Πως Αντιμετωπίζεται η Κατοχή;

Τού Κώστα Μαυρίδη


Μια στρατηγική έχει νόημα αν αντιμετωπίζει την αντίπαλη στρατηγική ώστε να αποτρέπει τα χειρότερα και εν τέλει, σε βάθος φέρνει το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αν στρατηγικός μας στόχος είναι η απαλλαγή από την κατοχή, η αποτυχία της στρατηγικής μας φανερώνεται εφόσον ο απώτερος στόχος παραμένει μακριά. Όμως, σ΄ ένα πολύπλοκο γεωστρατηγικό περιβάλλον, που επηρεάζει καθοριστικά το κυπριακό, η κατάσταση θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερη π.χ. αν γινόταν αποδεκτό το σχέδιο Ανάν. Από την άλλη, η Κυπριακή Δημοκρατία παραμένει το μόνο διεθνώς αναγνωρισμένο κράτος στην Κύπρο, θωρακισμένο ως μέλος της Ε.Ε. (με όλη της την επικράτεια) και της ευρωζώνης, με τα όποια θετικά συνεπάγονται. Το οξύμωρο είναι ότι σημαντικά αναχώματα που εμπόδισαν την προέλαση της τουρκικής στρατηγικής υπήρξαν πρώτα επιλογές της κοινωνίας των πολιτών και ακολούθως υιοθετήθηκαν από την ευρύτερη πολιτική ηγεσία. Ακόμη και το μέγα επίτευγμα της ένταξης στην Ε.Ε. λειτούργησε ως αμυντικό χαράκωμα στο πλαίσιο μιας στρατηγικής που περιορίζεται σε μέτρα αντίδρασης για αντιμετώπιση τουρκικών κινήσεων και όχι ως ανάχωμα για ενεργότερη πολιτική με κόστος και κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας. Θα μπορούσαμε να επιδιώξουμε κάτι τέτοιο;
Πρόσφατα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέδειξε ότι θα πρέπει να διερευνηθεί σε μεγαλύτερο βάθος ο πραγματικός, τελικός, στρατηγικός στόχος της Τουρκίας στο Κυπριακό, με σκοπό να δούμε αν η δική μας στρατηγική αντιμετωπίζει την τουρκική. Η αναποτελεσματικότητα στο κυπριακό μαζί με τις συνεχώς αναβαθμιζόμενες επιθετικές απαιτήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, δείχνουν εξάντληση - αν όχι αποτυχία- της συνολικής ελληνικής στρατηγικής. Πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το στόχο της Τουρκίας, διαφορετικά η αποτυχία μας παραμένει δεδομένη. Δεν είναι δυνατόν να διαμορφώσουμε αποτελεσματική στρατηγική, χωρίς να έχουμε αποκρυσταλλώσει ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας.
Ο Αχμέτ Νταβάτογλου, θεωρείται ο αρχιτέκτονας της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας, αυτού που ονομάστηκε νεο-Οθωμανισμός. Όπως επισημαίνει ο Καθηγητής Γεωπολιτικής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Ι. Μάζης (Φιλελεύθερος 4.1.2009), το γραφείο του Νταβάτογλου είναι πηγή στρατηγικής σκέψης για τη νέα εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, βασισμένης στην ισλαμική ρίζα. Για τη στρατηγική σημασία της Κύπρου, ο Νταβάτογλου ομολογεί κυνικά ότι «ακόμη και εάν δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος Τούρκος στην Κύπρο, η Τουρκία είναι υποχρεωμένη να διατηρεί κυπριακό ζήτημα». Και σημειώνει πως «καμιά χώρα δεν μπορεί νάναι αδιάφορη απέναντι σε ένα τέτοιο νησί, που βρίσκεται μέσα στην καρδιά του ίδιου του ζωτικού της χώρου». Σε σχέση δε με την κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά το 74, είναι σαφέστατος: Η Τουρκία απέκτησε στρατηγικό πλεονέκτημα το οποίο πρέπει να αξιοποιήσει –όχι ως αμυντικό στοιχείο της πολιτικής της- αλλά ως θεμελιώδες στήριγμα για περαιτέρω στρατηγική προέκταση με ιδιαίτερη εστίαση στη στρατηγική αξία της θαλάσσιας περιοχής.
Τα πιο πάνω δεν είναι μόνο μια κυνική παραδοχή του τουρκικού στόχου για επικράτηση στην περιοχή της Κύπρου αλλά επιβεβαιώνουν την αδιάσπαστη τουρκική στρατηγική για δεκαετίες. Μετά το 74, ο «σοσιαλιστής» Ετζεβίτ και πρωθυπουργός της εισβολής, δήλωνε ότι αν δεν υπήρχαν Τουρκοκύπριοι, η Τουρκία θα τους ανακάλυπτε. Το ίδιο απαράλλακτο δόγμα των σημερινών ισλαμιστών. Με το σαφές εννοούμενο ότι η υποταγμένη στην Τουρκία Τ/κ ηγεσία μπορεί να διαπραγματεύεται στα όρια που ορίζει η Τουρκία κι εφόσον εξυπηρετεί τους στόχους της.
Η δική μας στρατηγική αντί να ανατρέψει τις τουρκικές κινήσεις –πράγμα όχι εύκολο- προσαρμόστηκε εν μέρει στην τουρκική στρατηγική π.χ. αναδεικνύοντας το κατοχικό καθεστώς ως αυτόφωτο. Ερωτούμε ευθέως: Ανατρέπεται η τουρκική στρατηγική με το να αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την Τουρκία ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ; Ανατρέπονται οι τουρκικοί στόχοι με το να θεωρούμε τις αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων ως μόνο νομικής αξίας;
Η δυνατότητα να διακόψουμε ως Κύπρος την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας υπάρχει επειδή φρόντισε γι αυτό ο λαός. Η χειρότερη εξέλιξη θα είναι να σταματήσει η πορεία της Τουρκίας για λόγους που δεν θα είναι το κυπριακό. Μπορούμε να ενεργήσουμε ενόσω υπάρχει δυνατότητα, με στρατηγική που να περιέχει κόστος για την Τουρκία.
Κώστας Μαυρίδης

Εκδήλωση με πρωτοβουλία της Επιτροπής διαφώτισης Λεμεσού της Κίνησης ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Η πορεία επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος και οι κίνδυνοι για Κύπρο και Ελλάδα
________________________________________________________________

Ομιλία από Πάνο Ιωαννίδη (Νομικός, Πρόεδρος Κίνησης)

με θέμα «Το Κυπριακό Ζήτημα και η σημερινή Πορεία»

Λεμεσός, 14 Ιανουαρίου 2009
___________________________________________________________


Κυρίες & Κύριοι,

Ένα από καρδιάς «ευχαριστώ» για την παρουσία σας στην σημερινή Εκδήλωση.

Οφειλόμενο επίσης το «ευχαριστώ» προς την Επιτροπή Διαφώτισης Λεμεσού της Κίνησης, για την όλη διοργάνωση.

Μετά που οι δύο ξεχωριστοί ομιλητές μας εξήγησαν -με την δική του αγωνία ο καθένας- τους κινδύνους που εγκυμονεί η σημερινή πολιτική στα θέματα Άμυνας και Παιδείας, εγώ θα προσπαθήσω να δώσω μια αντικειμενική και τεκμηριωμένη εικόνα, για την πορεία που ακολουθείται -κατά τους τελευταίους 10 μήνες- αναφορικά με την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος, καταλήγοντας στο ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ, όπως εμείς το πιστεύουμε.

Για λόγους συνοχής με τα όσα συμβαίνουν σήμερα, χρειάζεται μια -πολύ σύντομη- αναδρομή:

Οι Άγγλοι, μη συγχωρώντας μας το ρεζιλίκι που έπαθαν από τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ του ΄55-΄59 και μη αποδεχόμενοι ότι οι άνθρωποι ΟΛΟΥ του Κόσμου έχουν τα ίδια Ανθρώπινα Δικαιώματα, ακολούθησαν και στην Κύπρο την απάνθρωπη τακτική του ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ και, με όσα λέμε να τεκμηριώνονται μέσα από τα αρχεία του ΔΙΚΟΥ τους Υπουργείου Εξωτερικών (του Foreign Office), οι Άγγλοι έπραξαν τα ακόλουθα:

Το 1956, διαίρεσαν -για 1η φορά- τον Κυπριακό Λαό σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους και προκάλεσαν σφαγές. Μέχρι το 1958 έπεισαν, την μεν Αμερική «να τους υποστηρίζει στα σχέδια τους», την δε Τουρκία «να εμπλακεί για πρώτη φορά στο ζήτημα» και μεθόδευσαν τον τρόπο «η Κύπρος να καταστεί προτεκτοράτο της Τουρκίας με Αγγλική κηδεμονία, μέσω των αγγλικών βάσεων». Το 1959 έπεισαν την Τουρκία και την Ελλάδα -η οποία έπεισε και τον Μακάριο- να αποδεχθούν ένα δοτό και μη βιώσιμο Σύνταγμα και το 1963 υποστήριξαν έμπρακτα την Τουρκανταρσία, τον βίαιο εγκλεισμό των Τουρκοκυπρίων σε θυλάκους και τον άρτιο εξοπλισμό της παράνομης, τουρκικής οργάνωσης ΤΜΤ, με στόχο την διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, το εθνικό ξεκαθάρισμα και την Διαίρεση της Κύπρου σε 2 κρατίδια. Το πρόσχημα ήταν «τα 13 σημεία του Συντάγματος, που ο Μακάριος πρότεινε να τροποποιηθούν για να μπορέσει να δουλέψει το Κράτος». Μια πρόταση, στην οποία ο Μακάριος προχώρησε και με την συμβουλή της Αγγλίας, μέσω του τότε Άγγλου Ύπατου Αρμοστή στην Κύπρο (Σερ Άρθουρ Κλαρκ).

Το 1967 επεκράτησε στην Αθήνα η Χούντα, η οποία -μέχρι το 1974- ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ στην μεν Ελλάδα αμυντικό παροπλισμό και πολιτική αλητεία, στην δε Κύπρο εμφύλια διένεξη μεταξύ των Ελλήνων, πραξικόπημα κατά του Κράτους, επιδρομή της Τουρκίας και παράνομη Κατοχή, ΑΛΛΑ και την παραπέρα διαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου σε Πρόσφυγες και μη Πρόσφυγες, γεγονός χρησιμότατο για την παραπέρα επιτυχία της πρόστυχης τακτικής του ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ.

Μετά από την Επιδρομή της Τουρκίας το ’74 και για 35 χρόνια, η πορεία προς επίλυση του ζητήματος της Κύπρου καθορίζεται κυρίως, ΟΧΙ από τα ξένα συμφέροντα (που όλοι τα επικαλούνται για να καλύψουν ποικίλες και πολλές αμαρτίες), ΑΛΛΑ από το ήθος, την εθνική διαπαιδαγώγηση και την αξιοπρέπεια που έχουν ή ΔΕΝ έχουν, οι εκάστοτε Πολιτικοί Ηγέτες κυρίως της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας:

Ο Πρόεδρος Μακάριος, αντιλαμβανόμενος τελικά τις οδυνηρές συνέπειες των μέχρι τότε παγίδων, προσπαθεί να επιφέρει μια «υποφερτά οδυνηρή τάξη» στα κυπριακά πράγματα και -με την σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυπριακής ηγεσίας- καταλήγει τον Φεβρουάριο του 1977 στην 1η Συμφωνία με τον Ραούφ Ντεκτάς, στη βάση της μετεξέλιξης της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ενιαίο, ομόσπονδο Κράτος.

Αυτή την Συμφωνία οι Τούρκοι ουδέποτε την τίμησαν και ο Μακάριος κατάλαβε ότι «για τους Επιδρομείς, η κάθε συμφωνία θα είναι μόνο για να ζητούν την επόμενη φορά περισσότερα». Τον Ιούλιο 1977 καταγγέλλει δημόσια την Συμφωνία και επανακαθορίζει το Κυπριακό ως Ζήτημα Εισβολής & Κατοχής. Σε λιγότερο από ένα μήνα, πέθανε.

Ο Σπύρος Κυπριανού καταλήγει το 1979 σε 2η Συμφωνία με τον Ραούφ Ντεκτάς στα αχνάρια της πρώτης (αξιολόγησαν και τις προτεραιότητες), ξανά η πολιτική ηγεσία συμφωνεί και οι Τούρκοι -ξανά- ΔΕΝ τιμούν τα συμφωνηθέντα.

Το 1983 ο Κυπριανού επανεκλέγεται, προσπαθεί «να σηκώσει κεφάλι» και εγκαταλείπεται από την τότε Συγκυβέρνηση, η οποία και προσπάθησε να προκαλέσει πολιτικό πραξικόπημα σε συνεργασία με την τότε Αντιπολίτευση. Τελικά, ο Σπύρος Κυπριανού εκτοπίζεται στις εκλογές του 1988 από τον «Πρόεδρο-έκπληξη» Γιώργο Βασιλείου.

