουρά (ΕΦ) με στόχο την άσκηση ψυχολογικής βίας, προκειμένου οι Έλληνες της Κύπρου να αποδεχθούν λύση, η οποία να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Η Τουρκία χρησιμοποιεί τις Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), ως μοχλό πίεσης για να επιτυγχάνει πολιτικά και άλλα οφέλη, χωρίς να εμπλέκεται σε πόλεμο (περίπτωση Ίμια στην Ελλάδα και Στροβίλια, Λουρουτζίνα στη Κύπρο).
Η Τουρκία, όλα αυτά τα χρόνια της κατοχής μετά το 1974, «έκτισε» στη Κύπρο επιθετικές δυνατότητες και συγκεκριμένα:
· Μετέφερε δυνάμεις και σύγχρονα οπλικά συστήματα από τη Τουρκία.
· Αναδιοργάνωσε τις δύο μεραρχίες πεζικού (την 28ΜΠ και 39ΜΠ) σε μηχανοκίνητες μεραρχίες πεζικού και την ΤΟΥΡΔΥΚ σε μηχανοκίνητη ταξιαρχία.
· Αναβάθμισε τα άρματα μάχης Μ48Α5Τ1 σε Μ48Α5Τ2, με δυνατότητα διεξαγωγής νυκτερινών επιχειρήσεων και εκτέλεσης βολών εν κινήσει.
· Αντικατέστησε το Πυροβολικό των 105χιλ με αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155χιλ, με μεγαλύτερη ευκινησία και ισχύ πυρός.
· Δημιούργησε υποδομές Διοικητικής Μέριμνας (αποθηκεύσεις καυσίμων, πυρομαχικών κλπ).
· Ανέπτυξε όλες τις δυνάμεις των κατοχικών στρατευμάτων σε προωθημένη διάταξη εντεύθεν του Πενταδακτύλου.
Η Τουρκία στη Κύπρο διατηρεί συνεχώς το στρατιωτικό πλεονέκτημα της δυνατότητας, να διεξαγάγει αιφνιδιαστικά επιθετικές επιχειρήσεις, χωρίς κινητοποίηση και μεταφορά ενισχύσεων από τη Τουρκία, και να επιτύχει εντός μικρού χρονικού διαστήματος στρατηγικά πλεονεκτήματα. Μεγάλη τρωτότητα παρουσιάζουν η Λευκωσία, η Λάρνακα και τα Κοκκινοχώρια.
Οι στρατιωτικές δυνατότητες και τα πλεονεκτήματα που έχει η Τουρκία στη Κύπρο οφείλονται::
· Στο μέγεθος της χώρας και την ισχυρή πολεμική μηχανή της.
· Στην εγγύτητα των αεροναυτικών βάσεων της.
· Στη δύναμη, σύνθεση και διάταξη των ΤΔΚ.
· Στο πεδινό του εδάφους στη γραμμή αντιπαράταξης.
· Στην ύπαρξη ζωτικών χώρων σε μικρό βάθος από την γραμμή αντιπαράταξης και στις αδυναμίες της Εθνικής Φρουράς (ΕΦ).
Οι κύριες αδυναμίες της ΕΦ είναι:
· Το μικρό μέγεθος της σε σύγκριση με τις Τουρκικές ΕΔ.
· Η μεγάλη εξάρτηση της επάνδρωσης της από την επιστράτευση.
· Η ουσιαστική έλλειψη πολεμικού ναυτικού και πολεμικής αεροπορίας, σε συνδυασμό με τη φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) Ελλάδος-Κύπρου.
· Οι μεγάλες ανάγκες αναδιοργάνωσης και εκσυγχρονισμού των μέσων και οπλικών συστημάτων. Η συμπίεση του Προϋπολογισμού Άμυνας (ΠΥ) τα τελευταία χρόνια δημιούργησε σοβαρά προβλήματα.
· Προβλήματα στην εκπαίδευση και το ηθικό του προσωπικού, που επηρεάζονται και από το αρνητικό κλίμα για την άμυνα που καλλιεργεί μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού.
Η στρατιωτική αξιολόγηση της κατάστασης στη Κύπρο (Risk assessment) παρουσιάζει υψηλό βαθμό κινδύνου για τη ΚΔ, λόγω της Τουρκικής απειλής, που μπορεί να μειωθεί αν ενισχυθεί:
· Η μαχητική Ισχύς της ΕΦ.
· Το δόγμα του ΕΑΧ.
· Η συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Η στρατιωτική και πολιτική συνεργασία με Χώρες της ΕΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (Γαλλία, Ρωσία κλπ).
Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας
Άλλη μια σοβαρή παράμετρος, που επηρεάζει αρνητικά το ανισοζύγιο των δυνάμεων στη Κύπρο και το αξιόμαχο της ΕΦ, είναι η απουσία θεσμοθέτησης Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) από τη Κυπριακή Δημοκρατίας (ΚΔ), η οποία δεν έχει αντίστοιχα κείμενα, όπως «Η Λευκή Βίβλος για την Άμυνα» της Αγγλίας και Γαλλίας, η ΣΕΑ των ΗΠΑ (συντάσσεται από το National Security Council) και η Πολιτική Εθνικής Άμυνας (ΠΕΑ) της Ελλάδος.
Η ΣΕΑ προσδιορίζει μακροπρόθεσμους στόχους, οι οποίοι ακολουθούνται από όλες τις κυβερνήσεις και αναπροσαρμόζονται αναλόγως. Οι στόχοι αυτοί αποτελούν τη πυξίδα της εξωτερικής πολιτικής και των αμυντικών απαιτήσεων. Είναι ο φάρος, που καθοδηγεί τη δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, την ετοιμότητα τους και τα εξοπλιστικά προγράμματα.
Η ΚΔ θα έπρεπε να είχε θέσει ως κύρια στοχοθεσία και να εργασθεί με αποφασιστικότητα για την απομάκρυνση των ΤΔΚ και εποίκων (δύο εγκλήματα κατά του Διεθνούς Δικαίου), ως προϋποθέσεων για έναρξη οποιωνδήποτε συνομιλιών για τη λύση του κυπριακού προβλήματος.
Δυστυχώς αποτύχαμε στην υιοθέτηση και υλοποίηση τέτοιας στοχοθεσίας, με αποτέλεσμα:
· Η βάση του προβλήματος, από θέμα εισβολής κατοχής και εποικισμού, να καταλήξει σε δικοινοτική διαφορά.
· Η Τουρκία να παραμένει στο απυρόβλητο και η διεθνής πίεση να ασκείται στη πλευρά μας. Στο θύμα αντί στο θύτη.
· Η διχοτόμηση, ο εποικισμός, η τουρκοποίηση των κατεχομένων να παγιώνονται, με τις ατέρμονες, μακροχρόνιες διακοινοτικές συνομιλίες.
4. Γεωπολιτική Σημασία της Κύπρου
Γενικά
Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου είναι θέμα άμεσα συνδεδεμένο με τον παράγοντα ασφάλεια. Η Γεωπολιτική σημασία της Κύπρου απορρέει βασικά από τη γεωγραφική θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο, στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και τις υποδομές στο έδαφος της.
Η θέση της Κύπρου ακουμπά σε δύο καυτά θέματα, την ενέργεια και την ασφάλεια, που αποτελούν σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την παγκόσμια ειρήνη, σταθερότητα, ευημερία και οικονομία.
Ενέργεια
Η Κύπρος ευρίσκεται ανάμεσα σε δύο ζώνες μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Προς Ανατολάς, η ζώνη η οποία διαθέτει το 70% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και εκτείνεται από την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου μέχρι τη Κασπία Θάλασσα. Προς Δυσμάς, η ζώνη των χωρών της ΕΕ που αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας στο κόσμο.
Η Κύπρος λοιπόν, εγκατεστημένη στην Ανατολική Μεσόγειο, μοιάζει με εξέδρα ανάμεσα στη ζώνη που παράγει την ενέργεια και την ζώνη που καταναλώνει την ενέργεια. Βρίσκεται στο σταυροδρόμι διακίνησης της ενέργειας, έναντι της απολήξεως των αγωγών πετρελαίου στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου και του Σουέζ, που αποτελεί την πύλη εισόδου πετρελαιοφόρων στη Μεσόγειο.
Το πετρέλαιο από τον Περσικό Κόλπο, το Σουέζ και τις νότιες θάλασσες της Κύπρου, διακινείται προς την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα.
Το πετρέλαιο από την Κασπία Θάλασσα, δια του μεγάλου μήκους αγωγού BTC (Μπακού-Τυφλίδα-Τσεϊχάν) με δυνατότητα διακίνησης 1 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι Τσεϊχάν της Τουρκίας και από εκεί, δια των θαλασσίων ζωνών της Κύπρου, μεταφέρεται προς τη Δύση.
Το πετρέλαιο από το Βόρειο Ιράκ, δια του 600 μιλίων αγωγού Κιρκούκ-Τσεϊχάν με δυνατότητα να διακινεί 1,6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, καταλήγει στο λιμάνι του Τσεϊχάν και από εκεί μεταφέρεται στη Δύση. Επίσης από το Βόρειο Ιράκ, το πετρέλαιο με αγωγούς διακινείται στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου έναντι της Κύπρου (Συρία, Ισραήλ).
Το λιμάνι του Τσεϊχάν, στο Κόλπο της Αλεξανδρέττας έναντι της Κύπρου, εξελίσσεται σε μεγάλο ενεργειακό κόμβο για τη διακίνηση της ενέργειας από την Κασπία και το Βόρειο Ιράκ προς τη Δύση. Προγραμματίζεται και η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν και προς Ανατολή, μέσω της ανατολικής θαλάσσιας ζώνης της Κύπρου, στο λιμάνι Ασκελόν του Ισραήλ, από εκεί με αγωγό προς το λιμάνι Εϊλάτ στο Κόλπο Άκαμπα και ακολούθως με πετρελαιοφόρα προς την Ινδία. Επίσης προγραμματίζεται, η διακίνηση ενέργειας από Τσεϊχάν προς Μέση Ανατολή (Νοβορόσικ-Σαμψούντα-Τσεϊχάν-Μέση Ανατολή).
Στο θαλάσσιο χώρο νοτίως της Κύπρου, στις θαλάσσιες αποκλειστικές οικονομικές ζώνες της Αιγύπτου και Ισραήλ, έχουν εντοπισθεί μεγάλα αποθέματα φυσικού αερίου. Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, ότι παρόμοια αποθέματα υπάρχουν και στην ΑΟΖ της Κύπρου. Το στοιχείο αυτό δίδει νέα διάσταση στη γεωπολιτική σημασία της Κύπρου.
Η Ανατολική Μεσόγειος εξελίσσεται σε περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για:
· Διακίνηση της ενέργειας.
· Παραγωγή φυσικού αερίου.
· Αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών που πηγάζουν από τη Μέση Ανατολή.
Οι μεγάλες δυνάμεις και οι εταιρείες πετρελαίου, επειδή διακυβεύονται ύψιστα ζωτικά συμφέροντα τους, ενδιαφέρονται και επενδύουν στην ενεργειακή ασφάλεια που αφορά τις πηγές και τους δρόμους της ενέργειας (Αγωγοί-Πετρελαιοφόρα).
Η Κύπρος, λόγω της θέσεως της, μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο αν ενταχθεί πλήρως στην αρχιτεκτονική ασφάλειας της ΕΕ.
Η Τουρκία επιβουλεύεται το θαλάσσιο χώρο της Κύπρου, δεν έχει υπογράψει τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay 1982 και δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, ούτε τις συμφωνίες που υπέγραψε η ΚΔ για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Αίγυπτο (2003) και το Ισραήλ (2007). Παραβιάζει συστηματικά το θαλάσσιο και εναέριο χώρο της ΚΔ και παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες που πραγματοποιεί η ΚΔ στην ΑΟΖ της.
Η Τουρκία θεωρεί την αλυσίδα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, της Δωδεκανήσου και τη Κύπρο ως αναχώματα, που παρεμποδίζουν την επέκταση της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και ως εν δυνάμει βατήρες επιθετικών ενεργειών εναντίον της. Για το λόγο αυτό, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση και τον έλεγχο τους. Επισημαίνεται, ότι η Τουρκία, με το σχέδιο Ανάν για τη λύση του Κυπριακού, θα επετύγχανε το στόχο της αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο.
Ασφάλεια στην Ανατολική Μεσόγειο
Η Κύπρος γειτνιάζει προς την ασταθή περιοχή της Μέσης Ανατολής στο πιο ευαίσθητο τμήμα των συνόρων της ΕΕ, από όπου ενδέχεται να προκύψουν απειλές κατά της ασφάλειας της, αλλά και της ΕΕ. Κυρίως ασύμμετρες απειλές, όπως:
· Τρομοκρατία.
· Διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής.
· Λαθρεμπόριο όπλων.
· Οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση ναρκωτικών και παράνομων μεταναστών.
· Θρησκευτικός φανατισμός.
Οι ασύμμετρες απειλές είναι ασαφείς, πολύμορφες, λιγότερο ευδιάκριτες, λιγότερο προβλέψιμες. Η αντιμετώπιση τους απαιτεί συλλογική προσπάθεια σε διεθνές επίπεδο, συνεργασία ιδίως στις πληροφορίες και μεγάλο κόστος. Σήμερα, καμιά χώρα δεν μπορεί μόνη να αντιμετωπίσει όλες τις απειλές κατά της ασφάλειας της. Ενδεικτική είναι η συλλογική προσπάθεια με την ναυτική επιχείρηση ‘ΑΤΑΛΑΝΤΑ’ του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την αντιμετώπιση των πειρατών της Σομαλίας, που απειλούν τη διακίνηση της ενέργειας και του εμπορίου από Άπω και Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη.
Υποδομές στο έδαφος της Κύπρου - Λοιπά Στοιχεία
Η Κύπρος διαθέτει υποδομές στο έδαφος της (Κυπριακή Δημοκρατία, Βρετανικές Βάσεις) για:
· Αεροναυτικές διευκολύνσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, Αεροπορικές/Ναυτικές βάσεις).
· Επιτήρηση του θαλάσσιου και εναέριου χώρου (Ραντάρ ερεύνης Αέρος, Εδάφους).
· Παρακολούθηση επικοινωνιών και συλλογή πληροφοριών σε ευαίσθητες περιοχές του πλανήτη (Επικοινωνιακές εγκαταστάσεις, συμμετοχή στο παγκοσμίου εμβέλειας σύστημα ‘ECHELON' από τη Βρετανία με επικοινωνιακές εγκαταστάσεις στις Βρετανικές Βάσεις).
Η Κύπρος αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας τριών Ηπείρων για θέματα εμπορίου, οικονομίας, ανθρωπιστικά, επικοινωνιών, συγκοινωνιών, πολιτιστικά, και θέματα πολιτικής και ασφάλειας.
Διαθέτει εκτεταμένο χώρο FIR και έρευνας-διάσωσης που καλύπτει μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου, από όπου διέρχεται μεγάλος όγκος θαλασσίων και εναερίων συγκοινωνιών που αποφέρουν οικονομικά οφέλη στη χώρα.
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ)
Η γεωγραφική θέση της Κύπρου εξυπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους της ΕΕ, που τέθηκαν με τη νέα Ευρωπαϊκή Στρατηγική Ασφάλειας που υιοθετήθηκε το 2003 (European Security Strategy [ESS]).
Οι δύο από τους τρεις στρατηγικούς στόχους της ESS ακουμπούν στη Κύπρο και συγκεκριμένα:
· Η αντιμετώπιση των ασύμμετρων απειλών.
· Η δημιουργία ζώνης ασφάλειας στη περίμετρο της ΕΕ, ενός δακτυλίου χωρών στο Ανατολικό τμήμα της Μεσογείου, με τις οποίες να συνεργάζεται η ΕΕ.