Για τα 15 χρόνια που ακολούθησαν (τα 5 Βασιλείου και τα 10 Κληρίδη) δυο μόνο λόγια -κοινά και για τους δύο: Ο ένας υποστηρίζει την πολιτική του άλλου, παίζοντας με τον Κυπριακό Λαό το παιγνίδι του «μαστίγιου και του καρότου»:

· Προωθούν ΔΗΘΕΝ ορθή Λύση ... αλλά ο ένας καταλήγει στις Ιδέες Γκάλι και ο άλλος στο Σχέδιο Αννάν.

· Ενισχύουν ΔΗΘΕΝ την Οικονομία ... αλλά ο πρώτος εξουδετερώνει Γεωργία, Κτηνοτροφία, Βιομηχανία και Τουρισμό και ο δεύτερος ξηλώνει τα 2/3 των κυπριακών νοικοκυριών με το ΧΑΚ.

· Αναβαθμίζουν ΔΗΘΕΝ την Άμυνα (με Εφεδρείες, Εθνοφυλακές, Αμυντικά Δόγματα και υποσχέσεις για νέα Οπλικά Συστήματα) ... αλλά κατεδαφίζονται τα πάντα, εν όψει της άφιξης του Σχεδίου Αννάν.

· Προσπαθούν ΔΗΘΕΝ για μια υγιή ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση ... αλλά -μέχρι και 8 μέρες πριν από την Ένταξη και σε ενορχήστρωση με Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Βουλευτές και Εισαγγελείς Κύπρου και Ελλάδας και κάμποσους ΜΗ ελληνόφωνους- ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ απειλούν και εκβιάζουν τον Κυπριακό Λαό με χίλιους τρόπους, ότι «ΕΑΝ ΔΕΝ ξηλώσουμε από μόνοι μας την Κυπριακή Δημοκρατία και να την μετατρέψουμε σε Αγγλο-τουρκικό έκτρωμα, θα πάθουμε όλα τα κακά του Κόσμου...».
.
Κύριος άξονα της πολιτικής τους ήταν «να είναι και οι δύο αρεστοί στους Άγγλους», τους οποίους και βοήθησαν να ετοιμάσουν το καταστροφικό Σχέδιο Αννάν.

Το ΤΙ μας ετοίμαζαν όλα αυτά τα χρόνια, ο Κυπριακός Λαός το αντιληφθήκαμε στις 11 Νοεμβρίου 2002 (3 μήνες ΠΡΙΝ από την εκπνοή της 2ης θητείας του Γλαύκου Κληρίδη), όταν κατέφθασε το 1ο Σχέδιο Αννάν.

Όταν μελετήσαμε εκείνο το «πράγμα» ανατριχιάσαμε:

Εάν λέγαμε «ΝΑΙ» σε εκείνη την συνταγή, θα ξηλώναμε με τα χέρια μας την Κυπριακή Δημοκρατία και θα αφανίζαμε τον ελληνισμό από τον Τόπο. Με δυο λόγια, θα γινόμασταν πατριδοκτόνοι και παιδοκτόνοι.

Γι’ αυτό, αφήνοντας πίσω Κόμματα και ΔΗΘΕΝ αρχηγούς, οι Έλληνες της Κύπρου πήραμε την Τύχη στα χέρια μας και αποφασίσαμε το ορθό:

Τον Απρίλιο του 2004, με επί κεφαλής έναν αξιοπρεπή Πρόεδρο -που στο μεταξύ ο Θεός θέλησε τότε να αποκτήσουμε- είπαμε συντριπτικά ΟΧΙ και -λίγες μέρες αργότερα- η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε αλώβητη στη ΕΕ, κυρίαρχη επί ολοκλήρου του κυπριακού εδάφους, ισότιμη προς όλα τα άλλα Κράτη Μέλη και με όλους εμάς ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ Ευρωπαίους Πολίτες, με όλα τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ, μέσα από τις Θεμελιώδεις Αρχές της ενωμένης Ευρώπης.

Αυτή η εξέλιξη, είναι το δεύτερο που ΔΕΝ μας συγχωρούν, από την μια οι Άγγλοι ΔΙΟΤΙ η κάποτε «αποικία Κύπρος» απέκτησε ίση ευρωπαϊκή ψήφο μαζί τους, αλλά και οι Τούρκοι ΔΙΟΤΙ «ενώ βρισκόμασταν σε Κατάσταση Πολιορκίας από το 1974, τους ξεγλιστρήσαμε και γίναμε από κάθε άποψη Ευρωπαίοι, ενώ οι ίδιοι προσπαθούν ακόμα «να απαλλαγούν από το σύνδρομο του ανθρωποειδούς και να γίνουν άνθρωποι».

ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως, αντί εκείνη την ώρα ΟΛΕΣ οι πολιτικές δυνάμεις να σεβαστούν την Λαϊκή Ετυμηγορία και να επενδύσουν στην ευρωπαϊκή μας κατάκτηση, προτού ακόμα κλείσουν οι Κάλπες του Δημοψηφίσματος ΚΑΠΟΙΕΣ πολιτικές φυσιογνωμίες άρχισαν να μεθοδεύουν την ΤΑΧΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, αρχής γενομένης με την ανιστόρητη «διεθνή καταγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας για φασιστική ΔΗΘΕΝ συμπεριφορά στο Δημοψήφισμα».

Αυτή η ταχτική ανατροπής υλοποιείται από τις 24 Απριλίου 2004 μέχρι και σήμερα, στη βάση μιας ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΗΣ και δοτής στρατηγικής, τριών σημείων:

· Από το Δημοψήφισμα και με στόχο «το τσιμέντωμα του ΝΑΙ την κατάλληλη ώρα», η τότε Συγκυβέρνηση υπέσκαψε κάθε προσπάθεια του Προέδρου Παπαδόπουλου για ΟΡΘΗ επίλυση του Κυπριακού.

· Για 4 χρόνια, η τότε Συγκυβέρνηση εκμαίευσε ΚΑΘΕ πολιτικό όφελος, μέχρι τις Προεδρικές Εκλογές του 2008.

· Και τέλος, την κατάλληλη -πράγματι- ώρα, οι τότε συγκυβερνώντες και σήμερα κυβερνώντες εγκατέλειψαν τον Πρόεδρο, σύμπλευσαν με τις υπόλοιπες μειοδοτικές δυνάμεις, εξαγόρασαν με κάποιες καρέκλες και μερικούς του Κέντρου, εξοστράκισαν τον Πρόεδρο του ΟΧΙ και εξασφάλισαν οριακά την εξουσία, παραπλανώντας τον Κόσμο ότι ΔΗΘΕΝ «θα επιτύχουν ΓΡΗΓΟΡΗ ΛΥΣΗ, διότι 1ον είναι αρεστοί στους Άγγλους και 2ον ο κ. Ταλάτ είναι σύντροφος από παλιά...».

Με αποτέλεσμα, από την ημέρα των Προεδρικών Εκλογών, να προωθείται τάχιστα το τσιμέντωμα της γνωστής «λύσης» και να καταβάλλεται έντονη προσπάθεια, 1ον για να δημιουργηθεί σύμπλεγμα ενοχής και υποταγής στους Έλληνες της Κύπρου ΔΙΟΤΙ ΔΗΘΕΝ «για όλα τα κακά του παρελθόντος φταίνε οι Έλληνες» και 2ον για να επιμολυνθεί το φρόνημα της Νέας Γενιάς [με πλαστογράφηση της ιστορίας και με ΔΗΘΕΝ «εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις»], ΣΥΝ η παγίδευση της Οικονομίας [με λαϊκίστικη κατασπατάληση των αποθεμάτων που παρέλαβαν], ΣΥΝ η αποδόμηση της Άμυνας [ΟΧΙ μόνο με το ξήλωμα της Εθνικής Φρουράς, αλλά και με την καθύβριση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, την ώρα που το τουρκικό πολεμικό ναυτικό και η αεροπορία της Τουρκίας αλωνίζουν τον κυπριακό θαλάσσιο και εναέριο χώρο, πλήττοντας την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας].

Αυτή είναι η προσπάθεια, για 10 τώρα μήνες:

Πρώτα η Συμφωνία Χριστόφια-Ταλάτ της 23ης Μαίου 2008, που επισημοποίησε ότι η βάση της σκοπούμενης «λύσης» είναι η αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα αναγνωρίσει το παράνομο Ψευδοκράτος και θα του εκχωρήσει κυριαρχία και κάθε άλλο, απαραίτητο πολιτειακό συστατικό, με σκοπό την δημιουργία δύο συνιστώντων κρατών (ένα του 82% και ένα του 18%), που θα συνεταιριστούν ΙΣΟΤΙΜΑ για να ιδρύσουν «το πράγμα» που ονόμασαν «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία».

Με λίγα λόγια, το πρώτο μέλημα του κ. Χριστόφια ως Πρόεδρος -και παρά τις ΔΗΘΕΝ υποσχέσεις του- ήταν να δολοφονήσει την Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, με την οποία ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος πέτυχε «να ΘΑΦΤΕΙ το Σχέδιο Αννάν και να τεθεί η περίπου ορθή βάση για παρακάτω», και να επαναφέρει για τσιμέντωμα ένα...χειρότερο Σχέδιο Αννάν. Περιφρονώντας το συντριπτικό 76% των Ελλήνων της Κύπρου και ΧΩΡΙΣ να έχει καμιά τέτοια εντολή από τον Κυπριακό Λαό.

Δεκατρείς μέρες αργότερα, στις 5 Ιουνίου 2008, ο κ. Χριστόφιας γίνεται πλήρως αρεστός στην Αγγλία -με το Μνημόνιο της Συναντίληψης του με τον κ. Γκόρτον Μπράουν- επιβεβαιώνοντας κατ’ ουσία από την μια την νομιμότητα της κυριαρχίας των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο, που βεβαίως ΔΕΝ μπορεί πλέον να είναι υποδεέστερη από τα προβλεπόμενα στο Σχέδιο Αννάν, ΔΗΛΑΔΗ «Αγγλική κυριαρχία επί του εδάφους, της θάλασσας και του αέρα της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ Κυπριακής Δημοκρατίας» και από την άλλη τις Εγγυήσεις του 1960 (που όλοι γνωρίζουμε ΠΟΣΟ φερέγγυοι ήσαν).

Λησμονώντας πλήρως ο Πρόεδρος, ότι -πέραν από τον μειοδοτικό χαρακτήρα τους- τα αποικιοκρατικά αυτά φαινόμενα ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, προς το οποίο -είτε του αρέσει είτε ΟΧΙ- η Κυπριακή Δημοκρατία οφείλει να συμμορφώνεται.

Έχοντας επιτελέσει -μέσα σε μερικές μόνο εβδομάδες- τα κύρια αυτά μαστιγώματα, η φροντίδα για τσιμέντωμα συνεχίστηκε και με άλλα «σπουδαία πράγματα»:

· Ο Πρόεδρος δεσμεύεται δημόσια για υποχρεωτική εκ περιτροπής Προεδρία.

Κάποιες λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα ότι η δέσμευση είναι ρατσιστική ή το ΕΑΝ ο Πρόεδρος θα είναι Τουρκοκύπριος ή Έποικος ... ΔΕΝ ανησυχούν τον Πρόεδρο! Αντίθετα, τα διευκρινίζει με την επόμενη δέσμευση.

· Ο Πρόεδρος δεσμεύεται δημόσια «να νομιμοποιήσει το Διεθνές Έγκλημα του Εποικισμού», δίδοντας την ευρωπαϊκή Κυπριακή Ιθαγένεια σε 50.000 κουβαλητούς Εποίκους.

Άρα ΝΑΙ, όταν -με το καλό- θα έχουμε Τούρκο Πρόεδρο ... αυτός μάλλον θα είναι Έποικος.

Αυτές οι «προεδρικές δεσμεύσεις» έγιναν, προτού ΚΑΝ να αρχίσουν «οι διαπραγματεύσεις και τα παζαρέματα», ΑΛΛΑ και χωρίς ο Λαός να έχει εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο για τέτοιες μειοδοσίες.

Και επειδή, η φαιά ουσία του Κόσμου είναι τουλάχιστο ίση με εκείνη του Προέδρου, φυσιολογική και η απορία:

Είναι ή ΔΕΝ είναι όλα προκατασκευασμένα και σικέ, όταν για βασικότατα θέματα η μία πλευρά δεσμεύεται δημόσια ΠΡΟΤΟΥ ακόμα αρχίσει να συνομιλεί;

Και η κοινή λογική απαντά: Βεβαίως είναι όλα σικέ. ΔΕΝ μας το είπε από το 2004 ο σημερινός Πρόεδρος, όταν πρώτα είπε ΝΑΙ και μετά -για να μην χάσει το Κόμμα μέσα από τα χέρια του- αποφάσισε «να πει ένα ‘χλιαρό ΟΧΙ’ ... για να τσιμεντώσει στην ώρα του το ΝΑΙ»; Ε, τώρα είναι η ώρα του τσιμεντώματος, ο Πρόεδρος είναι συνεπής και το αποδεικνύει με την επόμενη δέσμευση:

Δεσμεύεται ο Πρόεδρος και -στις 3 Σεπτεμβρίου 2008- αρχίζει ΔΗΘΕΝ «διαπραγματεύσεις», ΧΩΡΙΣ κανένα απολύτως νέο δεδομένο στα χέρια του, παρά μόνο ... ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ στην διαδικασία «του πλήρους τσιμεντώματος», λέγοντας και ξαναλέγοντας ΠΛΕΟΝ ότι «τώρα που αρχίσαμε, δεν μας συμφέρει να αποχωρήσουμε από τις Διαπραγματεύσεις ... διότι θα μας παρεξηγήσουν οι Ξένοι».

Φτιάχνουν ΔΗΘΕΝ «ομάδες εργασίας και τεχνικές επιτροπές» (για να θυμίζουν λίγο 8η Ιουλίου), αρχίζουν με τον κ. Ταλάτ ΔΗΘΕΝ «να συμφωνούν και να διαφωνούν», δημιουργούν ΔΗΘΕΝ «καλαθάκι για τα συμφωνημένα και ένα μεγαλύτερο καλάθι για τα αμφισβητούμενα» και -πάντα ΔΗΘΕΝ- απορούν «ΓΙΑΤΙ ο κ. Ντάουνερ των Η.Ε. είναι αισιόδοξος, αφού ... πρόοδος ΔΕΝ γίνεται»!

Απαντά και πάλι η κοινή λογική: ΔΙΟΤΙ, απλούστατα, ο κ. Ντάουνερ οφείλει να είναι λιγότερο υποκριτής απο τους κυρίους Χριστόφια και Ταλάτ, γνωρίζει ο άνθρωπος ότι «όλα είναι σικέ και το αποτέλεσμα ένα θα είναι» ΚΑΙ -για να αποδειχθεί στο τέλος «διορατικός και ικανός διπλωμάτης»- παίζει και εκείνος τον δικό του ρόλο, όπως και η Αγγλία, ΟΠΩΣ και η Ελλάδα και ιδίως η Τουρκία, οι οποίοι -μαζί με τον κ. Χριστόφια και τους συνοδοιπόρους του- ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ το παιγνίδι «την Λύση θα την βρουν μεταξύ τους οι Κύπριοι».

Εάν είναι ποτέ δυνατό! «Το θύμα να συζητά με τον εαυτό του», για να βρει την λύση της Λύτρωσης από τα δεινά της βάρβαρης Επιδρομής και της -για 35 χρόνια- παράνομης Κατοχής και να απαλλάσσει την Τουρκία (μαζί και την Αγγλία, μαζί και την Ελλάδα) από κάθε ευθύνη του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος...

Ας δούμε όμως και την κύρια αποστολή του Προέδρου, που είναι «ο ΤΡΟΠΟΣ που θα μετατρέψει το ΟΧΙ σε ΝΑΙ»! Εδώ, θα είμαστε πιο ρεαλιστές και θα πούμε ότι «ο Λαός, σίγουρα διαθέτει περισσότερη φαιά ουσία από τον Πρόεδρο και τους βοηθούς του»:

Γιατί άραγε, η κάθε συνάντηση Χριστόφια-Ταλάτ «αρχίζει ή τελειώνει» με ιδιαίτερη μεταξύ τους συνάντηση;

ΔΙΟΤΙ, απάντά η κοινή λογική όλων μας, εκεί είναι η ουσία, εκεί είναι που συμφωνούνται τα «επόμενα βήματα για παραπλάνηση του Κόσμου». Γι’ αυτό και υπάρχει ΠΛΗΡΗΣ συσκότιση, γι’ αυτό και -κάθε φορά- ο λαϊκισμός και η παραπλάνηση αλλάζουν όψη και μορφή:

Θα πεις «εκείνο και ετούτο» και εγώ «θα αντιδράσω με αυτό τον τρόπο»...

Μερικά παραδείγματα, που τα ζήσαμε:

· Θα ανοίξουμε την οδό Λήδρας. Εγώ θα φύγω αμέσως για το Λονδίνο κι εσύ θα κάμεις κάποιες ανοησίες. Εγώ θα παρακάμψω τον προεδρεύοντα και το Υπουργικό Συμβούλιο, θα ακυρώσω την συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Αγγλίας, θα επιστρέψω πίσω με την ίδια πτήση, θα είμαι αυστηρός και θα υποχωρήσεις ... και ο αφελής Λαός θα με θαυμάσει...

· Θα πάω στη Μόσχα, θα δακρύσω με τις αναμνήσεις μου και θα πω αυτά τα πράγματα και εσύ θα είσαι καταπελτικός, για να βγω εγώ παλικάρι...

· Θα αρχίσω ΤΩΡΑ έρευνες για κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, το τουρκικό πολεμικό ναυτικό ΝΑ με παρενοχλήσει και εγώ να συνεχίσω, για να φανώ δυναμικός και να αυξήσω την πυγμή μου και την εσωτερική μου επιρροή...

· Στο μεταξύ, μην έχεις έννοια: Εγώ ήδη δεσμεύτηκα «να σε διευκολύνω» (αυτό είπα στους Έλληνες και το έχαψαν) με την «εκ περιτροπής Προεδρεία» και με τους «50.000 Εποίκους», που ξέρεις καλά ότι «με τις οικογένειες τους ή αυτές που θα δημιουργήσουν, μιλούμε για μισό εκατομμύριο κουβαλητούς». Θα έχω, βέβαια, κι άλλες ευκαιρίες «να σε διευκολύνω»...

Και την βρήκε ο Πρόεδρος την ευκαιρία όταν, με την κοινή ανακοίνωση που έκαμε από κοινού με τον Ταλάτ για το θέμα της Γάζας, μοίρασε εξ ίσου με τον Ψευδοπρόεδρο το κυρίαρχο δικαίωμα «να εκφράζει από μόνος του -ως ο διεθνώς αναγνωρισμένος Πρόεδρος- τις θέσεις της Κυριακής Δημοκρατίας επί διεθνών ζητημάτων».

Έτσι είναι που θα τσιμεντωθεί ο Συνεταιρισμός των 2 ίσων, συνιστώντων κρατών που συμφώνησαν στις 23 Μαΐου: Με μικρές δόσεις και με τρόπο, που -όταν θα μας ξαναφέρουν το καταστροφικό «σχέδιο»- ο Κόσμος να το θεωρήσει φυσιολογικό και να το αποδεχθεί.

Þ Όπως ακριβώς συμβαίνει, με τις μικρές δόσεις δηλητηρίου που ΔΕΝ προκαλούν την άμεση αντίδραση του οργανισμού, ΑΛΛΑ τελικά τον εξουθενώνουν και τον σκοτώνουν...

· Επιστέγασμα -για την ώρα- ήταν το τελευταίο «πάρα-δώσε δηλώσεων», όταν:

Ο μεν κ. Ταλάτ μας είπε θρασύτατα ότι «στις Διαπραγματεύσεις, η δική του δουλειά είναι να βελτιώνει το Σχέδιο Αννάν προς όφελος των Τούρκων» και ότι «το κυριότερο και δυσκολότερο θέμα είναι το περιουσιακό». Ούτε το ξήλωμα του Κράτους, ούτε οι Αγνοούμενοι, ούτε η επιστροφή των Προσφύγων, ούτε οι Έποικοι είναι κυριότερα, αλλά μόνο ... ‘το περιουσιακό’!

Ο δε κ. Χριστόφιας ΔΕΝ αντιδρά, παρά μόνο για να δηλώσει με λαϊκίστικο παράπονο ότι «οι Τούρκοι ζητούν περισσότερα απ’ όσα τους έδινε το Σχέδιο Αννάν, γι’ αυτό και θα πρέπει να συζητήσουμε περισσότερο...».

Μας έλυσε και την τελευταία απορία ο Πρόεδρος: Όταν μας έλεγε ότι «άλλα λέει μέσα ο Ταλάτ και άλλα έξω», εννοούσε ότι «μέσα συμφωνούν στο Σχέδιο Αννάν, αλλά έξω ο Ταλάτ ζητά περισσότερα».

Τι είναι που περιμένει τώρα ο Πρόεδρος! Να τον λυπηθούμε και να ευχηθούμε «να φέρει τον νου του ο Ταλάτ, για να τσιμεντωθεί επί τέλους το Σχέδιο Αννάν και να ευτυχίσουμε»;

Και τι έχουν να μας πουν για όλ’ αυτά οι συνεργαζόμενες πολιτικές φυσιογνωμίες;

Ότι «αντιδρούν ΠΑΡΘΕΝΙΚΑ», ΜΕΤΑ που ο Πρόεδρος θα τους δεσμεύσει με την κάθε μειοδοσία; Ή μήπως θεωρούν ως άλλοθι «τις λαϊκίστικες φωνασκίες για το κοινό ανακοινωθέν για την Γάζα και την θεατρινίστικη επιστροφή του δώρου προς τον Ταλάτ».

Γιατί αποδέχονται «πρώτα να τους δεσμεύει και μετά ... να παραπατούν»; Αυτή την εντολή είναι που πήραν από τους οπαδούς του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, όταν αποδέχθηκαν τις καρέκλες και συνεργάστηκαν; Εάν διατηρούν ακόμα ίχνος αξιοπρέπειας, να πουν στον κόσμο τους «MEA CULPA η συνεργασία με αυτόν τον Πρόεδρο» και να αποχωρήσουν. Είναι ήδη συναυτουργοί στο κακό που έγινε τους τελευταίους 10 μήνες, ας το περιορίσουν μέχρι εδώ...

Που το πάνε δηλαδή, όλοι αυτοί μαζί! Να ξηλώσουν την Κυπριακή Δημοκρατία, να παραχωρήσουν κυριαρχία και έδαφος στον παράνομο Εισβολέα, να αναγνωρίσουν το τουρκικό ψευδοκράτος, να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων την ευρωπαϊκή μας ταυτότητα και όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα, να αποδεχθούν τον βιασμό των ιερών και οσίων μας από τους Εποίκους και να αγγλο-τουρκοποιήσουν τελειωτικά την Κύπρο;

Και όλα αυτά ΓΙΑΤΙ! Επειδή, για την Κύπρο ΔΗΘΕΝ «η λύση της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας είναι καλή», ΕΝΩ οι Αφρικανοί κατάλαβαν πως ήταν ρατσιστική και την απέρριψαν; Ή μήπως, για να είναι «ο Α ή ο Β αρεστός προς τους Εχθρούς του Τόπου μας»;

ΑΥΤΗ την αποστολή ανέλαβαν; Χωρίς να τους ενοχλεί καθόλου, ότι η σημερινή πορεία θα καταλήξει στον πλήρη εξευτελισμό ΟΛΩΝ ΜΑΣ, με την ακόμα παραπέρα διαίρεση μας «σε Πρόσφυγες που θα επιστρέψουν και σε Πρόσφυγες που ΔΕΝ θα επιστρέψουν», πράγμα που θα σημαίνει ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΠΑΡΑΓΜΟ, με άμεση συνέπεια την τελειωτική καταστροφή Κράτους και Λαού!


Κυρίες & Κύριοι,

Ο Κυπριακός Λαός παρακολουθεί τους τελευταίους 10 μήνες ένα θέατρο φρίκης, του οποίου «τους αποκρουστικούς ηθοποιούς χειροκροτούν μόνο, οι ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ που πουλούν λουλούδια».

Το δράμα θα είναι, πως «ΟΤΑΝ η κακή αυτή παράσταση ολοκληρωθεί και πέσει η αυλαία, οι μεν πλανόδιοι θα έχουν ήδη φύγει με την είσπραξη, αλλά το θέατρο και οι θεατές θα έχουν καεί από τα πυροτεχνήματα που θα τους έχουν πετάξει οι αποκρουστικοί ηθοποιοί, κατά την διάρκεια της παράστασης...».

Εάν παραμείνουμε απλοί θεατές, το τέλος θα είναι καταστροφικό για τον Τόπο, για μας, για τα Παιδιά μας... Και τότε, θα είναι πλέον πολύ αργά για οποιαδήποτε αντίδραση, όπως αργά ήταν και το 1974 για να αντιδράσουμε στα θέατρα που παίχτηκαν, με ΕΜΑΣ πάντα, τους ίδιους θεατές...

Μια μόνο θα είναι η διαφορά: Ότι -ΑΥΤΗ την φορά- η Λεμεσός, η Λάρνακα, η Πάφος και η μισή Λευκωσία ΔΕΝ θα αρκέσουν για να φιλοξενήσουν Έλληνες Πρόσφυγες. Διότι, θα τις έχουν κατακλύσει και καταπνίξει -από εδώ στην παραλία μέχρι όπου φτάνει η φαντασία μας- οι 100δες χιλιάδες κύπριοι, ευρωπαίοι ... Έποικοι.

Προς όσους, λοιπόν, ετοιμάζονται να τσιμεντώσουν την καταστροφή, εμείς υπενθυμίζουμε ΠΩΣ «όταν γίνεσαι αρεστός προς τον Εχθρό σου, ΕΣΥ είσαι πλέον ο μεγάλος Εχθρός της Πατρίδας σου»!