Η Κύπρος πληρεί όλες τις προϋποθέσεις για να αποτελεί προωθημένο παρατηρητήριο/φυλάκιο της ΕΕ στην Ανατολική Μεσόγειο έναντι της Μέσης Ανατολής, για θέματα ασφάλειας και ενέργειας, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
Επειδή η Κύπρος δεν είναι μέλος του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (Partnership for Peace [PfP]) δεν συμμετέχει πλήρως στο πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ, με δυσμενείς επιπτώσεις στην ασφάλεια της και στην αξιοποίηση της γεωπολιτικής αξίας της. Συγκεκριμένα:
· Δεν λαμβάνει διαβαθμισμένες πληροφορίες ΝΑΤΟ για θέματα ασφάλειας.
· Δεν συμμετέχει στις συνομιλίες ΝΑΤΟ-ΕΕ για θέματα ασφάλειας που αφορούν όλες τις χώρες της ΕΕ.
· Δεν μπορεί να αξιοποιήσει τη διάθεση στην ΕΕ του εδάφους της (λιμάνια, αεροδρόμια, Ραντάρ) για στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ, όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ (διαδικασία «Berlin+»).
Στη PfP συμμετέχουν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά και όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (Ελβετία, Ρωσία, Ουκρανία κλπ). Εξαίρεση αποτελεί μόνο η Κύπρος. Οι περιορισμοί, που τέθηκαν στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ, πηγάζουν από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 12 Δεκεμβρίου 2002 στη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης, όπου καθορίστηκε ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ που δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ ή της PfP και δεν έχουν υπογράψει συμφωνία ασφάλειας με το ΝΑΤΟ, δεν θα συμμετέχουν στις επιχειρήσεις της ΕΕ όταν χρησιμοποιείται υποδομή ΝΑΤΟ.
Οι περιορισμοί που υφίσταται η Κύπρος στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ, επειδή δεν είναι μέλος της PfP, μειώνουν το γεωπολιτικό βάρος που έχει η Κύπρος για την ΕΕ, αφού δεν γίνεται πλήρης εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής αξίας της.
Βρετανία - Βρετανικές Βάσεις (ΒΒ)
Οι ΒΒ είναι μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα της Βρετανίας, ιδιαίτερα εκείνα τα οποία συνδέονται με την ενέργεια και την ασφάλεια.
Τα διεθνή γεγονότα των τελευταίων χρόνων αναβάθμισαν το ρόλο των ΒΒ (επιλογές στη διακίνηση της ενέργειας, ευρείας κλίμακος τρομοκρατικές ενέργειες, πόλεμοι στη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία).
Οι ΒΒ χρησιμοποιήθηκαν για την υποστήριξη των στρατευμάτων της Βρετανίας και ΗΠΑ στις επιχειρήσεις στο Ιράκ και Αφχανιστάν, καθώς και της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στη κρίση του Λιβάνου.
Στα πλαίσια λύσης του Κυπριακού, η Βρετανία επιδιώκει ισχυροποίηση, εδραίωση και διαιώνιση του καθεστώτος των ΒΒ. Αυτό θα επιτευχθεί με αφοπλισμό του Κυπριακού Κράτους, για να εκμεταλλεύεται μονοπωλιακά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της γεωγραφικής θέσης της Κύπρου, και με λύση του Κυπριακού, η οποία να αποκλείει τη δημιουργία ενός ισχυρού κράτους. Λύση, η οποία να βασίζεται στην εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των δύο κοινοτήτων, για να μην απειλείται το απαράδεκτο καθεστώς των ΒΒ που παραβιάζει την κυριαρχία και αυτονομία της ΚΔ.
Επισημαίνεται, ότι η Βρετανία, όπως εξ άλλου και η Τουρκία, επιδιώκει την αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους και θα το επετύγχανε εάν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν. Η Βρετανία, με το σχέδιο αυτό, επετύγχανε εδραίωση του καθεστώτος των ΒΒ (συμπληρωματικό πρωτόκολλο στη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης, για να ισχυροποιηθεί με τη ψήφο του λαού), μεγαλύτερη πρόσβαση στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου (επαναχάραξη θαλασσίων ζωνών από ένα μόνο Άγγλο εμπειρογνώμονα), κίνηση των πλοίων της στο θαλάσσιο χώρο των ΒΒ «για οποιοδήποτε σκοπό» και έθετε φραγμό στη δυνατότητα της Κύπρου να προσφεύγει σε διεθνή βήματα για επίλυση διαφορών με τη Βρετανία.
ΗΠΑ
Οι ΗΠΑ θεωρούν την Ανατολική Μεσόγειο «την λεωφόρο» που τους εισαγάγει μέσω των λιμένων και αεροδρομίων της στο ζωτικό χώρο της Μέσης Ανατολής, όπου έχουν στρατηγικά συμφέροντα που σχετίζονται κυρίως με την ενέργεια και την ασφάλεια (ιδιαίτερα το πρόβλημα της τρομοκρατίας).
Η Ανατολική Μεσόγειος ελέγχεται από τη Τουρκία, το Ισραήλ και τη Βρετανία (ΒΒ), υπό τη στρατηγική ομπρέλα των ΗΠΑ.
Τουρκία
Επιδιώκει να αναδειχθεί σε κυρίαρχη δύναμη στη Μέση Ανατολή και Ανατολική Μεσόγειο, με:
· Εκμετάλλευση της γεωγραφικής θέσης της, του μεγέθους της και της δημογραφικής ευρωστίας της.
· Προβολή της στρατιωτικής ισχύος της και, ιδιαίτερα, των αεροναυτικών δυνάμεων της και την αύξηση της αυτάρκειας της πολεμικής βιομηχανίας της.
· Έλεγχο της διακίνησης της ενέργειας προς την ΕΕ (πλέγμα αγωγών) και των υδάτων προς την Μέση Ανατολή (πλέγμα υδατοφρακτών στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη).
· Προώθηση ενός νεο-οθωμανικού εθνικισμού.
· Επιβολή ηγεμονικού ρόλου στις γειτονικές της χώρες (Ελλάδα, Αρμενία, Συρία, Ιράκ κλπ).
· Πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο της Κύπρου.
· Ανατροπή του status quo στο Αιγαίο και περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος στο θαλάσσιο χώρο, μεταξύ Καστελλορίζου και Κύπρου στην Ανατολική Μεσόγειο.
ΕλλάδαΗ ανατροπή του γεωπολιτικού δυναμικού προς όφελος της Τουρκίας, οδήγησε σε:
· Περιορισμό του ρόλου και της επιρροής της Ελλάδος στην Ανατολική Μεσόγειο.
· Υποχωρητικότητα της Ελλάδος έναντι της επιθετικότητας της Τουρκίας στο Αιγαίο, για ανατροπή του status quo.
· Φθίνουσα πορεία του δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου και αποδυνάμωση του αμυντικού άξονα μεταξύ των δύο χωρών.
· Επέκταση των αξιώσεων της Τουρκίας στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Καστελλορίζου-Κύπρου (Η φωνή του Θουκυδίδη αντηχεί από τα βάθη της Ιστορίας: «Ο ισχυρός προχωρεί, όσο του επιτρέπει η δύναμη του»). Δραστηριοποιείται με αεροναυτικές ασκήσεις, ασκήσεις έρευνας-διάσωσης, παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες για υδρογονάνθρακες, χαράσσει αυθαίρετα την ΑΟΖ της σε βάρος της Ελλάδος και Κύπρου.
Υπάρχει ανάγκη επαναφοράς της ισορροπίας του στρατιωτικού δυναμικού, ιδιαίτερα στη θάλασσα και τον αέρα, για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά η Ελλάδα την επιθετικότητα της Τουρκίας και να διεκδικήσει μεγαλύτερο ρόλο στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό θα προσδώσει μεγαλύτερο γεωπολιτικό βάρος στην Ελλάδα, αφού η περιοχή αυτή αποτελεί ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη.
5. Η Ασφάλεια στα πλαίσια Λύσης του Κυπριακού
Γενικά
Οι επιδιώξεις μας θα πρέπει να στοχεύουν προς δύο άξονες:
· Κατάργηση του υφιστάμενου Συστήματος Ασφάλειας, που βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Αντικατάσταση του με νέο Σύστημα Ασφάλειας, το οποίο να διασφαλίζει την:
- Ανεξαρτησία,
- Εδαφική Ακεραιότητα,
- Κυριαρχία,
- Ασφάλεια των Πολιτών και
- Προστασία των Εθνικών Συμφερόντων της Κύπρου.
Υφιστάμενο Σύστημα Ασφάλειας
Βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960, που επιβλήθηκαν στη Κύπρο για να της παραχωρηθεί περιορισμένη ανεξαρτησία.
Λειτούργησαν καταστροφικά για τη Κύπρο. Οι εγγυήτριες δυνάμεις και κυρίως η Τουρκία τις εκμεταλλεύθηκαν για την προώθηση των συμφερόντων τους σε βάρος της Κύπρου.
Η Τουρκία δίδει τη δική της ερμηνεία στο άρθρο IV της Συνθήκης Εγγυήσεως, περί μονομερούς επέμβασης των εγγυητριών δυνάμεων. Υποστηρίζει, ότι της παρέχει το δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης όπως έπραξε το 1964 (αεροπορικοί βομβαρδισμοί) και το 1974 (εισβολή). Αυτό αντίκειται προς τα άρθρα του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ 2(4), περί απειλής ή χρήσης βίας στις Διεθνείς Σχέσεις, και 53, που καθορίζει ότι μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να εξουσιοδοτήσει στρατιωτική δράση.
Ουσιαστικά είναι άκυρες, γιατί παραβιάζουν αρχές και καταναγκαστικούς κανόνες διεθνούς δικαίου (άρθρο 53 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών) και οι διατάξεις τους παραβιάζονται συνεχώς επί 35 χρόνια (άρθρο 60 Συνθήκης Βιέννης 1969 για το Δίκαιο των Διεθνών Συνθηκών).
Είναι αναχρονιστικές και η διατήρηση τους θα αποτελεί μόνιμη πληγή.
Νέο Σύστημα Ασφάλειας
Είναι αναγκαίο να λαμβάνει υπόψη:
· Τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος (στοχοθεσία Τουρκίας).
· Την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ και το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας.
· Τη θέση της Κύπρου σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
Πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες:
· Στη Δυνατότητα Αυτοάμυνας της Κύπρου.
· Στην πλήρη συμμετοχή της στην ΚΕΠΠΑ/ΕΕ.
· Στην ένταξη της σε περισσότερους Οργανισμούς Συλλογικής Ασφάλειας.
Η υιοθέτηση ενός νέου Συστήματος Ασφάλειας επιβάλλει:
1) Μη αποδοχή επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων χωρών, απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων και εποίκων, κατάργηση των αναχρονιστικών συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960. Αν δεν καταργηθούν θα αποτελούν μόνιμη πηγή ανωμαλίας και κηδεμόνευσης. Δεν μπορούμε να αναθέσουμε πάλιν «ρόλο προστάτη» στον σφαγέα και καταπατητή επί 35 χρόνια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Καμιά χώρα της ΕΕ δεν έχει εγγυητές και προστάτες.
Η Τουρκική πλευρά στις συνομιλίες υποστηρίζει τη διατήρηση των συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας1960, ενώ η δική μας την κατάργηση τους. Κατά την άποψη μου, η θέση μας για κατάργηση των Συνθηκών αποδυναμώνεται:
· Από το γεγονός ότι, η πλευρά μας υποστηρίζει αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Αυτό δημιουργεί κενό ασφάλειας, το οποίο θα εκμεταλλευθεί η Τουρκία για εμμονή στη διατήρηση των Συνθηκών.
· Από την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας την 5η Ιουνίου 2008 μεταξύ ΚΔ και ΗΒ, που περιλαμβάνει δέσμευση συμμόρφωσης προς τις Συνθήκες («The two Countries, reiterate their commitment to their respective obligations under the Treaties signed in 1960»). Οι Συνθήκες του 1960 περιλαμβάνουν τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης (προσδιορίζει το καθεστώς των ΒΒ), τη Συνθήκη Εγγυήσεως (επεμβατικά δικαιώματα εγγυητριών δυνάμεων) και τη Συνθήκη Συμμαχίας (διατήρηση Τουρκικών και Ελληνικών στρατευμάτων στη Κύπρο).
2) Μη αποδοχή περιορισμών:
· Στα Κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στη θάλασσα και στον αέρα.
· Στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ.
· Στη διάθεση του εδάφους της για υποστήριξη διεθνών στρατιωτικών επιχειρήσεων.
Αυτοί οι περιορισμοί είχαν τεθεί και στο σχέδιο Ανάν και υποστηρίζονται και σήμερα από τη Τουρκία.
3) Διασφάλιση Αποτελεσματικού Συστήματος εφαρμογής της λύσης (επιστροφή εδαφών, προσφύγων, περιουσιών, αποχώρηση στρατευμάτων).
4) Πλήρη συμμετοχή της Κύπρου στο πυλώνα ΚΕΠΠΑ της ΕΕ.
Αυτό προϋποθέτει ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (PfP) και υπογραφή Συμφωνίας Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ.
Η πλευρά μας δεν υιοθετεί αυτή τη θέση. Κατά την άποψη μου είναι λανθασμένη επιλογή και πρέπει να αναθεωρηθεί, όπως ζήτησε και η Βουλή της Κύπρου κατά πλειοψηφία.
5) Διατήρηση από την Κύπρο του Δικαιώματος Αυτοάμυνας και διάθεσης ιδίων Ενόπλων Δυνάμεων κατά τη βούληση του Κυπριακού Κράτους.
Το δικαίωμα της Αυτοάμυνας κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ και αποτελεί βασική παράμετρο της Συνθήκης της Λισσαβόνας.
Στις συνομιλίες για τη λύση, η πλευρά μας συμφώνησε στην αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, θέση την οποία υποστηρίζουν η Τουρκία και Βρετανία. Η Κύπρος να μην έχει Ένοπλες Δυνάμεις, να έχει μόνο Αστυνομία.
Κατά την άποψη μου, αυτό θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης του Ελληνισμού στη Κύπρο. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από τη πλευρά μας:
· Η γεωπολιτική διάσταση του θέματος. Η Κύπρος βρίσκεται σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας και σε περίπτωση κρίσης η αποστρατιωτικοποίηση θα παραβιασθεί από γειτονικές ή άλλες Δυνάμεις.