Τους υπενθυμίζουμε, ότι «η Κατοχή της Κύπρου είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ», ότι το έγκλημα του Εποικισμού διαπράττεται εναντίον ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ και ότι το Ζήτημα της Κύπρου ΔΕΝ λύεται με «θέατρα μεταξύ ΔΗΘΕΝ ηγετών», ΑΛΛΑ με διάλογο αυστηρών προϋποθέσεων μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την μια και της παράνομης Τουρκίας από την άλλη» και με στόχο το αυτονόητο, ΔΗΛΑΔΗ τα ίδια ακριβώς εκείνα που δικαιούνται και έχουν τα 500 εκατομμύρια, ισότιμοι προς εμάς Ευρωπαίοι: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Αυτή είναι η ΓΡΑΜΜΗ, που ούτε κόκκινη ούτε εύκαμπτη είναι, αλλά ΓΡΑΜΜΗ ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ που ΔΕΝ ΠΑΖΑΡΕΥΕΤΑΙ.

Να πάψουν, λοιπόν, επίσημα, ελληνικά χείλη να ασκούν ψυχολογική καταπίεση στον Κόσμο και να βοηθούν την τουρκική προπαγάνδα με ατεκμηρίωτες αναφορές ότι ΔΗΘΕΝ «για ΟΛΑ φταιν οι Έλληνες», γιατί μας κατάντησαν, αντί το Κράτος να προστατεύει τον Κόσμο του, ο Κόσμος να πρέπει να βγει στους δρόμους για να προστατεύσει το Κράτος...

Η Κίνηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, θα προστατεύσει την αξιοπρέπεια του Κράτους και του Κόσμου χωρίς να βγει στους δρόμους: Σε λίγες μέρες, ένα επιστημονικά τεκμηριωμένο έργο θα δώσει -προς κάθε υποκείμενο- αναντίρρητη απάντηση «για το ποιος έφταιξε ή ΔΕΝ έφταιξε για τα δεινά του Κυπριακού Λαού». Είναι κάτι, που έπρεπε να γίνει από τις κυπριακές και τις ελλαδικές Πρεσβείες πριν από 10ετίες... Θα γίνει από εμάς, σε λίγες μέρες.

Όσον αφορά το ανόητο επιχείρημα «όποιος έχει να προτείνει άλλη λύση, ας έλθει να μας την πει», ΕΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ ότι:

Εάν εσείς, Κύριοι, που κυβερνάτε και συγκυβερνάτε, ΔΕΝ γνωρίζετε την ορθή λύση, να πάτε στο καλό και να έλθουν ΑΛΛΟΙ που την ξέρουν.

Και προχωρούμε, για να τους πούμε ότι:

Την ίδια ώρα, που θα καλέσουμε τον Κόσμο να πει το νέο ΟΧΙ στα δικά σας «σχέδια», εκείνη και ΜΟΝΟ εκείνη την ώρα θα δώσουμε με λεπτομέρεια και την «Πρόταση του ΝΑΙ».

Μια Πρόταση ρεαλιστική και ισορροπημένη, που θα αναβαθμίζει -και όχι να εξαφανίζει- την Κυπριακή Δημοκρατία, που θα είναι αναντίλεκτα λογική, δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική, που ΔΕΝ θα πλήττει κανενός τα «συμφέροντα» και που -προ πάντων- θα είναι ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ για κάθε νόμιμο Κύπριο Πολίτη.

Μέχρι εκείνη την ώρα, να ΜΗΝ περιμένουν καμιά Πρόταση, ΔΙΟΤΙ δεν τους εμπιστευόμαστε και ΔΙΟΤΙ ξέρουμε, πως -εάν τους δώσουμε την Πρόταση- θα την παραδώσουν για να την κατακρεουργήσουν οι «χάρτινοι καρχαρίες» των Επιτελείων τους.

Η Πρόταση θα αφορά τον Λαό και θα απευθυνθεί ΠΡΩΤΑ προς τον Λαό. Υπομονή, θα γίνει και τούτο.


Αγαπητοί Φίλοι,

Το Σχέδιο Αννάν ξανάρχεται με όλο το καταστροφικό του μεγαλείο, ΑΚΡΙΒΩΣ όπως μας δήλωσε τότε ο Άγγλος κ. Χάνεϋ: «Εάν απορρίψετε το Σχέδιο, εμείς -οι Εγγλέζοι δηλαδή- θα το φέρνουμε ξανά και ξανά, μέχρι που να πείτε το ΝΑΙ».

Και επειδή -εάν η νέα αυτή απειλή περάσει- θα είναι και η τελευταία, η Κίνηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ θα ενημερώνει και θα διαφωτίζει διαρκώς κάθε Έλληνα, εντός και εκτός Κύπρου, καταλήγοντας πάντοτε με το ίδιο μήνυμα:

Την ώρα που κάποιοι τσιμεντώνουν την καταστροφή, ο Κυπριακός Λαός ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τσιμεντώνουμε ΓΡΑΝΙΤΕΝΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Χωρίς να φοβόμαστε κανένα και με την πίστη που μας δίνει το πανανθρώπινο Δίκαιο.

Αυτό το Δίκαιο είναι μαζί μας, γι’ αυτό μαζί μας είναι και ο Θεός.

Νά’ στε πάντα καλά.

Ομιλία από την Κλαίρη Αγγελίδου (πρ. Υπουργός Παιδείας, Αντιπρόεδρος Κίνησης)

Η πορεία επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος και οι κίνδυνοι για Κύπρο και Ελλάδα

Λεμεσός, 14 Ιανουαρίου 2009
_________________________________________________________

Εκλεκτοί φίλοι,

Η παγκόσμια κρίση που δέρνει όλες τις χώρες με απρόβλεπτες ακόμα επιπτώσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνειδησιακή.

Η επιχειρούμενη από πολλών ετών παγκοσμιοποίηση θα ’λεγα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η οποία προέτασσε στους λαούς την ευημερία και την ανάπτυξη, με βασικό κλειδί την τεχνολογική πρόοδο, έφερε στη διεθνή κοινότητα την ισοπέδωση, την ομοιομορφία, την απόκλιση από ιδανικά και αξίες. Την αλλοτρίωση.

Με την παγκοσμιοποίηση επήλθε η παράκαμψη της εθνικής κυριαρχίας και των δημοκρατικών αξιών.

Εκτός από την οικονομική παγκοσμιοποίηση ‘‘τα αγαθά’’ της οποίας γευόμαστε με τόση πίκρα και ανασφάλεια σήμερα, ύπουλα επιχειρείται και η πολιτισμική, ώστε να διαμορφωθούν νέες παγκόσμιες πολιτικό-οικονομικές-κοινωνικές νόρμες.

Το κράτος-έθνος αποτελεί θεσμό μη συμβατό, με τους στόχους που θέτει.

Σ’ ένα ποίημά της η γνωστή Ελληνίδα Βυζαντινολόγος Ελένη Γλυκάτζη Αρβελέρ με τίτλο ‘‘Μέμφομαι τον αιώνα’’ λέει τα πιο κάτω:

Έγινε ένα όλη η γή,
κι η οικουμένη
ανήμπορη, προσμένει
απ’ την Αμερική διαταγή,
απ’ την Ευρώπη λύση
κι από την Άπω Ανατολή
το φως που έσβησε στη Δύση.

Το ένα στ’ άλλο κρίκος και χαλκάς,
όπου σταθείς και όπου πας
όπου η σφαίρα κι αν γυρίσει
ίδια σε περιμένει απειλή.
Σωστά λοιπόν προβλέψαν οι παλιοί
ότι στις μέρες μας ο Τίβερις τω όντι
απ’ τα νερά θα πλημμυρίσει
του Εύρου ποταμού Ορόντη.

Με τους στίχους αυτούς η Αρβελέρ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.

Στον ορίζοντα μας υπάρχει:

1) Η διεθνοποίηση καινούργιων συνθηκών ζωής.
2) Ανάπτυξη της βιομηχανίας και της τεχνολογίας.
3) Επηρεασμός από τα μεταναστευτικά ρεύματα ανθρώπων, που διακινούνται
ανεξέλεγκτα. Το ζούμε έντονα εμείς στην Κύπρο με τη λαθρομετανάστευση.
4) Τα Μ.Μ.Ε έχουν επίσης το δικό τους μερίδιο γιατί καθημερινά μας μεταφέρουν
αυτούσια και αυτοστιγμεί τα παγκόσμια γεγονότα.

Όλα αυτά γίνονται αφορμή αλληλοεξάρτησης και μιμητικής επιβαλλομένης αναγκαιότητας σ’ όλους τους τομείς της ζωής.

Η Παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε από τη Δύση, συγκεκριμένα τις Η.Π.Α., ως προεξάρχουσας δύναμης, εισέβαλε στην Ευρώπη και κατέλαβε τον κόσμο.

Εισέβαλε με επιμονή, χωρίς ν’ αφήνει περιθώρια αντίστασης.

Προσπάθεια να κατακτήσει συνειδήσεις, να ρομποτοποιήσει τον άνθρωπο, να κατεδαφίσει τα σύνορα, τα έθνη, τις γλωσσικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες των κρατών.

Ο κόσμος με την παγκοσμιοποίηση έγινε ένα συνοθύλευμα πολυπολιτισμικό.

Δεν υπάρχει κράτος χωρίς ποικιλία μειονοτήτων.

Αυτή η αλλαγή υποτόνισε το ομοιογενές έθνος–κράτος και επέφερε ριζικές αλλαγές στη δομή του ίδιου του κράτους αλλά και στη ‘‘μεθέξη’’, κατά τον Αριστοτέλη, των πολιτών ‘‘στο εύρος των πολιτικών, αστικών, κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων’’.

Έγινε μια τεράστια ανατροπή και σύγχυση στις ίδιες τις Κυβερνήσεις, αλλά και στους πολίτες.

Σε αντίθεση με την οικουμενικότητα που οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν αφειδώλευτα στους λαούς, σαν ένα δώρο σοφίας και γνώσης στη φιλοσοφία, την ποίηση, την αστρονομία, τη φυσική, τη γεωγραφία, τη μουσική και γενικά τις Καλές Τέχνες απ’ όπου ο καθένας αντλούσε, εφ’ όσον ήθελε, αυτόβουλα, χωρίς πίεση, η παγκοσμιοποίηση ήρθε σαν ξενόφερτη βίαιη αναγκαιότητα.

Παρέσυρε αξίες, ιδανικά, πολιτιστικές παραδόσεις, για να εμπεδώσει τη νέα παγκόσμια κουλτούρα.

Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα οι πολιτιστικές αξίες των μικρών λαών να καταβαραθρωθούν και να επικρατούν καινούργιες ιδέες κατά παρασάγγας απέχουσες από τις εθνικές ιδέες.


Προσπάθεια των μεγάλων δυνάμεων είναι η αποεθνοποίηση και η κατατρόπωση της Εθνικής Μνήμης.

Η έννοια Έθνος είναι καινούργια ισχυρίζονται στα νέα βιβλία που ‘‘πλασάρουν’’ σαν εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της νεώτερης Ιστορίας της νοτιοανατολικής Ευρώπης ο Πρόεδρος της Διαβαλκανικής Επιτροπής, εφοπλιστής κ. Κώστας Καρράς και οι συνεργάτες του.

Μεταφέρω αυτούσια την παράγραφο από το βιβλίο ‘‘Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη’’. (Εισαγωγή σελ. 14).

‘‘Τα Έθνη δεν είναι παρά κατασκευάσματα του νου μας και επινοήθηκαν αρκετά πρόσφατα’’, και συνεχίζει ‘‘οι νεότεροι εθνικισμοί συχνά χρησιμοποίησαν παλαιότερες εθνοτικές ευαισθησίες και σύμβολα στα οποία προσέθεσαν νέα νοήματα συνδυασμένα με καινούργια στοιχεία και τα οποία στο τέλος τα ενέταξαν σε νέα ιδεολογικά πλαίσια.

Από αυτή την άποψη τα νεότερα έθνη αποτελούν, όπως το διετύπωσε ο Μπένεντικτ Άντερσον ‘‘φανταστικές κοινότητες’’.

Το έθνος-κράτος λοιπόν, όπως θεσμοθετήθηκε με τη Συνθήκη της Βετσφαλίας το 1648 υφίσταται κατά μέτωπο επίθεση.

Στόχο η πολιτιστική, η ιστορική, κρατική και πολιτειακή αποθωράκιση των εθνών-κρατών.

Ο καινούργιος όρος-φρούτο είναι η πολυπολιτισμικότητα. Άρα πρέπει να γίνει αναθεώρηση της εθνοκεντρικής ιστορίας σ’ όλα τα Βαλκάνια, ν’ αλλάξουν όλα τα βιβλία της Ιστορίας, τα Νέα Ελληνικά και γενικά οι μειονότητες ν’ αποκτήσουν τόση δύναμη, που ίσως σε μερικές περιπτώσεις υπερκεράσουν τις εθνικές παραδόσεις.

Τα έθνη βρίσκονται στη φαντασία του ανθρώπου, δεν είναι υπαρκτά.

Κατεδάφιση λοιπόν της εθνικής οντότητας, πλήρης απόρριψη της εθνικής υπόστασης.

Αποεθνοποίηση για να περάσει ευκολότερα η ‘‘βασίλισσα’’ Παγκοσμιοποίηση.