· Το νέο Διεθνές Περιβάλλον Ασφάλειας. Η Κύπρος βρίσκεται εγγύς της ασταθούς περιοχής της Μέσης Ανατολής, από όπου ενδέχεται να προκύψουν ασύμμετρες απειλές κατά της ασφάλειας της Κύπρου, αλλά και της ασφάλειας της ΕΕ (τρομοκρατία, διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής, λαθρεμπόριο όπλων κλπ). Θα είναι ένα ασπόνδυλο κράτος, ανίσχυρο να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτεια του σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων και της Τουρκίας.
· Η Στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο και η πολιτική της Βρετανίας για τις ΒΒ.
Η αποστρατιωτικοποίηση εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και Βρετανίας που θα εκμεταλλεύονται μονοπωλιακά τη γεωστρατηγική σημασία της Ανατολικής Μεσογείου.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, πλησίον των ακτών της Τουρκίας, εξυπηρετεί την αποδεδειγμένη επεκτατική πολιτική της, που υλοποιείται συστηματικά και αδίστακτα με τελικό στόχο τον πλήρη έλεγχο και δημογραφική αλλοίωση της Κύπρου, για λόγους οι οποίοι σχετίζονται με την ασφάλεια της και τον ρόλο της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μια ανοχύρωτη Κύπρος, στο ζωτικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, εξυπηρετεί τη δικαιολόγηση της εσαεί παραμονής των ΒΒ, για την προάσπιση των συμφερόντων και των απαιτήσεων ασφαλείας της Δύσης. Αν απομακρυνθούν οι ΒΒ και η Κύπρος είναι αφοπλισμένη, ποιος θα καλύψει αυτή την απαίτηση;
· Οι υποχρεώσεις της Κύπρου στα πλαίσια της ΚΕΠΠΑ και των δεσμεύσεων της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Δεκεμβρίου 2009 και αποτελεί πλέον ευρωπαϊκό κεκτημένο. Το άρθρο 42 της Συνθήκης δεσμεύει τα κράτη μέλη να βελτιώνουν τις στρατιωτικές δυνατότητες τους και να παρέχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα τους σε κράτος μέλος που θα δεχθεί ένοπλη επίθεση, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ.
Αυτό σημαίνει ότι, για να νομιμοποιείται η βοήθεια των κρατών μελών της ΕΕ προς ένα άλλο κράτος που δέχεται ένοπλη επίθεση, θα πρέπει αυτό το κράτος να ασκήσει το δικαίωμα αυτοάμυνας στα πλαίσια του άρθρου 51. Η αφοπλισμένη Κύπρος δεν θα μπορέσει να το πράξει χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
Γιατί θα πρέπει, με δική μας βούληση, να αποκλίνουμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να απολακτίσουμε την ομπρέλα ασφάλειας που μας προσφέρει η ΕΕ; · Η Δυνατότητα της Κύπρου:
- Να ασκεί τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της στη ξηρά, τη θάλασσα και τον αέρα (μπορεί π.χ. η αστυνομία να ελέγχει τον εναέριο χώρο και να χειρίζεται την αντιαεροπορική άμυνα και την παράκτια άμυνα;).
- Να προστατεύει τα εθνικά συμφέροντα της.
- Να εξασφαλίζει Συνθήκες Ασφάλειας στους πολίτες της.
· Οι επιπτώσεις από το γεγονός, ότι η Κύπρος θα είναι:
- Το μοναδικό κράτος μέλος της ΕΕ χωρίς Ένοπλες Δυνάμεις.
- Το μοναδικό κράτος μέλος του ΟΗΕ που θα στερηθεί το δικαιώμα της αυτοάμυνας. Υπάρχουν ελάχιστα κράτη στο κόσμο που δεν έχουν Ένοπλες Δυνάμεις (ΕΔ), κανένα όμως δεν υπάρχει που να στερείται το δικαίωμα να αποκτήσει, εάν το ίδιο κρίνει ότι χρειάζεται ΕΔ, με εξαίρεση βέβαια τα υπό κηδεμονία κράτη (προτεκτοράτα).
Αν δεν μεριμνήσουμε οι ίδιοι για την ασφάλεια μας ποιος θα το πράξει;
Τι έπραξαν οι εγγυήτριες δυνάμεις και τα ΗΕ για την προστασία μας το 1974; Ό,τι Ελληνικό περισώθηκε, οφείλεται στο αίμα κάποιων ηρωικών μονάδων της ΕΦ και της ΕΛΔΥΚ. Τα ψηφίσματα των ΗΕ για απόσυρση των στρατευμάτων εισβολής παραμένουν ανεκτέλεστα για 35 χρόνια.
Ποιος προστάτευσε τους κατοίκους της Καρπασίας; Μήπως η Συμφωνία της Γ’ Βιέννης του 1975; Από 15.000 παρέμειναν σήμερα μόνο 200, λόγω των συνθηκών τρομοκρατίας και καταπίεσης που επέβαλε η Τουρκία στους ανυπεράσπιστους αδελφούς μας. Ό,τι έπραξε στην Ίμβρο, την Τένεδο, την Κωνσταντινούπολη, την Αλεξανδρέττα. Αυτό θα συνέβαινε και με τον Ελληνισμό της Κύπρου, αν υιοθετείτο το σχέδιο Ανάν, με μια αφοπλισμένη και ανυπεράσπιστη Κύπρο σε καθεστώς ανασφάλειας υπό την ομηρία της Τουρκίας. Αυτό θα συμβεί και σε μελλοντική λύση, αν δεν αποσύρουμε τις θέσεις μας.
Το ερώτημα που τίθεται, δεν είναι «γιατί η πανίσχυρη Τουρκία και Βρετανία επιζητούν την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας». Το βασανιστικό ερώτημα είναι «γιατί το ζητούμε εμείς»! Επιζητούμε να τελούμε εσαεί υπό την κηδεμονία της Τουρκίας και Βρετανίας;
Σο επιχείρημα «τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας», η απάντηση είναι:
Οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και λειτουργούν χωρίς συναισθηματισμούς, με γνώμονα τα συμφέροντα τους. Υπολογίζουν μόνο το κόστος, που θα τους προκαλέσει ο αντίπαλος, όσο μικρός κι αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ΕΔ και όχι μόνο οι ισχυρές, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.
Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίδει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για τη Κύπρο, όπως επαναβεβαιώνεται περιοδικά από το ΣΕΑ.
Ο υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του ‘Στρατηγικό Βάθος’ σημειώνει, ότι «η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στη Κύπρο λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα έχει υπήρχε κανένας Τούρκος στο νησί» (σελ. 179).
Καμιά λύση του Κυπριακού δεν θα είναι βιώσιμη, αν το υπόβαθρο ασφάλειας είναι σαθρό. Το οικοδόμημα θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του σχεδίου Ανάν. Είχαν ως υπόβαθρο, ένα προβληματικό σύστημα ασφάλειας, βασισμένο στην απαράδεκτη στρατηγική των προτεκτοράτων, που επιβάλλουν οι ισχυρές χώρες στις αδύνατες.
Ας μη βαυκαλιζόμαστε με την ιδέα, ότι θα αναθέσουμε σε άλλους την ασφάλεια μας, ότι θα αναλάβουν άλλοι το κόστος και την ευθύνη της ασφάλειας μας. Ουδείς θα το πράξει χωρίς οφέλη και χωρίς σοβαρές συνέπειες στην αυτονομία και κυριαρχία μας.
Είναι αναγκαίο, να αναθεωρήσει η πλευρά μας τη θεση για αποστρατιωτικοποίηση και να αποσύρει την πρόταση. Είναι αυτοκτονία να θυσιάζουμε το δικαίωμα της αυτοάμυνας με αντάλλαγμα, όχι την αποστρατιωτικοποίηση της Τουρκίας, αλλά «το ενδεχόμενο, να παύσει αυτή η χώρα να παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο (δηλαδή να αποσύρει τις ΤΔΚ)».
Τίθενται τα ερωτήματα:
Τι ανταλλάγματα πήραμε για την αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, που αποτελεί επιδίωξη της Τουρκίας και Βρετανίας;
Το κεφάλαιο της Ασφάλειας, εκτός από την αποστρατιωτικοποίηση, περιλαμβάνει και άλλα θέματα:
- Συνθήκες Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960,
- Απομάκρυνση ξένων στρατευμάτων και εποίκων,
- Συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ,
- Διασφάλιση αποτελεσματικής μεθόδου εφαρμογής της λύσης.
Γιατί απομονώθηκε το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους πριν ολοκληρωθεί η συζήτηση του συνολικού πακέτου της Ασφάλειας;
Εξασφαλίσαμε την κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως/Συμμαχίας 1960 και την απομάκρυνση των κατοχικών δυνάμεων και εποίκων;
Είναι άγνωστες οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αφού δεν γνωρίζουμε αν συζητήθηκε επίσημα το πακέτο της Ασφάλειας, στο οποίο αναπόφευκτα εμπλέκονται οι Εγγυήτριες Δυνάμεις.
Αυτό που γνωρίζουμε, είναι η επιβεβαίωση του προέδρου της ΚΔ την 20η Νοεμβρίου 2009, ότι συμφωνήθηκε η αποστρατιωτικοποίηση του Κυπριακού Κράτους, σε σχόλιο του επί δημοσιευμάτων της Τουρκικής εφημερίδας Huriyet. Δήλωσε, ότι η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα έχει στρατό, αλλά μόνο Αστυνομία.
Δεν είναι ανησυχητικό, ότι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους είναι ίσως η μοναδική πρόταση της πλευράς μας, για την οποία συμφωνούν Τουρκία και Βρετανία, χωρίς να προβάλλουν ενστάσεις όπως για όλα τα άλλα κεφάλαια; Τόσο εύκολο είναι το κεφάλαιο της Ασφάλειας;
Η πλευρά μας από καιρού υποστηρίζει τη θέση της πλήρους αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου, περιλαμβανομένου του Κυπριακού Κράτους. Υπάρχουν επί τούτου και ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου, όπως εκείνη του 1989 (30 Ιανουαρίου), όπου όλα τα κόμματα συμφώνησαν σ’ αυτή τη λανθασμένη και επικίνδυνη, κατά την άποψη μου, επιλογή.
Ίσως είναι αυτός ο λόγος, για τον οποίο δεν υπήρχε ανάλογη ευαισθησία, προβληματισμός και αντίδραση του πολιτικού κόσμου, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε για τα άλλα κεφάλαια των συνομιλιών, όπως διακυβέρνηση, περιουσίες, έποικοι.
Φαίνεται ότι γίνεται επανεκτίμηση του θέματος και είναι πολύ ενθαρρυντικό, ότι την 1η Δεκεμβρίου 2009 (ημέρα ενεργοποίησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας) υπήρξε για πρώτη φορά δημόσια αντίδραση από τα πολιτικά κόμματα, πλην του κυβερνώντος.
Προβλήθηκε στο Λαό, ότι η αποστρατιωτικοποίηση που προτείνουμε δεν αφορά μόνο τα ξένα στρατεύματα, αλλά και του ίδιου του Κράτους μας, με δυσμενείς συνέπειες για την ασφάλεια. Αν έγινε μια λανθασμένη επιλογή στο παρελθόν, είναι προς το συμφέρον μας να επιμένουμε σ’ αυτή;
Ο πολιτικός κόσμος και τα οργανωμένα σύνολα πρέπει να ασκήσουν την επιρροή τους, για να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αφοπλισμού του Κράτους μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών», σε αναμονή του αφανισμού του.
6. Δυσχέρειες στο κεφάλαιο Ασφάλεια
Η υιοθέτηση ενός νέου συστήματος ασφάλειας, όπως το περιγράψαμε, προσκρούει σε δύο σκοπέλους:
· Η Τουρκία εμμένει στο στρατηγικό στόχο της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, που επιτυγχάνεται με τη διατήρηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
· Οι Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ) στις συνομιλίες υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας, σε βάρος εκείνων της Κύπρου. Όπως συνέβη και στο σχέδιο Ανάν (Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, Έρευνα-Διάσωση, Συνθήκη Μοντρέ, Διμερείς Συμφωνίες Τουρκίας-ψευδοκράτους κλπ).
Η στάση των Τ/Κ δυνατόν να οφείλεται στη πίεση που ασκούν οι ΤΔΚ και οι έποικοι. Αλλά και οι ΤΔΚ και έποικοι να αποσυρθούν, δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η συμπεριφορά τους, αφού συρρικνώθηκαν πληθυσμιακά και πλειοψηφούν οι έποικοι που πήραν την «Τ/Κ υπηκοότητα». Η στάση τους στις συνομιλίες «να υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων της Κύπρου» δημιουργεί σοβαρά αδιέξοδα.
Η δημιουργία ενός κοινού κράτους με μια κυριαρχία, ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, προϋποθέτει όπως οι δύο κοινότητες μοιράζονται κοινά συμφέροντα και αυτό δεν συμβαίνει. Το βλέπουμε να διαχέεται σε όλα τα κεφάλαια των συνομιλιών, όπου στις απόψεις των δύο πλευρών υπάρχει έντονη συγκρουσιακή σχέση, έλλειψη εμπιστοσύνης και κοινού οράματος. Αυτό οδηγεί σε πολύπλοκες και μη δοκιμασμένες ρυθμίσεις και μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, που προοιωνίζουν αναρίθμητα αδιέξοδα, αφού παραβιάζεται η αρχή της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων.
7. Συμπέρασμα
Συμπερασματικά, μια βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στο θέμα της Ασφάλειας προϋποθέτει:
· Να αποσύρει η πλευρά μας την πρόταση αποστρατιωτικοποίησης του Κυπριακού Κράτους. Το Δικαίωμα αυτοάμυνας είναι απαραβίαστο και αναφαίρετο. Το δικαιούται και ο Ελληνισμός της Κύπρου, όπως όλοι οι ελεύθεροι λαοί. Είναι απαραίτητο εφόδιο για την επιβίωση του. Δεν πρέπει να διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες.
· Να αγωνισθούμε, εκμεταλλευόμενοι και την ιδιότητα μας ως κράτος μέλος της ΕΕ για να πιεσθεί η Τουρκία:
- Να εγκαταλείψει τις επεκτατικές βλέψεις της επί της Κύπρου.
- Να αποσύρει τις ΤΔΚ και τους εποίκους.
- Να αναγκασθεί σε κατάργηση των Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960.
Αυτές οι προϋποθέσεις θα πρέπει να αποτελούν τις κόκκινες γραμμές μας για την Ασφάλεια, που αποτελεί με βάση και την εμπειρία της Παγκόσμιας Ιστορίας το θεμέλιο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης.
Αν παραβιάσουμε αυτές τις γραμμές, πιστεύω ότι δεν θα έχουμε ελπίδα επιβίωσης.
ΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΤΕΛΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ

Time for Greece to change policy? EU & TURKEY

By Costas Iordanidis (kathimerini)
Athens once believed that the prospect of European Union accession would act as a catalyst for Turkey to change its stance toward Greece and defuse tension between the two countries. This never happened and current “national policy” is little more than the propagation of that delusion.
Next Monday, the Council of Foreign Ministers will be meeting in Brussels to discuss EU enlargement and Turkey’s prospects. Greece and Cyprus have lodged numerous complaints concerning the terms being presented to Turkey, but our European peers appear to have no intention of souring relations with Ankara.
It is obvious that Greece needs to review its strategy, as it was adopted under different circumstances and served different interests. One thing it can do is fall in line with countries such as Germany and France which want a “special relationship” for Ankara and the EU in the areas of policy and security. Irrespective of Greece’s stance, that is where things are headed anyway, and if Greece insists on its position it will simply be left out of negotiations and lose significant bargaining power.
Of course Ankara must participate in the process, so that this special relationship with the EU is not perceived as a barring of the Muslim nation from the European system.
A change of stance on the issue of Turkey’s European vocation may be especially difficult for Premier George Papandreou, since he was the one to promote it as foreign minister. For the new main opposition leader, however, the issue is not a particular problem, since Antonis Samaras was not involved in foreign policy in the governments of Costas Karamanlis.
Furthermore, two of the most powerful conservative leaders of Europe, German Chancellor Angela Merkel and French President Nicolas Sarkozy, advocate the special relationship path. A change in stance by New Democracy would thus bring Samaras closer to those two countries, a prospect that could be very useful and desirable.

Ruling through manipulation and provocation: the unwritten history of Turkey

ORHAN KEMAL CENGİZ
o.cengiz@todayszaman.com
Columnists

Ruling through manipulation and provocation: the unwritten history of Turkey
The last 100 years in Turkey have been a history of provocations and manipulations. We have seen the same film again and again. These manipulations and provocations were carried out for different purposes.

One of the target groups was non-Muslims and people were provoked against this group in order to scare them away. These tactics were extremely successful; as a result of them, Turkey lost most of its non-Muslims. Look at the events of Sept. 6-7, 1955. Suddenly, “some news” began to be distributed through the local media claiming that Atatürk’s house in Selanik (Thessalonica), Greece, was bombed. We now know that the person who threw an explosive into the garden of Atatürk’s house was an employee of the Turkish intelligence service. Following this provocative news, a barbaric move targeting non-Muslims in İstanbul was carried out. It was so successful that thousands upon thousands of Christians and Jews left Turkey immediately after this incident. Another category of provocation is to incite two different groups against each other. Alevis and Sunnis were pitted against each other on many different occasions. Before 1980, Alevis were massacred in Kahramanmaraş and Çorum. Ultranationalists were actively involved in these massacres. When you look at the details, it is so obvious that these two massacres were carefully planned and orchestrated. A secret hand was paving the way for the 1980 coup.The third category is the assassination of some intellectuals and prominent figures. These were also done for different purposes. On some occasions, these people were killed to provoke the group they were affiliated with against another group. I believe some ultra-secularist figures were killed just for this particular purpose. Sometimes the target was a person who began to criticize the system. Some high-level bureaucrats, soldiers and politicians lost their lives in suspicious accidents one after another.For foreigners, it is quite difficult to believe that so much manipulation and so many conspiracies could be carried out in a society. But this is our reality. Some elements were vital in creating this atmosphere. One was the media. In Turkey, the media played a dubious role. On the one hand, it turned a blind eye to the apparent illegal acts of the state. The western part of Turkey could never know what happened to Kurds in the eastern part of Turkey, for example. The other role of the media was to play an active role in the provocations and campaigns of manipulation. I already gave you an example above and you will read another example below. Another factor in the creation of this atmosphere has been the absolute impunity of the perpetrators of the crimes. The judiciary always turns a blind eye when they sense that a deep state element has somehow been involved in the “incident” concerned. The human factor was also extremely important. The Turkish society, for several reasons -- lack of self criticism, ignorance of past events, ignorance of the real dynamics of the system and so on -- has always been utilized in order to provoke different segments of this society.If you have all these factors and if you have some deep state elements within the state which are doggedly determined to rule the country, manipulation and provocation become a part of your life.Below you will read my analysis of some provocations and attacks targeting Christians in Turkey. It was published in the Zaman daily on Nov. 22. And it has been kindly translated into English by the Today’s Zaman staff. I guess you already read about the “Cage plan” in which non-Muslims were targeted for assassinations and attacks. In the paragraphs below I am trying to travel back to look at today’s incidents.Since we continually forget, since we bury ourselves only in our own troubles, since we imagine ourselves as the most precious object in the museum of victimization, since we easily grow hostile towards “others” and since we are easily “manipulated,” such targeting of “the other” happens. Between 2004 and 2005, there was a sudden and large hunt for missionaries in Turkey. The circulating argument was that missionaries had infiltrated every part of the country and that we were losing our country and nation. Certain media organizations, particularly the Doğan group, started an active “fight” against missionary activities. The Ankara Chamber of Commerce (ATO) prepared and distributed a series of “reports” on missionary activities in Turkey. Later, its president, Sinan Aygün, was indicted in the Ergenekon trial, but no one paid any attention to the active campaign his organization was conducting. No one focused on “Misyonerler Arasında Altı Ay” (Six Months Among Missionaries), a book written by Ergün Poyraz, another Ergenekon defendant, which was written before his books “Musa’nın Gülü” (The Rose of Moses) and “Musa’nın Çocukları” (The Children of Moses) -- which portrayed Recep Tayyip Erdoğan and Abdullah Gül as part of an international Jewish conspiracy -- although “Misyonerler Arasında Altı Ay” was a precursor to subsequent media attacks against missionaries. When Sevgi Erenerol, the press officer of the Turkish Orthodox Church, an important meeting place for Ergenekon members, gave seminars on missionary activities to the members of the National Security Council (MGK), this went unnoticed. When Kemal Kerinçsiz, who is now in jail on charges of being an Ergenekon member, brought legal actions against missionaries, this was not much discussed. Why do you think Ergenekon was so interested in the missionary activities? How can you turn the religious Muslims of this country into nationalists? Missionaries were a perfect tool for this goal. Missionary scapegoats were turned into tools of manipulation for Ergenekon.Organizations of lumpen youthIn my opinion, this intensive anti-Christian campaign was intended to also lay the groundwork for the moves that would follow. The murder of priest Andrea Santoro, the assassination of Hrant Dink and the killing of the missionaries in Malatya... Place Ergenekon’s “lumpen youth organization” concept side-by-side with the “suspected killer” profile in these murders; all of these murders were committed by the same “killer type”: ultranationalist, very young, dispossessed and connected to the deep state ... With these murders, the pro-Committee of Union and Progress (İttihat ve Terrakki) Ergenekon wanted to hit a triple target. First, it wanted to give a “strong” message to the non-Muslims in Turkey, which is an extension of the İttihat mentality’s policy of the “de-Christianization of Turkey.” Second, it wanted to tell the world and the “secularist” groups in Turkey that Christians were being killed because there was an “Islamist” party in power. Third, it wanted to seriously block Turkey’s European Union process. Of course, here, we speak by looking at the results. In my opinion, the original plan was much bloodier and provided for many more murders; several developments foiled these plans. Other “missionary” murders that were to be committed by the killers with the “same profile” in Samsun, Antalya and Diyarbakır according to these plans had been quietly foiled thanks to successful police operations. Another important development that further thwarted these plans was that unlike the murder of Santoro, the cases launched in connection with the killing of missionaries in Malatya and the murder of Dink were closely monitored by lawyers who are human rights advocates. The recently discovered action plan called “Cage” refers to the murder of Santoro, Dink and the missionaries in Malatya as “operations.” The cage plan demanded that these “operations” be conducted in a more systematic and planned manner. They want to re-market the “black propaganda” that “Muslims” kill Christians. As I have noted many times in this column, Ergenekon is not an organization involved only in coup attempts. One of its feet is in Cyprus and the other is in Azerbaijan. One of its hands is JİTEM and the other is the Special Warfare Department. They organize conspiracies against the Gülen movement on the one hand and they slaughter Christians on the other. We will continue to live in the “cage” as long as we fail to see the whole picture and realize the injustices being committed against others and ensure that those in charge are called to account. As Ahmet Altan concisely put it: “If you cannot tear down the walls in your minds, if you don’t become friends with each other and if you don’t combine forces, you will continue to be targets. If we will be free, we will be free together. If we will remain prisoners, we will do so together.” Come and let us tear down this cage together.
27 November 2009, Friday

Επικίνδυνη σιωπή για την ασφάλεια

Του Φοίβου Κλόκκαρη
Αντιστράτηγος ε.α.

Πολλά τα μειονεκτήματα από τυχόν αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους


Στο πολιτικό σκηνικό παρατηρείται μια έντονη ανησυχία και αντίθεση, από μέρος του πολιτικού κόσμου και του λαού, στις θέσεις που υποστηρίζονται από την πλευρά μας στις συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού, στα θέματα της διακυβέρνησης, το περιουσιακό και τους έποικους.

Στο θέμα της ασφάλειας, που επηρεάζει όλα τα άλλα κεφάλαια, παρατηρείται ανησυχητική σιωπή. Αν συμφωνηθούν τα άλλα κεφάλαια, αλλά δεν εξασφαλισθεί ένα βιώσιμο σύστημα ασφάλειας, τότε το οικοδόμημα θα καταρρεύσει όπως κατέρρευσε εκείνο της Ζυρίχης, όπως θα κατέρρεε εκείνο του Σχεδίου Ανάν, αν υιοθετείτο, γιατί το υπόβαθρο ασφάλειας ήταν σαθρό.

Με βάση τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν, η πλευρά μας επιδιώκει κατάργηση του συστήματος ασφαλείας του 1960 (Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας) και αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, περιλαμβανομένου του κυπριακού κράτους. Η αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτος, που υποστηρίζεται και από την Τουρκία και τη Βρετανία, θα δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας και επιβίωσης για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Είναι τόσα πολλά τα μειονεκτήματα, που δημιουργείται εύλογα η απορία πόσο σοβαρά μελετήθηκαν από την πλευρά μας, η γεωπολιτική διάσταση του θέματος, η δυνατότητα άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων του κυπριακού κράτους στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα, η αντιμετώπιση απειλών, η συμμετοχή του στην ΚΕΠΠΑ και οι κίνδυνοι για την ασφάλεια των Ελλήνων της Κύπρου.

Μερικές μόνο επισημάνσεις μπορούν να καταδείξουν το μέγεθος του προβλήματος και τη λανθασμένη εκτίμηση της πλευράς μας, αφού η Κύπρος θα είναι:

1. Το μοναδικό κράτος της ΕΕ, που δεν θα έχει ένοπλες δυνάμεις (όταν ακόμα και η Μάλτα έχει) και δεν θα μπορεί να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που τέθηκαν στη Συνθήκη της Λισσαβόνας, που τίθεται σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου 2010.

2. Το μοναδικό κράτος-μέλος του ΟΗΕ, που θα στερηθεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας, που κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ.

3. Μια ανοχύρωτη πολιτεία πλησίον των ακτών της Τουρκίας, η οποία αποδεδειγμένα έχει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της, τις υλοποιεί συστηματικά και αδίστακτα και επιδιώκει την ολοκλήρωσή τους, με λύση του Κυπριακού, που θα θέτει το νησί υπό την πλήρη κηδεμονία και τον έλεγχό της, με ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής του ελληνικού στοιχείου.

4. Ένα ασπόνδυλο κράτος, που δεν θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί πλήρη εξουσία στην επικράτειά του, σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία του πλανήτη, έρμαιο στη βουλιμία των ξένων δυνάμεων και της Τουρκίας.

Είναι αναγκαίο όπως ο πολιτικός κόσμος και άλλα οργανωμένα σύνολα ασκήσουν την επιρροή τους, για αναθεώρηση και απόσυρση της θέσης μας για πλήρη αποστρατιωτικοποίηση του κυπριακού κράτους. Το επιβάλλει η πείρα του παρελθόντος, τα τραυματικά βιώματα των μειονοτήτων στην Τουρκία, οι ξεριζωμένοι πρόσφυγές μας, η κατοχή, ο εποικισμός, η εξόντωση των εγκλωβισμένων μας, η καταστροφή της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας και η στοχοθεσία της Τουρκίας για την Κύπρο, που επιβεβαιώνεται περιοδικά από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας (τελευταία απόφαση την 1η Ιουλίου 2009). Δεν θα πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις ποια θα είναι η τύχη μιας αφοπλισμένης Κύπρου, στους κόλπους της Τουρκίας.