Η προσπάθεια η οποία γίνεται με την αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας στα Βαλκάνια και που η επιτροπή CDRSEE ( Center of Democracy and Reconciliation of South East Europe) η οποία χρηματοδοτείται από το USAID του Υπουργείου Εξωτερικών της Αμερικής, το Υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το Ίδρυμα Λεβέντη, δυστυχώς και άλλες χώρες φανερώνει έκδηλα τις προθέσεις των συγγραφέων, επιμελητών και εκδοτών και φυσικά του γνωστού Σκοπιανού Soros.

Τίτλοι των βιβλίων ‘‘Οθωμανική Αυτοκρατορία’’, ‘‘Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη’’, ‘‘Βαλκανικοί Πόλεμοι’’ και ‘‘Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος’’, τα οποία απομυθοποιούν τις ευθύνες και ενοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία παρουσιάζεται ως κοινό ιστορικό υπόστρωμα των λαών της Βαλκανικής.

Το Βυζάντιο είναι ανύπαρκτο.

Αναφέρω ενδεικτικά (σελ. 25).

‘‘Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι μια από τις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν σε βάθος χρόνον την ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Για την ακρίβεια, από τον 14ο αιώνα έως τις αρχές του 20ού, το Οθωμανικό κράτος αποτέλεσε τον μεγαλύτερο πολιτικό οργανισμό της περιοχής’’.

Χαρτί για την εύκολη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη.

Οι καλοί Οθωμανοί (σελ. 51) έδωσαν στους νέους ανθρώπους που έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, σπίτια και πιστοποιητικά ιδιοκτησίας και η Ινστανμπούλ ευημερεί επί εποχής Μωάμεθ Β΄.

Το παιδομάζωμα (ντεσσιρμέ) παρουσιάζεται ως στρατολόγηση και όχι αρπαγή. Οι χριστιανοί γονείς πλήρωναν τους Τούρκους να παίρνουν τα παιδιά τους για να ευτυχίσουν.

Κι ένας άλλος γεννίτσαρος, που έγινε πασάς και αργότερα βεζύρης, εκθειάζει τα αγαθά του παιδομαζώματος (σελ. 64).

Προσπάθεια εξιλέωσης της Τουρκίας, από όλα τα εγκλήματα που έκαμε εναντίον των γειτονικών της λαών.

Θυμηθείτε και το περίφημο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού της κας Μαρίας Ρεπούση, που ανήκει στην ίδια ομάδα, που αναστάτωσε πριν δύο χρόνια της Ελλάδα και πλήρωσε ακριβά, την μη έγκαιρη απόσυρσή του, η τότε Υπουργός Παιδείας κα Μαριέττα Γιαννάκου.

Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω με μερικά ακόμη αξιοπερίεργα.

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 παρουσιάζεται ως εισβολή του ελληνικού στρατού (τόμος 3ος σελ. 18).

Στον 2ο τόμο, σελ. 5, λέγει ότι στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13, η Μακεδονία κατακτήθηκε από τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία.

Στα πιο πάνω βιβλία γίνεται αναπαραγωγή της σκοπιανής προπαγάνδας με τον μανδύα της επιστημοσύνης π.χ. τόμος 2ος σελ. 113 γράφει: Ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε την αυτοκρατορία του στη Χερσόνησο των Βαλκανίων σ’ όλους τους βουνίσιους Σέρβους.

Παρατίθεται επίσης η Διακήρυξη της 1ης Αντιφασιστικής Συνέλευσης του Μακεδονικού Λαού (1944).

(Τεύχος 2ο, σελ. 124/125).

Άρθρο 1ο: Όλοι οι πολίτες του Ομόσπονδου Δημοκρατικού Μακεδονικού κράτους είναι ίσοι ενώπιον του νόμου όποια κι αν είναι η εθνικότητα, το φύλο ή η φυλή ή η θρησκεία τους.

Μακεδονικό λοιπόν κράτος ομόσπονδο η Μακεδονία.

Για την Κύπρο οι έννοιες κατοχή και κατεχόμενο τμήμα είναι άγνωστες.

Στη σελίδα 139 του 2ου τεύχους παρουσιάζεται ότι η πράσινη γραμμή χωρίζει το ελληνικό από το τουρκικό τμήμα της Κύπρου. Έκαμαν ήδη τη διχοτόμηση.

Τα βιβλία αυτά βρίθουν ιστορικών ανακριβειών και προκαλούν αισθήματα αποτροπιασμού.

Μειώνουν την εθνική ταυτότητα όλων των λαών των Βαλκανίων και απαλείφουν ανερυθρίαστα την ιστορική παράδοση της χώρας μας.

Αυτά τα βιβλία παρουσίασαν σε Δημοσιογραφική Διάσκεψη στο Hilton, για να είναι βοηθητικά για τη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία μας, με την εισήγηση κατάργησης των Αρχαίων Ελληνικών.

Κυρίες και Κύριοι,

Κατά περίεργο τρόπο, Πρόεδρος για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση στην Κύπρο είναι ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν της Αμερικής κ. Ανδρέας Καζαμίας, ο οποίος έχει και το δικό του μερίδιο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα το 1976 και την καταστροφή έκτοτε της Ελληνικής γλώσσας, με συνεχή πλήγματα.

Η Επιτροπή για τη Μεταρρύθμιση εισηγείται την απάλειψη των στενά Ελληνοεθνοκεντρικών στοιχείων και την προώθηση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Τούτο είναι το νέο φρούτο της πολυπολιτισμικότητας, που προωθεί η διαβαλκανική επιτροπή του κ. Κώστα Καρρά για την αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας στις 11 χώρες των Βαλκανίων, για να ξεγελά τους μη έχοντας επίγνωση της δραματικότητας της κατάστασης.

Εισηγείται λοιπόν η επιτροπή ότι, για να ορθοποδήσει η παιδεία μας, χρειάζεται επειγόντως ‘‘ιδεολογικός αναπροσανατολισμός και αναμόρφωση της σκοποθεσίας της Κυπριακής Εκπαίδευσης’’. Συνεχίζουν ‘‘το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο παραμένει Ελληνοκεντρικό, στενά εθνοκεντρικό και πολιτιστικά μονολιθικό’’.

Χρειάζεται εξευρωπαϊσμό και διεθνοποίηση.

Εισηγείται η Επιτροπή σταδιακή μείωση της εξάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα.

Αφελληνισμός.

Προχωρούν και εισηγούνται σχολικό σύστημα-παιδεία, που να σέβεται τη διαφορετικότητα, τον πλουραλισμό και την πολλαπλή νοημοσύνη’’.

Και για να εντυπωσιάσουν, βάζουν ότι προτεραιότητα είναι η προαγωγή του ‘‘κριτικού πνεύματος’’ των μαθητών.

Λες και η σημερινή εκπαίδευση στερείται κριτικού πνεύματος.

Σε άρθρο του στην εφημερίδα Πολίτης στις 23 Νοεμβρίου 2008, γράφει ο κ. Καζαμίας: ‘‘H ιστορία δεν είναι τα γεγονότα, αλλά η ερμηνεία, η εξήγηση και η ιστόρηση ιστορικών γεγονότων. Είναι η αναζήτηση της αιτίας και του αιτιατού.

Η ιστορία ερμηνεύει και επεξηγεί, δεν ετυμηγορεί. Τα γεγονότα δεν λένε τίποτε μόνα τους. Ο ιστορικός, είναι εκείνος που τα συνθέτει. Λέγει και ότι κατά τον Rogger, και την οποία βέβαια επικροτεί, δεν μπορεί να υπάρχει ιστορία του παρελθόντος όπως αυτό πραγματικά συνέβη. Μπορεί μόνο να υπάρχουν ιστορικές ερμηνείες, καμιά από τις οποίες δεν είναι τελεσίδική.

Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώσει, να γράψει τη δική της ερμηνεία. Έχει και καθήκον να το πράξει. Με το σκεπτικό του ο καθένας μπορεί να γράψει την ιστορία όπως θέλει.

Καταργείται η εθνική μνήμη.

Την Κυριακή, 16 Νοεμβρίου αναφέρεται και στην εισβολή και λέει τα εξής: ‘‘Από την Ελληνοκυπριακή σκοπιά το ιστορικό γεγονός του 1974 αρθρώνεται ως τουρκική εισβολή και συνοδεύεται και με φορτισμένους όρους όπως αιμοβόρος Αττίλας, τουρκικός επεκτατισμός.

Από την Τουρκοκυπριακή σκοπιά το ίδιο γεγονός αρθρώνεται ως παρέμβαση ή ως επιχείρηση, η ειρηνευτική επιχείρηση και πλαισιώνεται με το αιτιολογικό επιχείρημα του ‘‘Ελληνικού Ιμπεριαλισμού’’. Θα πρέπει ν’ αφαιρέσουμε από τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας τον όρο εισβολή.

Δεν είναι σωστό, κ. Καζαμία, να αλλοιώνονται οι λέξεις: H εισβολή είναι εισβολή, το πραξικόπημα είναι πραξικόπημα, ο Αγώνας της ΕΟΚΑ είναι ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας, εναντίον της αποικιοκρατίας.

Δεν ήταν αγώνας ταξικός ή οικονομικός ή κοινωνικός. Ήταν Αγώνας εναντίον των Άγγλων ιμπεριαλιστών και εναντίον κανενός άλλου, όπως σήμερα επιχειρείται και γράφτηκε, και στο βιβλίο της Ιστορίας Γ΄ Λυκείου.

Είναι ιστορικό γεγονός, το πιο σημαντικό ίσως της ιστορικής πορείας της Κύπρου.

Ευτυχώς, ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Ουράνιος Ιωαννίδης, το απέστειλε πίσω. Αυτού του Αγώνα δεν μπορεί να του δώσει καμιά άλλη ερμηνεία ο κ. Καζαμίας, ή ο ιστορικός άλλης γενιάς, παρά μόνο την ερμηνεία ότι ήταν ο πόθος του λαού για ελευθερία και δικαίωση.

Αυτή είναι η μόνη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Το μαρτυρούν οι αγχόνες και τα Φυλακισμένα Μνήματα, το βροντοφωνάζει ο Μαχαιράς και το Δίκωμο, το φεγγοβολά ο Αχυρώνας.

Ήταν ο αγώνας των νέων, των εφήβων που ήθελαν να πεθάνουν ή να δουν την πατρίδα τους λεύτερη.

Δεν έχει δικαίωμα ούτε ο κ. Ανδρέας Καζαμίας ή οποιοσδήποτε άλλος να αμαυρώσει ή να παραγράψει τον Αγώνα αυτόν. Τον μαρτυρά κάθε σπιθαμή της Κυπριακής Γης, ο Όλυμπος κι ο Πενταδάχτυλος, η Καρπασία κι η Μεσαρκά, κάθε σπιθαμή της Κυπριακής γης. Εκείνη η Ιστορία του 1955-59 δεν ξαναγράφεται και δεν παραγράφεται.

Και με τον Αγώνα εκείνο έγινε η Κυπριακή Δημοκρατία και έχει το δικαίωμα και τη χάρη ο κ. Καζαμίας, χάρις στην ύπαρξη της, να μετέχει στη Δημοκρατία, όπως επίσης και όλοι όσοι αποκτήσαμε αξιώματα.

Αν δεν ήταν εκείνος ο Αγώνας, κανένας μας δεν θα ’ταν λεύτερος. Θα ’μαστε ακόμα τριτοκοσμική, υπόδουλη νήσος.

Όμως, ο κ. Καζαμίας ακάθεκτος μας προτρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητος πολιτικός σχηματισμός, ως πολιτική κοινωνία και ως πλήρες μέλος της πολυεθνικής Ε.Ε., δεν είναι προέκταση του Ελληνικού έθνους-κράτους, ούτε και πολιτισμικά από την άποψη εθνότητας, θρησκείας και πολιτιστικής παράδοσης αμιγώς ελληνοκεντρικό. Άλλο, λέει, η Ελληνική Ιστορία και άλλο η Κυπριακή.

Κι ας υπάρχουν η Σαλαμίνα, το Κούριον, οι Σόλοι, τα ανασκαφικά ευρήματα που βοούν, οι ελληνικές επιγραφές, οι ναοί, τα ταφικά έθιμα.

β) Η Κύπρος, λέει, ως πολιτική κοινωνία αποτελείται από δυο κοινότητες, από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι δεν αποτελούν μίαν εθνοθρησκευτική μειονότητα, κι ας ήλθαν οι Τούρκοι, λέγω, το 1571μ.Χ., ενώ οι Έλληνες το 1200 π.Χ.

γ) ‘‘Επομένως η παιδεία μας, θα πρέπει να είναι παιδεία των Κυπρίων συνεχίζει ο κ. Καζαμίας.

Του απαντώ:
Αυτό είναι πλήρως αντισυνταγματικό, γιατί το Σύνταγμα της Ζυρίχης το 1960 προνοούσε για δυο Κοινοτικές Βουλές, που η κάθε μια θα προστάτευε την παιδεία και τη θρησκεία κάθε κοινότητας. Άρα έχουμε διαφορετική παιδεία.