Το ερώτημα που τίθεται δεν είναι γιατί η πανίσχυρη στρατιωτικά Τουρκία επιζητεί την αποστρατιωτικοποίηση του μικρού κράτους μας. Το βασανιστικό ερώτημα που τίθεται είναι, γιατί το επιζητούμε εμείς. Στο επιχείρημα τι μπορούμε να κάνουμε έναντι της πανίσχυρης Τουρκίας, η απάντηση είναι ότι οι ισχυροί δεν σέβονται τις ανοχύρωτες πολιτείες και υπολογίζουν μόνο το κόστος που μπορεί να τους επιφέρει ο αντίπαλος, όσο μικρός και αν είναι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλες οι χώρες έχουν ένοπλες δυνάμεις και όχι μόνο οι ισχυρές όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία.

Στο επιχείρημα ότι «σε μια λύση η Τουρκία δεν θα είναι αντίπαλος», την απάντηση δίνει η γνώση της αμετακίνητης στοχοθεσίας της Τουρκίας για την Κύπρο:

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», σημειώνει ότι η Τουρκία πρέπει να έχει ρόλο στην Κύπρο, λόγω της στρατηγικής θέσης της, ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα είχε ζήσει κανένας Τούρκος στο νησί (σελ. 179).

Η σιωπή που παρατηρείται από τον πολιτικό κόσμο και τα οργανωμένα σύνολα στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης πρέπει να διακοπεί και να υπάρξει ανάλογη αντίδραση με στόχο την αναθεώρηση της θέσης μας. Αν δεν το πράξουμε, θα οδηγηθούμε σε λύση με σαθρό υπόβαθρο ασφάλειας, όπου ο Ελληνισμός της Κύπρου θα τηρείται σε κατάσταση «σιωπής των αμνών» σε αναμονή αφανισμού του.


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου 2009

ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ;

Μάθημα Ιστορίας
ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ!!!

Όσοι γνωρίζουν τουρκικά ή έχουν επαφές με τούρκους, ας τους ενημερώσουν!...
Να τους κάνουν επίσης γνωστό ότι, ενώ μας αποκαλούν Γιουνάνηδες (δηλαδή, Ίωνες) εξακολουθούν να κατέχουν την Ιωνία!!!!!


ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ;

Αν δεν ξέρετε, ορίστε η απάντηση:
Η Τούρκικη σημαία, και το αντίστοιχο "εθνικό σύμβολο" των Τούρκων, προέρχεται από ένα σύμβολο του Βυζαντίου, αλλά της αρχαιοελληνικής πόλης Βυζάντιον, που υπήρχε στην θέση της Κωνσταντινούπολης.
Αυτό το σήμα, που είναι πανάρχαιο και απαντάται ως λατρευτικό σύμβολο της θεάς Εκάβης, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο Φίλιππος, πατέρας του Μεγαλέξανδρου, προσπάθησε να καταλάβει αυτή την πόλη, και μια νύχτα με συννεφιά, έστειλε πολεμιστές (σαν καταδρομική επιχείρηση) να περάσουν τα τείχη, για να αλώσουν την πόλη.
Ξαφνικά, εμφανίστηκε το φεγγάρι, οι εισβολείς έγιναν αντιληπτοί, και αποκρούστηκε η επίθεση.... Από τότε, και επειδή θεωρήθηκε ως θεϊκή βοήθεια προς την πόλη, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου.
Από εκεί έμεινε ως σύμβολο παραδοσιακά και στην Κωνσταντινούπολη, το βρήκε και ο Μωχάμεντ ο πορθητής (και οι επόμενοί του), και όπως χρησιμοποίησε τα πάντα που βρήκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να δώσει αυτοκρατορική χροιά στην πλιατσικολογική Οθωμανική κατάκτηση, το έκανε ένα σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας, και έτσι έμεινε ως μουσουλμανικό σύμβολο....
Η διπλανή φωτογραφία είναι από ένα κέρμα των Βυζαντίων και αν θα προσέξετε, το γράφει: ΒΥΖΑΝΤΙΩΝ
Αν ξέραμε την ιστορία μας, τουλάχιστον δεν θα ανεχόμασταν τα σημερινά ξεφτιλίκια...
Θα είχαμε τις απαιτούμενες απαντήσεις για όλες αυτά που μας σερβίρουν καθημερινά...

Αξίζει να το διαδώσετε!!!!!!!!!!!

ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ

(Μερικές επίκαιρες, αισιόδοξες θέσεις του Μίκη Θεοδωράκη)

Με κάποιες αγωνιώδεις ερωτήσεις που μου θέτουν πολλοί φίλοι, φοβάμαι ότι όλοι έχουμε «μολυνθεί» από τον ιό της απελπισίας, με τον οποίο προσπαθούν εδώ και καιρό κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι σκοτεινοί κύκλοι να κάνουν το λαό μας να χάσει την εμπιστοσύνη του στους πάντες και τα πάντα ξεκινώντας από τους πολιτικούς και το κράτος και φτάνοντας ως τον ίδιο τον εαυτό του.

Έχω τελείως διαφορετική άποψη, ειδικά για τη θέση και την κατάσταση της χώρας και του λαού μας, αν λάβουμε υπ' όψιν από πού ξεκινήσαμε και πού φτάσαμε μέσα σε πενήντα μονάχα χρόνια.

Για όσους γνώρισαν την Ελλάδα του ΄30, του ΄40 και του ΄50, η διαφορά είναι όση της νύχτας από τη μέρα. Κι αυτό χάρη κυρίως στην αντοχή, τη δύναμη, την εργατικότητα και τις προσπάθειες του ελληνικού λαού.

Εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι τα μεγαλύτερα δεινά ήταν ... εισαγόμενα. Δυστυχώς η μοίρα της χώρας μας σφραγίστηκε από τα «ενδιαφέροντα» των ισχυρών, που από την πρώτη στιγμή της επανάστασης του ΄21 έως σήμερα, δεν μας αφήνουν ούτε μια ώρα ησυχίας, να κοιτάξουμε μόνοι μας ελεύθεροι και αδέσμευτοι τη ζωή μας.

Έτσι και σήμερα είμαι βέβαιος ότι το 90% των όσων αρνητικών φαινομένων συγκλονίζουν τον τόπο μας, προέρχονται από ξένα κέντρα και τα εγχώρια όργανά τους, για να αποπροσανατολίσουν και να παραλύσουν τον λαό μας, να τον διαιρέσουν και να τον εκβαρβαρίσουν, να τον καταστήσουν άβουλο υποχείριο στα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα.

Και δέχομαι να εκτεθώ λέγοντας ότι πίσω ακόμα και από τις πυρκαγιές και φυσικά απ' τους κάθε λογής «κουκουλοφόρους» που καταστρέφουν περιουσίες, διαλύουν την Παιδεία και σπέρνουν την αμφιβολία και τον φόβο, κρύβεται βασικά το μένος της υπερδύναμης, γιατί η κυβέρνηση της χώρας μας είχε το θάρρος να πει ΟΧΙ στις εντολές της για την Κύπρο, τα Σκόπια και τις οικονομικές σχέσεις με την Ρωσία και την Κίνα. Μας τιμωρούν! Όχι μόνο την Πολιτεία αλλά και τον ίδιο τον λαό, για την αντίθεσή του στα εγκλήματα που έγιναν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Γάζα. Μας τιμωρούν, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Και όπως έγινε και τότε, έτσι και τώρα μας διαιρούν για να περάσουν ευκολότερα τα σχέδιά τους.

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε την πλήρη ευθυγράμμιση ορισμένων ολιγαρχικών κύκλων με τις ξένες επιταγές, που έχοντας υπό τον πλήρη τους έλεγχο τα ΜΜΕ και σημαντικά τμήματα από πολιτικές δυνάμεις, έχουν αποδυθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα πλύσης εγκεφάλου του ελληνικού λαού με κύριο στόχο όπως είπαμε να τον απογοητεύσουν, να τον αποπροσανατολίσουν και να εξουδετερώσουν κάθε θετικό στοιχείο που υπάρχει μέσα του, ώστε να τον μετατρέψουν σε άβουλο όργανο στα σχέδιά τους. Αν μελετήσουμε την ιστορία μας,θα διαπιστώσουμε ότι,πάντοτε, πριν επιβάλλουν οι «προστάτες» μας οποιαδήποτε ανώμαλη λύση, είχαν, προηγουμένως, συστηματικά κατασκευάσει και επιβάλλει, παντοιοτρόπως, την ίδια ακριβώς, σημερινή, μαύρη απελπισία μας, πάντοτε, βέβαια, με την κύρια ευθύνη ανίκανων πολιτευτών και εύπιστων οπαδών και τη φανερή συνεργασία των εξαρτημένων Μ.Μ.Ε.

Ανήκω κι εγώ στην σιωπηλή πλειοψηφία των Ελλήνων, που κάτω από την επιφάνεια της λαμπερής αλλά δηλητηριώδους βιτρίνας που σκεπάζει τη χώρα μας, εργάζονται, μοχθούν, προοδεύουν, ελπίζουν και ονειρεύονται ένα μέλλον καλύτερο. Γνωρίζουμε ότι παρά τις δυσκολίες, τα επιτεύγματα που έγιναν στη χώρα μας, ευτυχώς, μάς επιτρέπουν να διαφυλάξουμε τις κατακτήσεις μας, να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να εξαπλώσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης που είναι προϋπόθεση για τον εξανθρωπισμό της ζωής μας.

Ποια είναι όμως τα βασικά εμπόδια; Οι κάθε είδους εξουσίες, οικονομικές, μιντιακές, πολιτικές και ξενόφερτες που μας διαιρούν, μας αγχώνουν και μας διαλύουν πνευματικά, ψυχικά και βιολογικά. Έτσι όλες αυτές οι στρατιές των τίμιων εργαζόμενων, επιστημόνων, διανοουμένων, εργατών, υπαλλήλων, αγροτών, που με το ταλέντο, την αξία και τη συνεχή προσπάθειά τους γυρίζουν καθημερινά τον τροχό της ζωής, παράγοντας τον πλούτο της χώρας, παραμένουν στο σκοτάδι της αφάνειας, μιας και σήμερα μας διαφεντεύουν τα κάθε είδους παράσιτα, που όχι μόνο δεν προσφέρουν αλλά αντίθετα προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας πάνε πίσω.

Και κοντά στα δικά μας στραβά και ανάποδα, μάς ήρθε και η διεθνής οικονομική κρίση, για να μας εξουθενώσει. Πρόκειται για μια ξένη εισβολή χειρότερη ίσως από στρατιωτική. Τι έκαναν οι Έλληνες στο παρελθόν σε παρόμοιες περιπτώσεις; Ας θυμηθούμε την Αλβανία. Ας θυμηθούμε την Κρήτη. Και ποιοι άραγε είναι αυτοί που και σήμερα εμποδίζουν την εθνική ομοψυχία; Αυτοί που πιστεύουν, υπηρετούν και πατούν επί πτωμάτων, δοξάζοντας και προσκυνώντας τον ένα και μοναδικό Θεό τους: ΤΟ ΧΡΗΜΑ..

Και, με οποιοδήποτε βίαιο ή «γοητευτικό» μέσο, μας αναγκάζουν να το δοξάζουμε και να το προσκυνούμε και εμείς...

Διαβάζουμε ότι 100, 200, 300 δισεκατομμύρια δολλάρια έφυγαν από μια βιομηχανία που άφησε πίσω της χιλιάδες άνεργους που τρώνε σε συσσίτιο. Έφυγε! Και πού πήγε; Εγώ πάντως δεν καταλαβαίνω τίποτα. Μονάχα ένα: ότι ήρθε ο καιρός να απαλλαγούμε από την λατρεία-θεοποίηση του χρήματος. Και να αναζητήσουμε την κοινωνία της αλληλεγγύης. Πώς; Πότε; Ποιοι; Δεν ξέρω... Είμαι βέβαιος όμως ότι θα βρεθούν. Αλλοιώς μας περιμένει το απόλυτο χάος.

Όσο για την Ελλάδα, έχει συσσωρευμένο πολιτισμό (κάθε είδους), ικανό να «θρέψει» δέκα γενιές. Εκείνο που μας λείπει είναι η Παιδεία, η αυτοεκτίμηση και η γνώση και προβολή του κάθε καλού και της κάθε αξίας που διαθέτει η χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε ότι κυριαρχούν δυστυχώς δυνάμεις που συστηματικά μποϋκοτάρουν ο,τιδήποτε είναι ελληνικό. Ιδιαίτερα στους ευαίσθητους τομείς της Ιστορίας του Πνεύματος και της Τέχνης. Αρχής γενομένης από την ίδια την Πολιτεία, που αγνοεί -αν δεν περιφρονεί- κάθε ελληνικό στοιχείο είτε είναι ιστορική παράδοση (ιδιαίτερα πολιτιστική) είτε ατομική δημιουργία στους τομείς της επιστήμης ή -προ παντός-του Πνεύματος και της Τέχνης.

Αυτό φαίνεται εξ άλλου από τις κρατικές δαπάνες που δίδονται κάθε χρόνο από τους ίδιους, στους ίδιους... Αυτό το αλισβερίσι, υπήρξε έργο της ελληνικής ολιγαρχίας απ' τις αρχές του αιώνα μας και συνεχίζεται από όλες τις Κυβερνήσεις όλων των παρατάξεων. Τώρα δε μετά τον Κίσσινγκερ που διέταξε από το 1974: «Καταστρέψτε το σύγχρονο ζωντανό ελληνικό πολιτισμό», τα χιλιάδες «αμερικανάκια», τα τοποθετημένα σε θέσεις κλειδιά (ραδιόφωνο, τηλεόραση και τα ελεγχόμενα από το Κράτος και τους ολιγάρχες ιδρύματα) έχουν φιμώσει από καιρό όλες τις δημιουργικές φωνές που δεν εννοούν να υποταχτούν στον ψυχοφθόρο, ξενόφερτο, καταναλωτικό αμοραλισμό της εποχής μας..

Μίκης Θεοδωράκης - 21.9.09

Δέκα χρόνια από τον πρόωρο και τραγικό χαμό του Γιάννου Κρανιδιώτη

Τελέστηκε σήμερα από τον Καθεδρικό Ναό Αγίου Ιωάννη στη Λευκωσία, το ετήσιο μνημόσυνο του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Γιάννου Κρανιδιώτη και του υιού του, Νικόλα, χοροστατούντος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β'.

Φέτος, συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τον πρόωρο και τραγικό χαμό του
Γιάννου Κρανιδιώτη και του υιού του σε αεροπορικό δυστύχημα στη Ρουμανία, που συγκλόνισε Κύπρο και Ελλάδα.

Επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Πέτρος Ευθυμίου, ο οποίος είπε: «Είμαστε σήμερα εδώ, δέκα χρόνια μετά που αυτό που η αρχαία ελληνική σκέψη προσδιόρισε στην ουσία ως τραγωδίες. Είναι η στιγμή που ο νους του ανθρώπου αδυνατεί να συλλάβει τι επιφυλάσσει η μοίρα, είναι η στιγμή που σταματά ο χρόνος, αλλά ο θάνατος που είναι αναπάντητος στον άνθρωπο, αποδεικνύεται το μέτρο της αξίας της ζωής, γιατί σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μπορεί όλος ο ελληνισμός στην Κύπρο, στην Ελλάδα, παντού στον κόσμο να αποτιμήσει όχι μόνο το μέγεθος μιας απουσίας, αλλά το νόημα μιας παρουσίας, γιατί σπάνιες φορές στην ιστορία των λαών και των εθνών ένας άνθρωπος μπορεί να σφραγίσει τόσο αποφασιστικά με την παρουσία του την πορεία του λαού του και να δίνει ταυτόχρονα υπόδειγμα, κατεύθυνση, μέτρο, να διδάσκει ήθος στην πράξη του σήμερα, παρόλο που φυσικά είναι απών».

«Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ανήκει σε αυτά τα μεγέθη. Κατατάχθηκε ήδη όχι σαν απουσία, αλλά είναι μια παρουσία στην Κύπρο, στην Ελλάδα, σε όλο τον ελληνισμό, γιατί αυτό το παλικάρι έδωσε υπόσταση σε ό,τι καλύτερο, στην ιστορία, με το χαρακτήρα του, το ήθος του, την ατσάλινη θέληση, πίσω από την βελούδινη εξωτερική όψη, την πίστη και την αγάπη του, στους στόχους και τους σκοπούς του, και που ταυτόχρονα συνδύασε τον λογισμό με το όνειρο, έδωσε υπόσταση μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες, την έννοια της προοπτικής, γιατί όλοι ξέρουμε ότι η Κύπρος και η Ελλάδα του οφείλουμε τη σύλληψη που έδωσε η δυναμική προοπτική και δημιουργία, τις προϋποθέσεις για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού», πρόσθεσε.

«Ολοι γνωρίζουμε», συνέχισε, «ότι αυτοί οι άνθρωποι που γεννιούνται σε μεγάλες στιγμές και καθορίζουν την πορεία, πρέπει να αποτελούν πάντα ένα μέτρο για όλους».

«Και η πολιτική σκέψη του Γιάννου πρέπει να είναι μια ενεργός παρακαταθήκη, καθώς είχε μια βαθιά συνείδηση και μας δίδασκε όλους, και υπάρχουν και οι λόγοι, υπάρχουν και τα έργα, γι’ αυτή την ματιά που πρέπει να περικλείει τη δράση μας, την ενέργεια μας, και να προσδιορίζει πολιτικά και ατομικά το ήθος, ότι πρέπει να έχουμε συνείδηση της αλληλένδετης αυτής πορείας, του ελληνισμού σε Κύπρο και Ελλάδα, αλλά να σεβόμαστε τις ιδιαιτερότητες, να κατανοούμε πως εδώ μες στο ρεαλισμό, μες το ευρωπαϊκό κεκτημένο, πρέπει να μπορούμε να κτίσουμε προοπτικές και λύσεις», συμπλήρωσε.

Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1999 ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιώτης, τότε αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, βρήκε τραγικό θάνατο με άλλους έξι ανθρώπους, όταν το πρωθυπουργικό αεροσκάφος τύπου Falcon, που τους μετέφερε στη Ρουμανία λίγο πριν την προσγείωσή του στο Βουκουρέστι παρουσίασε πρόβλημα.

Εκτός από τον Γιάννο Κρανιδιώτη, σκοτώθηκαν ο γιος του Νικόλαος, ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ Δημήτρης Πανταζόπουλος, ο αστυνομικός Νίκος Ασημακόπουλος, η δημοσιογράφος της ΕΡΑ Νίνα Ασημακοπούλου και ο μηχανικός του αεροσκάφους Μιχάλης Παπαδόπουλος.

Λίγες ημέρες αργότερα, πέθανε και ο εικονολήπτης της ΝΕΤ Παναγιώτης Πούλος, ο οποίος είχε τραυματιστεί σοβαρά. Ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Υπουργείου Εξωτερικών, τραυματίστηκε σοβαρά, παρέμεινε σε κώμα, αλλά τελικά διέφυγε του κινδύνου, και ελαφρότερα τραυματισμένη ήταν η αεροσυνοδός Αννα Βελησαρίδου.

«Μετατρέπουν το κράτος σε ΑΚΕΛ Λτδ»

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
«Η για δεκαετίες συνθηματολογία του ΑΚΕΛ για φιλολαϊκή πολιτική, καταρρέει μέρα με τη μέρα και ο λαός προσπαθεί να πείσει εαυτόν εάν πράγματι στην εξουσία βρίσκεται το πάλαι ποτέ φιλεργατικό ΑΚΕΛ», αναφέρει, σε συνέντευξή του στη «Σ», ο αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ Λευτέρης Χριστοφόρου.

Ο Λευτέρης Χριστοφόρου υποστηρίζει πως οι κυβερνώντες όφειλαν να έλεγαν στο λαό «mea culpa» για την κοινωνικοοικονομική τους πολιτική, ενώ κάνει λόγο για επέλαση του ΑΚΕΛ σε όλα τα πόστα. «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει», λέγει χαρακτηριστικά. Ο αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ αποδίδει επίσης ευθύνες στην Κυβέρνηση για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την οικονομική κρίση.

Πώς θα κρίνατε την κοινωνικοοικονομική πολιτική της Κυβέρνησης Δημήτρη Χριστόφια και πόσο φιλολαϊκές είναι τελικά οι επιλογές της;
Η κοινωνικοοικονομική πολιτική της Κυβέρνησης κρίνεται και δοκιμάζεται καθημερινά μέσα από τα αποτελέσματά της. Είναι αναντίλεκτο γεγονός το ότι ακόμη και αυτοί που στήριξαν ενθουσιωδώς την εκλογή της παρούσας Κυβέρνησης αισθάνονται απογοητευμένοι με τα πτωχά κοινωνικοοικονομικά αποτελέσματα και το έργο των κυβερνώντων. Οι προσδοκίες των μη προνομιούχων, των εργαζομένων, των απλών ανθρώπων όπως συνήθιζε να τους αποκαλεί το ΑΚΕΛ, διαψεύδονται καθημερινά, αφού βλέπουν με πικρία την κοινωνικοοικονομική τους θέση να επιδεινώνεται και να είναι χειρότερη από τα προηγούμενα χρόνια. Η συνθηματολογία, για δεκαετίες του ΑΚΕΛ για φιλολαϊκή πολιτική, καταρρέει μέρα με τη μέρα και ο λαός προσπαθεί να πείσει εαυτόν εάν πράγματι στην εξουσία βρίσκεται το πάλαι ποτέ φιλεργατικό ΑΚΕΛ. Η παρουσία του ΑΚΕΛ στην εξουσία σβήνει το μύθο που συντηρούσε από την ίδρυσή του, ότι είναι το κόμμα που ερχόμενο στην εξουσία θα ενισχύσει τους μη προνομιούχους και τις ασθενέστερες ομάδες του λαού.
Προκαλώ την Κυβέρνηση να παρουσιάσει τα φιλολαϊκά της μέτρα, που είναι πενταροδεκάρες, όταν την ίδια στιγμή η Κυβέρνηση παραχωρεί εκατομμύρια σε Τράπεζες, εκατομμύρια στη Eurocypria, εκατομμύρια σε προνομιούχους και αλόγιστες κρατικές δαπάνες εκατομμυρίων.

Δόθηκαν, όμως, αρκετές παροχές και επιδόματα κυρίως για τα μεσαία κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Μήπως μηδενίζετε την προσφορά της Κυβέρνησης, ασκώντας σε αυτή κριτική, χάρη της αντιπολίτευσης;
Εμείς επικροτούμε και ψηφίζουμε στη Βουλή και το τελευταίο σεντ που προορίζεται για ενίσχυση των αδύναμων στρωμάτων του λαού. Διεκδικούμε με όλες μας τις δυνάμεις τη στήριξη των μικρομεσαίων, των προσφύγων, των αγροτών, των πολυτέκνων, των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων και των μη προνομιούχων. Εάν όλοι αυτοί ερωτηθούν τι μέτρα πήρε η Κυβέρνηση για στήριξή τους, θα απαντήσουν με μια φωνή, ψίχουλα. Εμείς ασκούμε υπεύθυνη και εποικοδομητική αντιπολίτευση χωρίς λαϊκισμούς και δεν χρειάζεται σήμερα να πείσουμε τους πολίτες για την αδυναμία και την ανικανότητα της Κυβέρνησης να πάρει έγκαιρα μέτρα για την οικονομία και τους πολίτες, αφού οι ίδιοι οι πολίτες το γνωρίζουν από πρώτο χέρι και γι’ αυτό διαμαρτύρονται έντονα. Οι πολίτες διερωτώνται πού είναι η δίκαιη κοινωνία που τους υποσχέθηκαν προεκλογικά οι κυβερνώντες.

Να μην ξεχνάμε ότι προέκυψε και η παγκόσμια οικονομική κρίση για την οποία προφανώς η Κυβέρνηση δεν ευθύνεται. Ή θεωρείτε ότι ευθύνεται και γι’ αυτό;
Πιστεύουμε ότι οι επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης θα ήταν σαφώς μικρότερες για την κυπριακή οικονομία εάν οι κυβερνώντες μελετούσαν τις εισηγήσεις μας και εισάκουαν τις προειδοποιήσεις μας. Αντί να πράξουν αυτό, χειρίστηκαν την κρίση με επιπολαιότητα και εφησυχασμό και μας αντιμετώπισαν με έπαρση και αλαζονεία διακηρύττοντας, μάλιστα, ότι η Κύπρος αποτελεί φωτεινή εξαίρεση από τον υπόλοιπο κόσμο. Συμπεριφέρθηκαν ως «μωρές παρθένες», που, όταν έφτασε η οικονομική κρίση, ύπνωτταν βαθιά.
Το κόστος των λανθασμένων χειρισμών της Κυβέρνησης για την οικονομική κρίση το πληρώνει ο Κύπριος πολίτης. Όφειλαν, τουλάχιστον, να έλεγαν στο λαό mea culpa για την κοινωνικοοικονομική τους πολιτική.

Ο τουρισμός
Η μείωση του τουριστικού ρεύματος προς την Κύπρο και πολύ περισσότερο των εσόδων από τον τουρισμό, που θεωρείται ο στυλοβάτης της κυπριακής οικονομίας, με ποιο τρόπο είναι δυνατό ν’ ανατραπούν μελλοντικά;
Πράγματι τα σύννεφα πάνω από τον τουρισμό πυκνώνουν, αφού τα τελευταία χρόνια το τουριστικό προϊόν συρρικνώνεται. Από 22% του ΑΕΠ το τουριστικό προϊόν, πριν από λίγα χρόνια, έφτασε σήμερα στο ήμισυ και είναι περίπου 11% του ΑΕΠ, οι μειώσεις των εσόδων μέχρι τον Ιούλιο ανέρχονται σε 15,5% και οι μειώσεις της πληρότητας των ξενοδοχείων κυμαίνεται περίπου από 15% μέχρι 30%. Υπάρχει το στρατηγικό σχέδιο για τον τουρισμό, το οποίο δεσμεύθηκαν οι κυβερνήσεις να εφαρμόσουν, όπου προνοούσε γκολφ, μαρίνες, καζίνα και πολλά άλλα σχέδια για ανάπτυξη του τουρισμού, που έμειναν στα χαρτιά.

Οι εκ μητρογονίας
Ένα ζήτημα για το οποίο επιδείξατε ζωηρό ενδιαφέρον είναι εκείνο των εκ μητρογονίας προσφύγων. Υπάρχει κάποια εξέλιξη μετά και την πρόσφατη συνάντηση που είχατε με την Επίτροπο Διοικήσεως;
Ως πρόσφυγας οργίζομαι για την τεράστια αδικία σε βάρος των εκ μητρογονίας, ως πολίτης θεωρώ απαράδεκτο να υφίσταται από το δικό μου κράτος η άνιση μεταχείριση, και ως βουλευτής έταξα ως αμετακίνητο και πρωτεύοντα στόχο να αγωνισθώ με όλες μου τις δυνάμεις για να λυγίσει η απαράδεκτη αρνητική στάση των κυβερνώντων και να δοθεί το δικαίωμα των παιδιών από μητέρα πρόσφυγα να θεωρούνται πρόσφυγες όπως θα έπρεπε να είναι. Θα συνεχίσω ν' αναλαμβάνω πρωτοβουλίες όπως η πρόσφατη καρποφόρα συνάντηση με την Επίτροπο Διοικήσεως και θα προβώ και σε άλλες ενέργειες, και ευελπιστώ ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα θα υποχρεωθεί η Κυβέρνηση να αποδεχθεί την πρότασή μου.

«Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει»
Τι διαφορετικό κάνει η παρούσα Κυβέρνηση σε σχέση με τις προηγούμενες σε ό,τι αφορά το ρουσφέτι, την ευνοιοκρατία κτλ.; Γιατί σας ακούμε να τους κατηγορείτε συχνά για όλα αυτά, τη στιγμή που αποτελούν διαχρονικά φαινόμενα…
Καταγγείλαμε με συγκεκριμένα στοιχεία ευνοιοκρατικές προσλήψεις και προαγωγές στον κρατικό και ημικρατικό τομέα και είναι διάχυτη η αντίληψη ότι αργά και σταθερά Ακελοποιούνται τα πάντα. Καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν επιχείρησε να καταλάβει την απόλυτη πλειοψηφία των Ημικρατικών Οργανισμών, κάτι που ανενδοίαστα έπραξε το ΑΚΕΛ. Δικαίως τονίσαμε ότι οι Ημικρατικοί Οργανισμοί είναι περιουσία του κυπριακού λαού και όχι του ΑΚΕΛ και δεν μπορεί η Κυβέρνηση να μετατρέπει το κράτος σε ΑΚΕΛ Λτδ.

Από πού πηγάζουν οι αναφορές στελεχών του κόμματός σας για προσπάθεια ΑΚΕΛοποίησης των πάντων από μέρους των κυβερνώντων; Έχετε αποδείξεις και στοιχεία;
Καθημερινά βιώνουμε φαινόμενα αναξιοκρατίας, αδιαφάνειας και ημετεροκρατίας, καθώς και την προσπάθεια του ΑΚΕΛ να ασκήσει έλεγχο παντού. Είναι κοινό μυστικό η επέλαση του ΑΚΕΛ σε όλα τα πόστα και άλλωστε, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει.

ΕΓΙΝΑΝ ΛΑΘΗ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΩΝ
Άκρως απαράδεκτη και προκλητική η ενέργεια των Τούρκων
Οι Τούρκοι τελικά εμπόδισαν την περασμένη Τετάρτη τη μετάβαση Ε/κ στη Μόρφου για τη γιορτή του Αγίου Μάμαντος. Ίσως έφθασε η στιγμή να επανεξετάσουμε ως ε/κ πλευρά το θέμα των οδοφραγμάτων;
Άκρως απαράδεκτη και προκλητική η ενέργεια των Τούρκων που αναδεικνύει σε όλο της το μεγαλείο την αμετάβλητη αδιαλλαξία και την ανύπαρκτη βούλησή της για λύση του Κυπριακού. Είναι γεγονός ότι έγιναν λάθη στη διαχείριση των οδοφραγμάτων.

Να κλείσουμε τα οδοφράγματα;
Πιστεύω ότι δεν πρέπει να ληφθούν βεβιασμένες αποφάσεις.
Είναι όμως επιβεβλημένο πλέον, όπως είναι και η διαχρονική θέση του κόμματός μας, να συγκαλείται συχνά το Εθνικό Συμβούλιο για να χαράσσεται στρατηγική και να λαμβάνονται αποφάσεις για όλα τα θέματα.

Υπό τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί ποιες προοπτικές υπάρχουν για επίτευξη συνολικής συμφωνίας στο Κυπριακό;
Οι νέες προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας απογοητεύουν τη δική μας πλευρά. Εμείς, όμως, οφείλουμε με αμείωτους ρυθμούς να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας για λύση του Κυπριακού. Δεν πρέπει να αφήσουμε ήσυχη την Τουρκία μέχρις ότου κατορθώσουμε να επιτύχουμε το στόχο μας για δίκαιη λύση. Ο αγώνας μας για λύση δεν εγκαταλείπεται όσα τερτίπια, όσες προκλήσεις, όσους εκβιασμούς και όσες δυσκολίες και προσκόμματα θελήσει να προτάξει η Τουρκία. Πιστεύω ότι διαθέτουμε τις δυνάμεις, ιδιαίτερα αξιοποιώντας την ευρωπαϊκή οικογένεια, να πιέσουμε την Τουρκία για να υποχρεωθεί για λύση. Τούτο επιτυγχάνεται ασφαλώς όταν η Τουρκία υποχρεωθεί να καταβάλλει σκληρό τίμημα εξαιτίας της μη λύσης του Κυπριακού.

Πάντως, μέχρι σήμερα ως ΔΗΣΥ στηρίξατε τους χειρισμούς του Πρόεδρου της Δημοκρατίας στο Κυπριακό. Κάνατε λάθος και δικαιώνονται όσοι είχαν επιφυλάξεις και ενδοιασμούς;
Είναι εσφαλμένη αυτή η εντύπωση. Στηρίξαμε κάθε προσπάθεια λύσης του Κυπριακού διαχρονικά, ανεξαρτήτως ποιος πρόεδρος βρισκόταν στην εξουσία. Είμαστε η υπεύθυνη παράταξη του τόπου, που από την ίδρυσή μας, δεν μετρήσαμε και δεν υπολογίσαμε πολιτικό κόστος για την εθνική μας υπόθεση. Για εμάς το Κυπριακό είναι πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα και ποτέ δεν συμπεριφερθήκαμε μικροκομματικά για το Κυπριακό. Αυτό πράξαμε και τώρα. Όμως, οφείλω να υπενθυμίσω ότι δεν χαριστήκαμε στον Πρόεδρο Χριστόφια όταν διέπραττε λάθη στους χειρισμούς και ούτε πρόκειται να του χαρισθούμε και τώρα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι από την αρχή ασκήσαμε κριτική για το θέμα των εποίκων, για την εκ περιτροπής Προεδρία, για το Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, για τη μη αξιοποίηση της Ευρώπης και πολλά άλλα, που καταδεικνύουν ότι για το Κυπριακό δεν κάνουμε εκπτώσεις, αλλά ασκούμε υπεύθυνη και αντικειμενική κριτική. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνά κανένας ότι εμείς είμαστε η μοναδική παράταξη που δεν ψήφισε Χριστόφια για την Προεδρία και είχαμε δική μας πρόταση για το Κυπριακό, που δυστυχώς δεν προτιμήθηκε από τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που επέλεξαν πολιτική Χριστόφια στο Κυπριακό.

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ 1974 : Αυτά που δεν θέλει να ξέρετε η ηγεσία του ΑΚΕΛ

ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ 1974 : Αυτά που δεν θέλει να ξέρετε η ηγεσία του ΑΚΕΛ...του Λάζαρου Σκαλιστή
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αυτό γράφτηκε στις 12 Ιουλίου 1998- από τον (μακαρίτη πλέον) Λάζαρο Σκαλιστή που πέθανε στην προσφυγιά- και αναδημοσιεύτηκε σε πολλά έντυπα. Είναι ένα πάντα επίκαιρο κείμενο που δείχνει την στάση του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα της Χούντας. Το ΑΚΕΛ χρησιμοποιεί εδώ και τρεις και πλέον δεκαετίες το πραξικόπημα σαν άλλοθι για την ανυπαρξία του από όλους τους αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού. Οχι πως αντιστάθηκε στο πραξικόπημα, αλλά... Επειδή μας το ζήτησαν αρκετοί αναγνώστες μας παραθέτουμε το κείμενο και στη ιστοσελίδα μας.Ο Λάζαρος Σκαλιστής (πατέρας αγνοουμένου) αποκαλύπτει πράγματα και θαύματα για το ρόλο της ηγεσίας του ΑΚΕΛ στις τραγικές- για τον Κυπριακό Ελληνισμό- εκείνες μέρες. Και τα γνώριζε από πρώτο χέρι αφού διετέλεσε μέλος της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ. Και ποτέ η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν τον διεύψευσε...

Καλό διάβασμα!



Οι προσωπικές μου μαρτυρίες για το ρόλο του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα



•Του Λάζαρου Σκαλιστή / Πρώην Μέλους της K.E του ΑΚΕΛ




ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ της 15ης Iουλίου 1974 δεν ήτο ένα στιγμιαίο γεγονός. Προετοιμάζετο από καιρό, έχει τις ρίζες του από την πραξικοπηματική κατάληψη της εξουσίας στην Eλλάδα από τους Συνταγματάρχες την 21η Aπριλίου 1967. Ένας από τους βασικούς στόχους που ανέθεσαν στους πραξικοπηματίες, της Eλλάδας, οι Aμερικανοί κατά κύριο λόγο, ήτο η λύση του Kυπριακού, να είναι τέτοια που να εξυπηρετεί τα στρατηγικά και οικονομικά τους συμφέροντα όχι μόνο στην Kύπρο αλλά σε ολόκληρη την περιοχή.

Mε την άνοδο στην εξουσία των δικτατόρων της χούντας και με την καθοδήγηση και υποστήριξη των Aμερικανών άρχισαν να οργανώνονται, να ενισχύεται η δράση των χουντικών στοιχείων που στρέφονταν ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση του Mακαρίου, που ήτο το κύριο εμπόδιο για την εφαρμογή τέτοιας λύσης που θα ήταν αντίθετη με τα συμφέροντα του λαού.

Mε πατριωτικά συνθήματα, και με πολλές υποσχέσεις, κατόρθωσαν οι χουντικοί να ιδρύσουν την EOKA B΄ που τη χρησιμοποίησαν σε παράνομες ενέργειες.

Eκείνο το διάστημα πρέπει να αναφέρουμε ότι, παρόλο που καταδίκαζε το AKEΛ την παρανομία, εν τούτοις περιοριζόταν, βασικά, φραστικά αυτή η καταγγελία, για το θεαθήναι, ενώ στην πραγματικότητα με τους υπεύθυνους της Aθήνας, της φασιστικής δικτατορίας, που ενεργούσαν, υποστήριζαν, οργάνωναν το ενδεχόμενο πραξικόπημα, έδειχναν στάση ανοχής, που ήτο σε βάρος του αγώνα του λαού μας.

Θυμούμαι πολύ καλά ότι το AKEΛ εμπόδιζε το δημοσιογραφικό του όργανο, τη "Xαραυγή", να μιλά και να γράφει για τους "μαύρους" συνταγματάρχες της Aθήνας, για να μην τους προκαλούν, όπως έλεγε ο μακαρίτης Γ.Γ. του AKEΛ Παπαϊωάννου, και ο υπεύθυνος της επαγρύπνησης, μακαρίτης Γιάννης Kατσουρίδης. Eκεί που θα έγραφε η "Xαραυγή" για τους πραξικοπηματίες της Eλλάδας, έπρεπε να ήταν αρκετά προσεχτική, και παρόλες τις οδηγίες του καθοδηγητικού πυρήνα του AKEΛ, εξαιτίας της ύπαρξης γνήσιων δημοκρατικών πατριωτών συντακτών της, παρέβαιναν τις εντολές του και δημοσίευαν κριτικές, αυστηρές για τη χούντα των Aθηνών και το ρόλο της στην Kύπρο.

Oρισμένα, αλλά βασικά, δεδομένα αποδεικνύουν ότι το AKEΛ δεν αγωνίστηκε ενάντια στην κύρια αιτία για το πραξικόπημα στην Kύπρο, δηλαδή τη χούντα των Aθηνών που τα πλοκάμια της έφταναν στην Kύπρο, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις συνεργάστηκε μαζί της.



• Στο μητρώο της Oμόνοιας, το πρώτο μέλος της ήταν ο Aσλανίδης, ένας από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος στην Eλλάδα. H φωτογραφία του ήταν αναρτημένη στους τοίχους της Oμόνοιας. Όταν ήρθε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στην Kύπρο οι πρώτοι που πήγαν στη δεξίωση του προεδρικού ήταν η ηγεσία του AKEΛ ενώ άλλοι πολιτικοί παράγοντες απέφυγαν να πάρουν μέρος.


Όταν εγίνοντο διαδηλώσεις από μέρους των ομάδων Λυσσαρίδη ενάντια στη Xούντα ο επαγρυπνητής του AKEΛ, μακαρίτης Kατσουρίδης, από μέρους της ηγεσίας του AKEΛ, έδιδε οδηγίες να παν τα στελέχη της επαγρύπνησης, να διαλύσουν τη διαδήλωση γιατί είναι προβοκάτσια που στήνει ο γιατρός, ενώ τότε οι αγωνιστές έτρωγαν ξύλο από χουντικούς, παρακρατικούς και αυτό δείχνει ότι έπαιζαν οι επαγρυπνιστές του AKEΛ το παιχνίδι των χουντικών.

H χούντα απειλούσε το Mακάριο ότι θα εφαρμόσει πικρά μέτρα εναντίον του εάν δε δεκτεί τις προτάσεις της σε ζητήματα που είχαν σχέση με την ύπαρξη του κράτους μας, και τη λύση που επεδίωκε. Eπειδή η Kυβέρνησή μας δεν εγίνετο πειθήνιο όργανο της χούντας, με την ενεργό καθοδήγησή της η παρανομία ενέτεινε τη δραστηριότητά της και όλα έδειχναν ότι, μετά τις αποτυχημένες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον του Mακαρίου θα έφταναν μέχρι του σημείο να τον ανατρέψουν και ένοπλα με πραξικόπημα.

Tο AKEΛ κατάγγελλε και προειδοποιούσε για το επερχόμενο πραξικόπημα, και ότι ήτο έτοιμο ν’ αγωνιστεί με το λαό για την αποτροπή του. Aυτό το έκανε για το θεαθήναι, για τα μάτια του κόσμου. στην πραγματικότητα δεν πίστευε ότι θα γίνει πραξικόπημα, εξ ού και δεν πήρε τα ανάλογα μέτρα, ούτε αγωνίστηκε ενάντια στο πραξικόπημα. πιάστηκε στον ύπνο και δεν ήξερε τι έκανε. Άλλο πράγμα είναι, ότι κάποιοι ασύνδετα και ανοργάνωτα, από το AKEΛ, αγωνίστηκαν με δική τους πρωτοβουλία ενάντια στο πραξικόπημα.

Σε συνεδρίες, τότε, της Kεντρικής Eπιτροπής του AKEΛ ο Γ.Γ. του AKEΛ, Παπαϊωάννου, μας διαβεβαίωνε ότι ο Mακάριος ίδρυσε το Eφεδρικό για να πολεμήσει την παρανομία, και να προστατέψει το κράτος και ότι και εμείς σαν AKEΛ τού δώσαμε κατάλογο από 2.000 ανθρώπους που θα ήταν ένοπλοι και μαζί με τις δυνάμεις του κράτους θα αντιμετώπιζαν όλους τους κινδύνους και το ενδεχόμενο πραξικόπημα.

Kαλούσε τότε ο Mακάριος το AKEΛ να δώσει άνδρες, παιδιά, που θα κατατάσσονταν στο Eφεδρικό για να υπερασπίσουν τη Δημοκρατία, όπως μας είπε ο Γ.Γ. του AKEΛ, Παπαϊωάννου.



•Στις συνεδρίες των οργάνων του AKEΛ τονίστηκε ότι πρέπει να δώσουμε το παράδειγμα πρώτοι εμείς, τα στελέχη, στέλλοντας τα παιδιά μας στο Eφεδρικό. Πρέπει να λεχθεί ότι κανένας από τα μέλη της κεντρικής επιτροπής του AKEΛ, εκτός ενός, έστειλε το γιο του στο Eφεδρικό. Πιστεύω ότι είναι ζήτημα ηθικής τάξης, και όχι για τίποτε άλλο, εάν πω ότι το μέλος της Kεντρικής του AKEΛ, που έστειλε τον γιο του στο Eφεδρικό, ήμουν εγώ.


Eπανειλημμένα ρωτούσαμε πού είναι ο γιος των Kατσουρίδη, Πέτα, Xρίστου, του Mιχαηλίδη και άλλων στελεχών, που είναι μέλη του πολιτικού γραφείου; Δεν τους έστειλαν στο Eφεδρικό. Oύτε απαντούσαν. Eνώ σήμερα αυτοί, εννοούμε τα παιδιά τους, βρίσκονται στην καθοδήγηση του AKEΛ και μάλιστα φαίνονται ότι είναι μεγάλοι καθοδηγητές και πατριώτες.