Συνεχίζει:
δ) Η σχολική εκπαίδευση των Ελληνοκυπρίων θα πρέπει να καλλιεργεί μια ελληνοκυπριακή εθνική ταυτότητα και να μην έχει την έννοια του όρου εθνοκεντρισμός.

Ακολουθώντας ο κ. Υπουργός Παιδείας, τις εισηγήσεις της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης και τα σημεία των καιρών, στο μήνυμα του της 28ης Οκτωβρίου 2008 έθεσε ως πρώτον στόχο της φετινής σχολικής χρονιάς ‘‘Την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας και όριζε διάφορους τρόπους για την επίτευξη του στόχου, όπως διοργάνωση μαθητικών συνεδρίων, διοργάνωση κοινωνικών προγραμμάτων επιμόρφωσης, επισκέψεις για αθλητικές ημερίδες και άλλα.

Με παρρησία ερωτώ: Ποιός θα είχε την ευθύνη για πιθανές συγκρούσεις ή διαπληκτισμούς μεταξύ των μαθητών σε τέτοιες επισκέψεις; Μια θρυαλλίδα, θα μπορούσε να φέρει ανάφλεξη.

Όταν ο κ. Ταλάτ είναι τόσο αδιάλλακτος στις θέσεις του, ποιός θα διακινδύνευε τέτοιες δραστηριότητες;

Ευτυχώς αντέδρασαν οι εκπαιδευτικοί, ο δε Πρόεδρος της ΠΟΕΔ δήλωσε ότι οι δάσκαλοι δεν εγκαταλείπουν το ‘‘Δεν ξεχνώ’’ (δημοσίευμα Σημερινή, Τρίτη 7 Οκτωβρίου).

‘‘Καμιά ειρηνική συμβίωση δεν μπορεί να υπάρξει σε μια πατρίδα μοιρασμένη με τη βία των όπλων και σε μια αδικία που εκτελείται και διαρκεί εδώ και δεκαετίες’’.

Κυρίες και Κύριοι,

Όσο υπάρχει η τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο που δηλώνει καθημερινά την κατοχή, δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνική συμβίωση. Για να υπάρξει πρέπει να φύγει ο τουρκικός στρατός και οι έποικοι.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαστε εναντίον της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Πρέπει να γίνει με την αναβάθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων και της προσφερόμενης ύλης εξ αιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης και γνώσης στην εποχή μας, ιδιαίτερα στα μαθήματα της Φυσικής, της Βιολογίας, της Αγωγής και της Τεχνολογίας γενικά.

Ακόμα και το μάθημα της Ιστορίας αν χρειάζεται να συμπληρωθεί, γιατί ίσως υπάρχουν κενά λόγω της έκρυθμης κατάστασης και των δυσμενών συνθηκών που είχαμε, σαν αποτέλεσμα της διχόνοιας, να γίνει.

Όμως η συμπλήρωση να γίνει από ιστορικούς επιστήμονες κύρους, χωρίς κομματικά ή πολιτικά κριτήρια, με σοβαρότητα και ευθύνη, οι οποίοι θα σέβονται την εθνική ταυτότητα των τόπων.

Τα αναλυτικά προγράμματα που πρόκειται να γίνουν, χρειάζονται μεθοδολογία, καλύτερους τρόπους προσφοράς του κάθε μαθήματος, χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, μελέτη αρχειακού υλικού και έρευνα από τους ίδιους τους μαθητές, πιο ελκυστική παρουσίαση βιβλίων με κριτικές ερωτήσεις.

Χρέος μας όλων είναι:

1) Να μην επιτρέψουμε με κανένα τρόπο την απομάκρυνση των παιδιών μας από τη μακραίωνη ιστορική παράδοση.

2) Να μην αλλοιώσουμε την εθνική τους συνείδηση για να ’μαστε αρεστοί και σύγχρονοι, σ’ όποιους αντιστρατεύονται την αλήθεια.

3) Να εμπεδώσουμε στα παιδιά μας την αυτογνωσία, την αγάπη για τον τόπο, τη γνώση της αλήθειας και την αγωνιστικότητα.

4) Να μη δεχτούμε αποχρωμάτιση της ιστορίας ή των νεοελληνικών κειμένων που τους προσφέρονται με ισοπεδωτικές και προκατειλημμένες προσεγγίσεις.

5) Ωστόσο να τους μάθουμε να μην είναι μισαλλόδοξοι ή σοβινιστές.

6) Να είναι Άνθρωποι,
Καλοί Έλληνες και συνειδητοί Χριστιανοί.

Άλλωστε, η Ελληνική Παιδεία και ο Χριστιανισμός είναι Πανανθρώπινες Αξίες.

Και οι δύο έννοιες έχουν μέσα τους την Οικουμενικότητα και την Αγάπη.

7) Να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελληνική τους παιδεία είναι εθνικό κεφάλαιο και έτσι πρέπει να μείνει.

Αν χάσουν τον πολιτισμό τους, θα χάσουν την οντότητα, δεν θα υπάρχουν σαν άνθρωποι, θα είναι έρμαια των καιρών και της παγκοσμιοποίησης, χωρίς βιώματα και αυτοεκτίμηση, μηδενιστικές προσωπικότητες.

Φυσικά η κα Ρεπούση σε άρθρο της στα Νέα Αθηνών με τίτλο «Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι», γράφει:

«Τα παιδιά πρέπει να θυμούνται την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και να αγωνίζονται για την επιστροφή της πατρίδας τους στην πρότερη της εισβολής κατάσταση, να θυμούνται τον ξεριζωμό των Ελληνοκυπρίων από τα σπίτια τους και να διεκδικούν την επιστροφή τους σε αυτά, να λογαριάζουν τους χαμένους ανθρώπους για αγνοούμενους για να μην αναγνωρίζουν τα τετελεσμένα. Τα παιδιά εκεί πρέπει να θυμούνται όσα η δική τους, η καλή πλευρά θυμάται, και να αγνοούν όσα θέλει να ξεχάσει. Όσα η ίδια προκάλεσε στους Τουρκοκυπρίους για να εθνοκαθάρει την Μεγαλόνησο από το “σύνοικον” στοιχείο.»

«Παραχαράσσεται η Ιστορία, παραγράφεται η ιστορική πραγματικότητα, και την ευθύνη, σύμφωνα με την Κλαίρη Αγγελίδου, πρώην υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, έχουν οι “μεγάλοι και δυνατοί φίλοι μας”, που εδώ και χρόνια έβαλαν στόχο την “επαναπροσέγγιση”. Αυτοί οι συνωμότες “επέλεγαν πρόσωπα ... τους φιλοξενούσαν ... στα εργαστήρια-υπονομευτήρια της χώρας τους και τους έκαμναν πλύση εγκεφάλου" με απώτερο στόχο την “κατεδάφιση του ελληνισμού”.»

Αυτά πρέπει όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί, ιερωμένοι, ταγοί της πολιτείας και κοινωνία γενικά να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες της παγκοσμιοποίησης και της απαράδεκτης επέμβασης των ξένων, αναφέρομαι στις δηλώσεις του Πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο κ. Μίλλετ, ώσπου να εκλείψει η κατοχή, οπότε δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα συμφιλίωσης με τους Τουρκοκύπριους, με αμοιβαίο αλληλοσεβασμό στην κουλτούρα του ενός προς τον άλλο.

Ο δρόμος της συμφιλίωσης δεν είναι μονόδρομος. Είναι κοινός.

Και δεν πρέπει να μας προτρέπουν, όσοι μας προτρέπουν, να κάνουμε πρώτοι εμείς τα βήματα. Οι άλλη πλευρά δεν ανταποκρίνεται. Αντίθετα, πιστεύει ότι θα υποχωρήσουμε στα αδυφάγα σχέδια της.

Χρέος όλων μας είναι να σώσουμε την Ελληνική μας παιδεία και τις ελληνικές καταβολές μας.

Γεωπολιτική Σημασία και το Περιβάλλον Ασφάλειας της Κύπρου - Ομιλία από τον Φοίβο Κλόκκαρη (Αντιστράτηγο ε.α.)

Λεμεσός, 14 Ιανουαρίου 2009

Γενικά

· Η ασφάλεια είναι πρωταρχικός παράγων για την ύπαρξη και λειτουργία οποιουδήποτε κράτους.

Για να επιτευχθεί η ασφάλεια είναι αναγκαίο να υπάρχει αμυντική ικανότητα για την αντιμετώπιση απειλών κατά της Ασφάλειας.

Η αμυντική ικανότητα επιτυγχάνεται με:

- Τη διάθεση αξιόπιστων Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ)
- Συμμαχίες πολιτικές και στρατιωτικές
- Συμμετοχή σε οργανισμούς συλλογικής ασφάλειας.

Η αμυντική ικανότητα δημιουργεί αποτροπή και συμβάλλει στη διασφάλιση της ειρήνης.

Σήμερα καμιά χώρα δεν μπορεί μόνη να εξασφαλισθεί από όλες τις απειλές.

Η ασφάλεια είναι αγαθό που επηρεάζει καθοριστικά τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως το δικαίωμα:

- της ζωής
- της ελευθερίας
- της ιδιοκτησίας.

Στη Κύπρο παραβιάζεται το αγαθό αυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Αιτία των δεινών και της κακοδαιμονίας μας, η μεγάλης στρατηγικής σημασίας γεωγραφική θέση της Κύπρου και η φυσική αδυναμία της, να αντιμετωπίσει απειλές Ισχυρών δυνάμεων. Δυνάμεων που επιζητούν τον έλεγχο της για την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων τους όπως συμβαίνει σήμερα με την Τουρκία και Αγγλία.


Προβλήματα ασφάλειας και απειλές κατά της Κύπρου

Προέρχονται:

(1) Από την επιθετικότητα και τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας κατά της Κύπρου.
(2) Από την στρατηγικής σημασίας θέση της Κύπρου που προσελκύει το ενδιαφέρον ξένων Δυνάμεων.
(3) Από τη γειτνίαση της προς την ασταθή περιοχή της Μ. Ανατολής από όπου ενδέχεται να προκύψουν απειλές κατά της ασφάλειας της, αλλά και της ασφάλειας της ΕΕ. Κυρίως ασύμμετρες απειλές.
(4) Από το μικρό μέγεθος της Κύπρου και την Πολυδιάσπαση της.

Στη Κύπρο ασκείται κυριαρχία από 4 Δυνάμεις:

- Τη ΚΔ στις Ελεύθερες Περιοχές
- Τη Τουρκία στις Κατεχόμενες Περιοχές
- Το Ηνωμένο Βασίλειο στις Βρετανικές Βάσεις (ΒΒ)
- Τα Ηνωμένα Έθνη (ΗΕ) στην Ουδετέρα Ζώνη


Τουρκική απειλή και στοχοθεσία της Τουρκίας για τη Κύπρο

Η σοβαρότερη απειλή για την ασφάλεια της Κύπρου είναι:

- H συνεχιζόμενη κατοχή και στρατιωτική απειλή της Τουρκίας με ισχυρές δυνάμεις (43,000)
και
- Η δημογραφική αλλοίωση:

· Στο Β. Τμήμα με τον εποικισμό και την παρεμπόδιση επιστροφής των προσφύγων και
· Στο Ν. Τμήμα με διοχέτευση λαθρομεταναστών.

Ο Ελληνισμός στα κατεχόμενα εδάφη που αποτελούσε τη μεγάλη πλειοψηφία αφανίστηκε.
Πέραν των 250,000 Τούρκων Εποίκων κατακλύζουν το νησί. Οι ελεύθερες περιοχές δέχονται μια άνευ προηγουμένου εισβολή λαθρομεταναστών από τα κατεχόμενα
(περίπου 4,000 κάθε χρόνο).

Η Τουρκία έθεσε τη στοχοθεσία της για τη Κύπρο από τη δεκαετία του ‘50 με:

- Τις εκθέσεις του Νιχάτ Ερίμ, συμβούλου του Τούρκου Πρωθυπουργού Μεντερές για το Κυπριακό (συντάχθηκαν το 1956) και
- Το σχέδιο «Ανάκτηση Κύπρου» του Γραφείου Ειδικού Πολέμου του Τουρκικού Γενικού Επιτελείου (Συντάχθηκε το 1958).

Τέθηκε ως στρατηγικός στόχος:

- Ο πολιτικός και στρατιωτικός έλεγχος της Κύπρου και η
- ανατροπή της πληθυσμιακής υπεροχής των Ελλήνων για λόγους που σχετίζονται με την:

- Ασφάλεια της Τουρκίας και ιδιαίτερα των νοτίων ακτών της και την
- Προώθηση των συμφερόντων της στην Αν. Μεσόγειο.

Η Τουρκία προώθησε με επιμονή τη στοχοθεσία της και πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό την υλοποίηση της:

- Με τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960 πέτυχε:

· Επεμβατικά δικαιώματα και διατήρηση στρατευμάτων στο νησί.
· Λειτουργική Διχοτόμηση με:

- Το Βέτο του Αντιπροέδρου
- Τις χωριστές Πλειοψηφίες στη Βουλή
- Τους χωριστούς Εκλογικούς Καταλόγους
- Τα χωριστά Δημοτικά Συμβούλια

- Με την εισβολή του 1974, την κατοχή του Β. Τμήματος τον ξεριζωμό των Ελλήνων, τον εποικισμό, τη δημιουργία του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ», πέτυχε τη γεωγραφική διχοτόμηση.