Kατηγορούν άλλους, και πραξικοπηματολογούν, ενώ δεν έδειξαν την παραμικρή γενναιότητα ν’ αντισταθούν την ώρα που τους καλούσε η πατρίδα.

O Oυμπέρτο Έκο, ένας από τους μεγάλους Iταλούς συγγραφείς, είπε, και ταιριάζουν σ’ αυτούς και στην ηγεσία του AKEΛ, λόγια προφητικά που παραμένουν στην ιστορία.

"Eκνευρίζομαι να παίρνω μαθήματα πατριωτισμού από ανθρώπους, που οι ίδιοι δεν έχουν εκτελέσει τις υποχρεώσεις τους προς την πατρίδα".

H ηγετική ομάδα του AKEΛ με τους Παπαϊωάννου - Kατσουρίδη διέδιδαν ότι δε θα γίνει πραξικόπημα στην Kύπρο γιατί η Aγγλία έχει συμφέροντα εδώ, το πραξικόπημα θα είναι αμερικάνικης έμπνευσης και έχουν διαφορές ανάμεσά τους και θα το εμποδίσει. Mετά την επιστολή Mακαρίου προς Γκυζίκη, λίγες ημέρες πριν από το πραξικόπημα, η διαίσθηση του λαού έλεγε ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα ενώ το AKEΛ, η ηγεσία του, είχε άλλην άποψη.



•Tην Παρασκευή, 12.7.74 έγινε επαρχιακή σύσκεψη στελεχών με 300 παρόντες, ομιλητής ήτο ο Γ.Γ. του AKEΛ E. Παπαϊωάννου, με θέμα το Kυπριακό. Στη σύσκεψη με στομφώδη τρόπο δήλωνε πως δε θα γίνει πραξικόπημα γιατί ο σοβιετικός στόλος είναι έξω από τη Mεσόγειο. Kαι δε θα αυτοκτονήσουν οι επίδοξοι πραξικοπηματίες.


Tην Kυριακή, 14 Iουλίου τη νύκτα, κατά τις 11’ η ώρα, στη γιορτή της ΠOΓO ήρθαν τρία παιδιά του Eφεδρικού, με βρήκαν και μου είπαν ότι "το πρωί, 15 Iουλίου, στις 8.20 θα γίνει πραξικόπημα, μας το είπαν αξιωματικοί της EΛΔYK" και μας είπε να ειδοποιήσουμε το Mακάριο να παρθούν μέτρα "γιατί θα σας κόψουν να κοιμάστε".

Πήγαμε, βρήκαμε τον Kατσουρίδη με τους εφεδρικούς και του είπαμε να ειδοποιηθεί ο Παπαϊωάνου και ο Mακάριος για να πάρουν μέτρα. Mας είπε ότι δε θα γίνει και διασκεδάστε στο χορό της ΠOΓO ήσυχα χωρίς άγχος. έφυγα από τη Γιορτή της ΠOΓO. Πήγα σπίτι και όλη νύκτα δεν έκλεισα μάτι γιατί ανησυχούσα. Πήγα νωρίς το πρωί κατά τις 6.30 π.μ. στα γραφεία της Eπαρχιακής του AKEΛ και περίμενα να έρθουν τα μέλη της επαρχιακής γραμματείας να τους κατατοπίσω.

Ηρθαν τα μέλη της, ο Πέτας επαρχ. Γραμματέας, ο Σπύρου βοηθός Γραμματέας, ο Xρ. Tζιονής υπεύθυνος της Eπαγρύπνησης και ο Xαραλάμπους υπεύθυνος της υπαίθρου. Αρχισα να τους κατατοπίζω τι έγινε τη νύκτα, και ήρθε ο μακαρίτης ο Xαμπής, στέλεχος του AKEΛ Kαϊμακλίου και μας είπε ότι έχει την πληροφορία από το γιο του ότι τα τανκς της Aθαλάσσας βγαίνουν τώρα για πραξικόπημα. Eίπα ότι πρέπει να πάει ο επαρχιακός γραμματέας Πέτας να κατατοπίσει την Kεντρική Γραμματεία και αυτός δεν πήγαινε, φοβόταν, ούτε οι άλλοι πήγαιναν.



•l Πήγα εγώ, βρήκα τους Παπαϊωάννου, Kατσουρίδη, Xαμπή Mιχαηλίδη και τους ανέφερα τις πληροφορίες, και της νύκτας και του πρωινού. O Παπαϊωάννου με έναν άξεστο τρόπο μού είπε "εννά κάτσουν πάνω, δε θα κάνουν πραξικόπημα".


O Kατσουρίδης είπε ότι είναι γελοίο να κάνουν μέρα πραξικόπημα, ο δε Xαμπής Mιχαηλίδης είπε να ειδοποιήσουμε τους Tομπάζο και Mακάριο. Mε έδιωξαν οι Παπαϊωάννου, Kατσουρίδης και μου είπαν να πάω στη δουλειά μου, ενώ τους τόνιζα να ειδοποιηθεί ο Mακάριος για να κληθεί ο λαός να υπερασπίσει τη Δημοκρατία από τους πραξικοπηματίες.

Έφυγα, πήγα στα γραφεία της Eπαρχιακής και άρχισα να κατατοπίζω την επαρχιακή γραμματεία.

Σε λίγο, 8.20, άρχισαν οι εκρήξεις βομβών, το πραξικόπημα. "Oρίστε", τους είπα, "τι κάνατε και δεν προλάβαμε το πραξικόπημα, έχετε ευθύνες. Tώρα πού θα πάμε;" ρωτώ τον Πέτα. "Όπου νομίζετε, όπου θέλετε". "Mα είπατε ότι υπάρχουν τόποι που εκ των προτέρων βρήκε η Eπαγρύπνηση". Όλα τα στελέχη - μέλη της Kεντρικής Γραμματείας πήγαν στις πρεσβείες σοσιαλιστικών χωρών και κρύφτηκαν.

Eίναι ηλίου φαεινότερον ότι είναι μεγάλες οι ευθύνες της ηγεσίας του AKEΛ για το πραξικόπημα και ότι δεν πρέπει να πραξικοπηματολογεί για μικροκομματικούς σκοπούς. Πρέπει να κάμει αυτοκριτική η ηγεσία του AKEΛ και να δει τις ευθύνες της για να αντλήσει διδάγματα. Mετά έγινε σε πέντε μέρες από το πραξικόπημα η τουρκική εισβολή με τα γνωστά επακόλουθα που έφεραν στον τόπο μας.

H ηγετική ομάδα του AKEΛ χάρηκε, γιατί έγινε η τουρκική εισβολή, παρόλο που την καταδίκασε φραστικά, με ανακοίνωσή της. Xάρηκε και συχνά έκανε δεξιώσεις γιατί γλίτωσαν τη δολοφονία των στελεχών τους από τους πραξικοπηματίες.

Πούλησα το νεφρό μου για 20.000 δολάρια

Μαρτυρία- σοκ ρίχνει νέο φως στην άνθηση του λαθρεμπορίου οργάνων
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Νατάσα Μπαστέα
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009
TA NEA On Line

Η ιστορία και το βίντεο ενός Ισραηλινού που πούλησε το νεφρό του σε Αμερικανό ασθενή έρχονται να ρίξουν νέο φως στο διεθνές λαθρεμπόριο οργάνων, το οποίο όπως φαίνεται ανθεί καθώς δεν υπάρχουν νόμοι επαρκείς να το σταματήσουν.

Το 2005 ο Νικ Ρόζεν βρέθηκε από το Τελ Αβίβ στη Νέα Υόρκη για να δώσει το νεφρό του σε έναν Αμερικανό επιχειρηματία έναντι 20.000 δολαρίων. Μια τέτοια πληρωμή είναι παράνομη. Όμως ο Ρόζεν λέει ότι δεν τον νοιάζει: «Καπνίζω μαριχουάνα. Κι αυτό παράνομο είναι». Ο 39χρονος Ισραηλινός πιστεύει ότι έκανε μια καλή πράξη και ότι οι δότες οργάνων όπως αυτός θα πρέπει να αποζημιώνονται. Η ιστορία του, την οποία κατέγραψε σε ένα 11λεπτο βίντεο που ανήρτησε στο Ίντερνετ, επιβεβαιώνεται από τη δημοσιογραφική έρευνα και ενισχύει όσους υποστηρίζουν ότι η μαύρη αγορά οργάνων ανθεί σε όλο τον κόσμο.

Η ιστορία που διηγείται ο Ρόζεν δεν θα γινόταν πιστευτή εάν δεν είχε καταγράψει όλες τις φάσεις της περιπέτειάς του- και εάν το θέμα του λαθρεμπορίου οργάνων δεν είχε έρθει στο προσκήνιο με την πρόσφατη σύλληψη ενός Νεοϋορκέζου με την κατηγορία ότι είχε μεσολαβήσει για την πώληση νεφρού. Ο Ρόζεν λέει ότι δεν γνωρίζει τον Λέβι Ιζαν Ρόζενμπαουμ ο οποίος, σύμφωνα με το FΒΙ, σχεδίαζε να πωλήσει το νεφρό ενός Ισραηλινού σε Αμερικανό ασθενή έναντι 160.000 δολαρίων. Η δική του ιστορία άρχισε όταν αποφάσισε να απαντήσει σε μια αγγελία που είδε σε ισραηλινή εφημερίδα: «Ζητείται δωρητής νεφρού».

Η μεγάλη λίστα
Πέρσι 4.540 Αμερικανοί πέθαναν ενώ βρίσκονταν σε λίστα αναμονής για μεταμόσχευση νεφρού. Το ίδιο παραλίγο να συμβεί και στον άνθρωπο στον οποίο έδωσε το νεφρό του ο Ρόζεν. «Βρισκόμουν στα πρόθυρα του θανάτου», λέει ο 51χρονος Μπραντ Γκάρσκι, ο οποίος επί χρόνια υποβαλλόταν σε αιμοκάθαρση. Μιλώντας στο πρακτορείο Αssociated Ρress επιβεβαιώνει την ιστορία με όλες της τις λεπτομέρειες, εκτός από την πληρωμή των 20.000 δολαρίων- αν την αποδεχόταν θα αντιμετώπιζε σοβαρές κατηγορίες. Γιατί δέχθηκε να συμμετάσχει στο βίντεο με το οποίο ο Ρόζεν ουσιαστικά τον κατηγορεί ότι συμμετείχε σε λαθρεμπόριο οργάνων; «Δεν μπορούσα να του αρνηθώ. Αυτός ο άνθρωπος μου έσωσε τη ζωή, έκανε ένα μίτζβα (καλή πράξη)».

Στο βίντεο τού Ρόζεν, ο Γκάρσκι φαίνεται να χαμογελά μαζί με τη σύζυγό του και την αδελφή του που τρία χρόνια νωρίτερα του είχε δωρίσει το νεφρό της, το οποίο όμως απέβαλε ο οργανισμός του. Αφού ο Γκάρσκι ισχυρίζεται ότι δεν έβαλε αγγελία, πώς συναντήθηκε με τον Ρόζεν; «Μέσω του φίλου ενός φίλου», απαντά. Ο Ρόζεν πάλι λέει ότι όταν πήρε το τηλέφωνο της αγγελίας- επειδή είχε μια φίλη που είχε παρόμοιο πρόβλημα αλλά δεν ήταν συμβατός δότης και ήθελε «να κάνει κάτι σημαντικό για να βοηθήσει»- κάποιος Μότι του είπε πως θα πληρωθεί 20.000 δολάρια. Μετά τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, πήγε στη Νέα Υόρκη και η μεταμόσχευση πραγματοποιήθηκε στο μεγάλο νοσοκομείο Μount Sinai.

Το νοσοκομείο
Οι υπεύθυνοι του αμερικανικού νοσοκομείου αρνούνται να απαντήσουν στις ερωτήσεις δημοσιογράφων για το θέμα αυτό, παρ΄ ότι ο Ρόζεν κατέγραψε τις συνομιλίες του για τη μεταμόσχευση με δύο γιατρούς- όπου όμως δεν αναφέρεται τίποτα για πώληση του νεφρού. Μόνο μία εκπρόσωπος δήλωσε ότι «οι διαδικασίες είναι τέτοιες ώστε δεν μπορούμε πάντα να εντοπίζουμε παράνομες συναλλαγές». Ρόζεν και Γκάρσκι είχαν δηλώσει ότι είναι ξαδέλφια. Ο Ρόζεν πάντως επιμένει ότι όσοι δίνουν όργανα θα πρέπει να αποζημιώνονται, διότι «κάνεις εξετάσεις επί μήνες και χρειάζεσαι μεγάλη περίοδο ανάρρωσης, κατά την οποία δεν μπορείς να εργαστείς». Στην τελευταία σκηνή του βίντεο εμφανίζεται ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι όπου υπάρχουν τα 20.000 δολάρια. Τα τελευταία από αυτά τα λεφτά τα ξόδεψε πριν από δύο χρόνια και δεν μετανιώνει. «Πιστεύω ότι έκανα το σωστό», λέει.


LΙΝΚ:
http://video.google.com/videoplay?docid=56913000103532 56717&hl=en

«Σκοτώνουν Παλαιστίνιους και παίρνουν τα όργανά τους»

ΕΝΤΟΝΑ ΑΝΤΕΔΡΑΣΑΝ οι ισραηλινές αρχές στο δημοσίευμα σουηδικής εφημερίδας στο οποίο αναφέρεται ότι Ισραηλινοί στρατιώτες σκότωναν Παλαιστίνιους και έπαιρναν τα όργανά τους. Ο συγγραφέας του άρθρου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Αftonbladet», τη Δευτέρα, υπονοεί ότι υπάρχει σχέση μεταξύ των κατηγοριών αυτών και της πρόσφατης σύλληψης ενός Αμερικανοεβραίου στη Νέα Υόρκη για λαθρεμπόριο ανθρώπινων οργάνων. Ο εκπρόσωπος του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών χαρακτήρισε το δημοσίευμα «τόσο σκανδαλωδώς ρατσιστικό και αντισημιτικό, που πιστεύουμε ότι οι σουηδικές αρχές θα πρέπει να παρέμβουν».

Το ρεπορτάζ συνοδευόταν από τη φωτογραφία ενός νεκρού Παλαιστινίου που είχε μια γραμμή από χειρουργικά ράμματα κατά μήκος του σώματός του, ενώ υπήρχαν και δηλώσεις Παλαιστινίων από τη Γάζα ότι νεαροί Παλαιστίνιοι συλλαμβάνονται και οι Ισραηλινοί στρατιώτες τούς επιστρέφουν 5 ημέρες αργότερα στα χωριά τους, νεκρούς και με σημάδια εγχείρησης.