- Με το σχέδιο λύσης του Κυπριακού (Σχέδιο Ανάν) εάν υιοθετείτο το 2004 θα ολοκλήρωνε τους στόχους της με:

· Αφοπλισμό της Κύπρου
· Ενίσχυση των επεμβατικών δικαιωμάτων της και του ρόλου κηδεμονίας
· Επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο
της Κύπρου
· Νομιμοποίηση και συνέχιση του εποικισμού


Γεωπολιτική Σημασία της Κύπρου

Η Γεωπολιτική Σημασία της Κύπρου απορρέει από τη γεωγραφική θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο που παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:

(1) Εγγύτητα προς τη πλούσια σε υδρογονάνθρακες ζώνη, που εκτείνεται από την ευρύτερη περιοχή του Περσικού Κόλπου μέχρι την Κασπία Θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο.

- Περιλαμβάνει την Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία που διαθέτει το 70% περίπου των παγκοσμίων αποθεμάτων Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου.
- Η περιοχή αυτή εκτείνεται ανατολικά της Κύπρου. Δυτικά της Κύπρου βρίσκονται η Μεσόγειος και χώρες της ΕΕ, που αποτελεί ένα από τους μεγαλύτερους καταναλωτές ενέργειας σε όλο τον κόσμο.
- Η Κύπρος μεταξύ Ανατολής και Δύσης βρίσκεται σε σταυροδρόμι διακίνησης της Ενέργειας και έναντι των απολήξεων των αγωγών πετρελαίου στις ακτές της
Ανατολικής Μεσογείου. Η διακίνηση του πετρελαίου από τη περιοχή του Περσικού Κόλπου δια του Σουέζ και των νοτίων θαλασσών της Κύπρου, προωθείται προς την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα.
- Στις απολήξεις των αγωγών στην ακτή της Αν. Μεσογείου προωθείται το πετρέλαιο από τη περιοχή της Κασπίας Θάλασσας και του Β. Ιράκ. Καταλήγει στα λιμάνια του Τσεϊχάν της Τουρκίας και της Χάϊφα του Ισραήλ. Από εκεί με πλοία προωθείται προς τη Δύση μέσα από τις Θαλάσσιες Ζώνες της Κύπρου.
- Ιδιαίτερη βαρύτητα αποκτά ο ενεργειακός κόμβος του λιμανιού Τσεϊχάν στο Κόλπο της Αλεξανδρέττας έναντι της Κύπρου. Εκεί προωθείται πετρέλαιο από τη Περιοχή της Κασπίας δια του μεγάλου μήκους αγωγού Μπακού-Τυφλίδα-Τσεϊχάν (BTC) που μεταφέρει ημερησίως 1 εκατομμύρια βαρέλια. Ο αγωγός κόστισε 4 δισεκατομμύρια Δολάρια και παρακάμπτει το Ρωσικό έδαφος (ήταν επιδίωξη των ΗΠΑ).
- Στο Τσεϊχάν καταλήγει επίσης ο αγωγός Κιρκούκ-Τσεϊχάν που συνδέει το Ιράκ με την Τουρκία μήκους 600 μιλίων και ικανότητα να διακινεί 1.6 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως.
- Μέσω Τσεϊχάν προγραμματίζεται τα επόμενα χρόνια να γίνεται διακίνηση πετρελαίου δια των ανατολικών θαλασσών της Κύπρου προς λιμάνι του Ισραήλ και εκείθεν με αγωγό προς το λιμάνι Άκαμπα, από όπου θα φορτώνεται πάλιν σε πλοία και θα μεταφέρεται στην Ινδία.
- Το πλέγμα της διακίνησης πετρελαίου στο θαλάσσιο χώρο εκατέρωθεν της Κύπρου,
μεγάλης στρατηγικής σημασίας για τα συμφέροντα της Δύσης, επιβάλλει εξασφάλιση συνθηκών ασφάλειας και σταθερότητας στην Αν. Μεσόγειο. Νοτίως της Κύπρου υπάρχουν, εντός της ΑΟΖ της Αιγύπτου, μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου 2.4 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων.


(2) Η Κύπρος αποτελεί γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ τριών ηπείρων, Ασίας, Ευρώπης, Αφρικής (θέματα πολιτικής, ασφάλειας, οικονομίας, εμπορίου, πολιτιστικά, ανθρωπιστικά).

(3) Η ενδεχόμενη ύπαρξη υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου θα μεταβάλει τα οικονομικά δεδομένα της ΚΔ και θα αυξήσει το γεωπολιτικό βάρος της.

- Η Τουρκία επιβουλεύεται το θαλάσσιο χώρο της Κύπρου. Δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική οικονομική ζώνη.
- Παρενοχλεί με το πολεμικό ναυτικό της τις έρευνες της ΚΔ για υδρογονάνθρακες
στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου στις νότιες θάλασσες του νησιού.
- Δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay 1982
και δεν αναγνωρίζει τη συμφωνία Κύπρου-Αιγύπτου (2003) για τη χάραξη των ορίων της Αποκλειστικής Οικον. Ζώνης μεταξύ των δύο χωρών, ούτε την αντίστοιχη Κύπρου-Λιβάνου (2007).
- Η ΚΔ με νομοθεσία καθόρισε τις Θαλάσσιες Ζώνες με βάση τις διεθνείς συνθήκες:

· Τα χωρικά ύδατα σε 12 ν.μ. (νόμος 45 του 1964)
· Τη Συνορεύουσα Ζώνη σε 24 ν.μ. (νόμος 63(1) του 2004)
· Την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σε 200 ν.μ. (νόμος 64(1) του 2004).
· Την υφαλοκρηπίδα μέχρι την απόσταση, όπου το βάθος επιτρέπει την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών (νόμος 8 του 1974).

(4) Η Κύπρος διαθέτει στο έδαφος της υποδομή για:

- Αεροναυτικές Διευκολύνσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, αεροπορικές βάσεις).
- Μέσα επιτήρησης του θαλασσίου και εναερίου χώρου (Ραντάρ Ερεύνης Εναερίου-Θαλασσίου χώρου).
- Μέσα παρακολούθησης Επικοινωνιών και Συλλογής Πληροφοριών:

· Προηγμένα μέσα στις Βρετανικές Βάσεις, που συμμετέχουν στο Παγκοσμίου Εμβέλειας σύστημα παρακολούθησης Επικοινωνιών ECHELON.
· Σταθμοί εκπομπών προς Μ. Ανατολή και Β. Αφρική για επηρεασμό της κοινής γνώμης.

(5) Η Κύπρος γειτνιάζει προς την ασταθή περιοχή της Μέσης Ανατολής στο πλέον ευαίσθητο τμήμα των συνόρων της ΕΕ από όπου ενδέχεται να προκύψουν απειλές κατά της Ασφάλειας της Κύπρου αλλά και της ΕΕ.

- Κυρίως ασύμμετρες απειλές όπως η τρομοκρατία, η διάδοση Όπλων Μαζικής Καταστροφής, το λαθρεμπόριο όπλων, το οργανωμένο έγκλημα, η διακίνηση ναρκωτικών και παρανόμων μεταναστών.
- Είναι απειλές ασαφείς, πολύμορφες, λιγότερο ευδιάκριτες και προβλέψιμες.
- Η αντιμετώπιση τους απαιτεί συλλογική προσπάθεια και συνεργασία σε διεθνές επίπεδο
ιδιαίτερα στον τομέα των πληροφοριών.

· Η Κύπρος βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της νέας στρατηγικής ασφάλειας της Ε.Ε. που υιοθετήθηκε το 2003 (ESS) για να αντιμετωπίσει τις διεθνείς προκλήσεις που εμφανίστηκαν μετά το ψυχρό πόλεμο όπως μετανάστευση, ενέργεια, φυσικοί πόροι, πείνα, ασθένειες, περιφερειακές συγκρούσεις καθώς και τις απειλές νέας μορφής τις καλούμενες ασύμμετρες που αναφέραμε πιο πάνω.

- Η γεωγραφική θέση της Κύπρου εξυπηρετεί την προώθηση των στρατηγικών στόχων για την ασφάλεια, που έθεσε η ΕΕ και περιλαμβάνουν:

· Την αντιμετώπιση της νέας μορφής απειλών.
· Τη δημιουργία ζώνης ασφάλειας για την ΕΕ. Ενός δακτυλίου χωρών με καλή διακυβέρνηση στο ανατολικό τμήμα της ΕΕ και Μεσογείου, με τις οποίες να έχει στενή συνεργασία η ΕΕ.

- Η εγγύτητα της Κύπρου προς την ασταθή περιοχή της Μ. Ανατολής και η υποδομή της για:

· επιτήρηση δραστηριοτήτων
· έλεγχο διακίνησης της ενέργειας
· βάση υποστήριξης επιχειρήσεων
εξυπηρετούν τους στόχους αυτούς της Ε.Ε.

- Δυστυχώς η Κύπρος δεν συμμετέχει πλήρως στο πυλώνα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και πολιτικής Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) της Ε.Ε. επειδή δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ ή του Συνεταιρισμού για την Ειρήνη (P f P).
- Είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν είναι μέλος της P f P. Σ΄ αυτή συμμετέχουν χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, χώρες της ΕΕ μη μέλη του ΝΑΤΟ, όπως Αυστρία, Ιρλανδία, Σουηδία και χώρες της Ευρώπης που δεν είναι μέλη της ΕΕ. ή του ΝΑΤΟ όπως Ελβετία, Ρωσία, Ουκρανία κλπ.
- Η μη συμμετοχή της Κύπρου στη P f P, στην οποία θα έπρεπε από μακρού να είχε υποβάλει αίτηση για ένταξη, δημιουργεί σοβαρά μειονεκτήματα που σχετίζονται με την ασφάλεια της και την αξιοποίηση της γεωπολιτικής θέσης της.
- Κυριότερα μειονεκτήματα:

· Να μη μπορεί να διαθέσει το έδαφος και την υποδομή της (λιμάνια, Α/Δ, Ραντάρ κλπ) για στρατιωτικές επιχειρήσεις της ΕΕ., όταν η ΕΕ. χρησιμοποιεί υποδομή ΝΑΤΟ (BERLIN +)
· Να μη λαμβάνει μέρος στις συζητήσεις και αποφάσεις της ΕΕ με το ΝΑΤΟ, για θέματα ασφάλειας που αφορούν όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
· Να μην είναι δέκτης διαβαθμισμένων πληροφοριών του ΝΑΤΟ που διανέμονται σε όλα τα άλλα μέλη της ΕΕ.

- Πρέπει να σημειωθεί ότι η ΕΕ. με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καθόρισε το ΝΑΤΟ ως το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών της. Οι σχέσεις ΕΕ - ΝΑΤΟ, εμβαθύνονται συνεχώς, με αποτέλεσμα η Τουρκία, που είναι μέλος του ΝΑΤΟ, να έχει συμμετοχή στη ΚΕΠΠΑ.
- Η μη συμμετοχή της Κύπρου στη P & P, εξυπηρετεί τη Βρετανία και Τουρκία που εκμεταλλεύονται μονοπωλιακά τη παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο.

· Η γεωπολιτική σημασία της Κύπρου, καταδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι Βρετανικές Στρατιωτικές Βάσεις στο νησί, είναι οι μοναδικές υπερπόντιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις που διατηρήθηκαν μετά τη περίοδο της αποικιοκρατίας.

- Κρίθηκαν τελείως απαραίτητες για τα ζωτικά συμφέροντα της Βρετανίας κυρίως εκείνων που σχετίζονται με την ασφάλεια και την ενέργεια.

· Τα διεθνή γεγονότα των τελευταίων χρόνων, οι επιλογές στη διακίνηση των ενεργειακών πόρων (πλέγμα αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου), οι ευρείας κλίμακος τρομοκρατικές ενέργειες (ΗΠΑ, Ισπανία, Βρετανία, Ινδία κλπ), η ρευστότητα της κατάστασης στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία
(Αραβοισραηλινή διένεξη, κρίση στον Λίβανο, πόλεμος στο Ιράκ και Αφγανιστάν),
αναβάθμισαν το ρόλο της Κύπρου και των Βρετανικών Βάσεων (ΒΒ). Οι ΒΒ χρησιμοποιήθηκαν για την υποστήριξη των στρατευμάτων των ΗΠΑ και Βρετανίας
που έδρασαν και δρουν στο Ιράκ και Αφγανιστάν. Η Κύπρος συνέβαλε στην ανάπτυξη της Ειρηνευτικής Δύναμης και τη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στο Λίβανο.
· Η συνεχιζόμενη για 35 χρόνια, στρατιωτική κατοχή της Κύπρου από τη Τουρκία,
η συστηματική δημογραφική αλλοίωση της, με Τούρκους εποίκους και η δημιουργία ψευδοκράτους, σχετίζονται με την γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου
στην Ανατολική Μεσόγειο.

- Η Τουρκία επιδιώκει λύση του Κυπριακού η οποία να νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της κατοχής. Να εξυπηρετεί το μακροπρόθεσμο στόχο της για πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο του νησιού.
- Να έχει υπό την κηδεμονία και τον έλεγχο της, μια αφοπλισμένη και πολιτικά ανίσχυρη Κύπρο όπου ο Ελληνισμός θα φθίνει, θα συρρικνώνεται και συμπιέζεται μέχρι τον πλήρη αφανισμό του. Όπου η Τουρκία θα αναδεικνύεται σε κυρίαρχη δύναμη στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, με προβολή της στρατιωτικής ισχύος της και τον έλεγχο διακίνησης της ενέργειας.
- Η ενίσχυση του γεωπολιτικού βάρους της Τουρκίας στην ευαίσθητη περιοχή της Αν. Μεσογείου της προσδίδει πλεονεκτήματα στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ σε βάρος της Κύπρου και Ελλάδος, των οποίων το ρόλο στην Ανατ. Μεσόγειο μεθοδεύει να εκμηδενίσει.
- Η στρατηγική συνεργασία των ΗΠΑ με την Τουρκία επηρεάζει 3 Βασικούς Τομείς:

(1) Το μέτωπο της Μέσης Ανατολής
(2) Τη διακίνηση των πετρελαίων της περιοχής Καυκάσου και Κασπίας, όπου συγκρούονται τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ρωσίας
(3) Τις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη.

- Η Κύπρος λόγω της γεωπολιτικής θέσεως της επηρεάζει και επηρεάζεται και από τους τρεις τομείς, ως μέλος της ΕΕ, σε κεντρική θέση στην Αν. Μεσόγειο έναντι των χωρών της Μέσης Ανατολής.
- Σε ότι αφορά τη Μέση Ανατολή η Τουρκία επηρεάζει τα μέτωπα Ιράκ, Ιράν και την Αραβοισραηλινή διένεξη. Μέτωπα τα οποία ενδιαφέρουν άμεσα τη στρατηγική των ΗΠΑ που δρομολογεί διμερή συνεργασία με τη Τουρκία για καθορισμό κοινών συμφερόντων και στόχων στη Μέση Ανατολή που περιλαμβάνουν:

· Συμβολή της Τουρκίας στη σταθεροποίηση του Λιβάνου Αφγανιστάν και
· Ενθάρρυνση των διμερών σχέσεων Τουρκίας-Ισραήλ στον οικονομικό και στρατιωτικό τομέα και διαμεσολάβηση της Τουρκίας για διευκόλυνση διαλόγου μεταξύ Ισραήλ - Συρίας.
· Συμβολή της Τουρκίας στη σταθεροποίηση του Ιράκ στα πλαίσια της προοπτικής αναδιάταξης των στρατευμάτων των ΗΠΑ.
· Συμβολή της Τουρκίας στη διεθνή προσπάθεια αντιμετώπισης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν λαμβανομένων υπόψη των πλεονεκτημάτων που έχει η Τουρκία ως χώρα που συνορεύει με το Ιράν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και έχει δεσμούς με το Ισραήλ και το Ιράν.
· Συνεργασία των ΗΠΑ με τη Τουρκία για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας
περιλαμβανομένων των ενεργειών το ΡΚΚ.


· Ενθάρρυνση της Τουρκίας, του ΙΡΑΚ και του καθεστώτος των Κούρδων στο
Β. ΙΡΑΚ, για ανάπτυξη ισχυρών οικονομικών και πολιτικών δεσμών καθώς και περιβάλλοντος ασφάλειας και σταθερότητας.
· Η Ελλάδα πέραν των συμβατικών και ηθικών υποχρεώσεων που έχει για τη Κύπρο
έχει και ζωτικά συμφέροντα στο χώρο της Αν. Μεσογείου και ιδιαίτερα μεταξύ Καστελλορίζου και Κύπρου. Ο Γεωγραφικός και Αμυντικός χώρος Κύπρου - Ελλάδος είναι ενιαίος. Η Τουρκία έχει δεσμεύσει στη Κύπρο ένα Αξιόμαχο ΣΣ
παρατεταγμένο έναντι των Ελλαδικών Δυνάμεων. Ο Γεωγραφικός χώρος Κύπρου - Ελλάδος συνέχονται. Τα θαλάσσια σύνορα Ελλάδος - Τουρκίας από το Αιγαίο καταλήγουν στο Καστελλόριζο που απέχει μόνο 170 ν.μ. από το Ακρωτήριο Ακάμα
της Κύπρου στη Πάφο.

Με βάση τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του Montego Bay 1982, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και η Υφαλοκρηπίδα των παραθαλάσσιων κρατών και νησιών δύναται να έχει έκταση μέχρι 200 ν.μ.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα και Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη όπως προαναφέραμε και επιβουλεύεται το θαλάσσιο χώρο μεταξύ Τουρκίας - Ελλάδος- Κύπρου - Αιγύπτου.

Στο χώρο αυτό η Τουρκία επιδιώκει να αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Ελλάδος - Κύπρου
και να περιορίσει το ρόλο τους στην Ανατολική Μεσόγειο με:

- Αεροναυτικές Ασκήσεις όπως ο ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ.
- Παρενόχληση με το πολεμικό ναυτικό της των πλοίων που ενεργούν έρευνες επ’ ωφελεία της Κύπρου για ανεύρεση υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της.
- Πραγματοποίηση παρανόμων ερευνών από την Τουρκία σε θαλάσσια περιοχή πλησίον του Καστελλορίζου, συμφερόντων του Ελληνικού Κράτους (Νοέμβριος 2008).

Ο ρόλος της Ελλάδος στην Αν. Μεσόγειο και η επιρροή της στις χώρες της Μ. Ανατολής είναι υποβαθμισμένη και επισκιάζεται από την Τουρκία και το Ισραήλ.

- Η Ελλάδα με βάση τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας 1960 έχει εγγυηθεί την ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, ασφάλεια και συνταγματική τάξη της ΚΔ. Διατηρεί στο νησί στρατιωτικές Δυνάμεις στα πλαίσια των Συνθηκών και Διμερούς Συμφωνίας με τη Κύπρο.
- Η αποκλειστική οικονομική ζώνη της και υφαλοκρηπίδα συνέχεται με εκείνη της Κύπρου προς Ανατολάς του Καστελλορίζου.
- Στη Κύπρο η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων και αναπτύσσουν τον ίδιο πολιτισμό με την Ελλάδα.
- Δυστυχώς το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου - Ελλάδος, που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’90 βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία με αρνητικές επιπτώσεις και για τις δύο χώρες κυρίως για τη Κύπρο, η οποία λόγω μεγέθους δεν μπορεί μόνη να προτάξει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα κατά της Τουρκίας.


Παρούσα Κατάσταση

· Σήμερα η κατάσταση στη Κύπρο από πλευράς ασφάλειας είναι πολύ επικίνδυνη.

Παρά την ένταξη μας στην ΕΕ, την διάνοιξη Σημείων Διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως και την έναρξη συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, η απειλή δεν μεταβλήθηκε, γιατί δεν μεταβλήθηκαν τα συστατικά στοιχεία της ήτοι οι ΤΔΚ και ο στρατηγικός στόχος της Άγκυρας για τη Κύπρο.

Δεν μεταβλήθηκε:

· Η Δύναμη των ΤΔΚ (43,000 σε αναλογία 3:1 προς την ΕΦ)
· Η Σύνθεση των ΤΔΚ (Μ/Κ και ΤΘ Σχηματισμοί 300 άρματα 200 πυροβόλα 650 ΤΘ).
· Η Διάταξη των ΤΔΚ (προωθημένη, επιθετική)

Δεν μεταβλήθηκε επίσης ο στρατηγικός στόχος της Τουρκίας για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου για λόγους που σχετίζονται με την Ασφάλεια της και τη προώθηση των συμφερόντων της στην Ανατολική Μεσόγειο.

Στα πλαίσια προώθησης του στόχου της, η Τουρκία:

- Δεν αναγνωρίζει τη ΚΔ.
- Δεν ανοίγει τα λιμάνια και αεροδρόμια της στα Κυπριακά πλοία και Α/Φ.
- Προβαίνει σε ενέργειες αναβάθμισης του Ψευδοκράτους.
- Συνεχίζει το παράνομο εποικισμό (έποικοι άνω των 250,000. Για κάθε Τ/Κ 2-3 Τούρκοι).
- Δεν αποσύρει τις Κατοχικές Δυνάμεις της από έδαφος της ΕΕ. Τις διατηρεί για να ασκούν ψυχολογική βία επί των Ελλήνων της Κύπρου να αποδεχθούν λύση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας.
- Παρεμποδίζει την ανεύρεση των αγνοουμένων.
- Ασκεί καταπίεση στους εναπομείναντες εγκλωβισμένους.
- Παρεμποδίζει την επιστροφή των προσφύγων και εκμεταλλεύεται τις περιουσίες τους.
- Διοχετεύει λαθρομετανάστες στις Ελεύθερες Περιοχές.
- Καταστρέφει τη θρησκευτική και πολιτιστική κληρονομιά ακόμα και το περιβάλλον.
- Αλλάζει τα Ελληνικά τοπωνύμια όχι μόνο στις κατεχόμενες περιοχές αλλά και στις ελεύθερες μέχρι τη Πάφο. Τα αντικαθιστά με Τουρκικά ονόματα που σχετίζονται με την εισβολή και εθνοκάθαρση. Για να εξαλειφθεί κάθε ίχνος Ελληνικής Παρουσίας στο νησί.
Τοπωνύμια, που για χιλιάδες χρόνια καθόριζαν την εθνική φυσιογνωμία των περιοχών.
- Προβαίνει σε ενέργειες συνεχούς αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΚΔ:

· Παραβιάσεις του θαλάσσιου και εναέριου χώρου.
· Αμφισβήτηση των ορίων του FIR και της περιοχής Έρευνας Διάσωσης.
· Παρενόχληση ερευνών για πετρέλαιο στην ΑΟΖ της ΚΔ με το πολεμικό ναυτικό της.
· Προκλητική στάση των ΤΔΚ στη γραμμή αντιπαρατάξεως και παραβιάσεις στην ουδετέρα ζώνη.

- Στα πλαίσια των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού υποστηρίζει τις θέσεις που υποστήριζε και στο Σχέδιο Ανάν:

· Συνομοσπονδιακό κράτος με ανίσχυρη Κεντρική Κυβέρνηση το οποίο θα προκύψει από τον Συνεταιρισμό Κρατών με Παρθενογένεση και διάλυση της ΚΔ.
· Διατήρηση Εγγυήσεων, επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων στρατευμάτων.
· Πλήρη αφοπλισμό της Κύπρου.
· Περιορισμό των Κυριαρχικών δικαιωμάτων της στον αέρα και τη θάλασσα προς όφελος της Τουρκίας.
· Νομιμοποίηση και συνέχιση του παράνομου εποικισμού.
· Εξαναγκασμό των Τ/Κ να υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων της Κύπρου.





· Η Αμυντική ικανότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας με βάση την αξιολόγηση της πολιτικοστρατιωτικής κατάστασης, δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο.

Κύρια Προβλήματα:

(1) Δεν τέθηκαν ποτέ διαχρονικοί στόχοι Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ). Στόχοι τους οποίους να ακολουθούν όλες οι Κυβερνήσεις και να αποτελούν τη βάση χάραξης της εξωτερικής πολιτικής και προσδιορισμού των αμυντικών ικανοτήτων της ΚΔ. Με τη Τουρκική εισβολή του 1974 θα έπρεπε να είχαν τεθεί ως κύριοι στόχοι της ΣΕΑ, η απομάκρυνση των Τουρκικών στρατευμάτων και εποίκων.
(2) Η Εθνική Φρουρά αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα εκσυγχρονισμού των μέσων της και αύξησης του μονίμου προσωπικού της λόγω μεγάλης συμπίεσης των ΠΥ Άμυνας που επηρεάζει αρνητικά το αξιόμαχο της.
(3) Το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου (ΕΑΧ) μεταξύ Κύπρου - Ελλάδος που τέθηκε σε εφαρμογή το 1993 για να αντιμετωπισθεί το ανισοζύγιο μεταξύ Τουρκ. Στρ. Απειλής/Αμυντ. Ικανότητας ΚΔ βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία από το 2001.
Αυτό έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο ηθικό του Ελληνισμού της Κύπρου
και την αμυντική ικανότητα της ιδιαίτερα στο θαλάσσιο και εναέριο χώρο. Εκεί που άλλοτε επραγματοποιείτο η Ελληνική αεροναυτική άσκηση ΤΟΞΟΤΗΣ
στο χώρο μεταξύ Κύπρου και Καστελλορίζου, πραγματοποιείται η Τουρκική ΘΑΛΑΣΣΟΛΥΚΟΣ.
(4) Είναι κολοβωμένη η συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ της ΕΕ, επειδή δεν είναι μέλος της P f P και δεν έχει υπογράψει συμφωνία ασφαλείας με το ΝΑΤΟ. Αυτό
επηρεάζει αρνητικά την Ασφάλεια της Κύπρου και την εκμετάλλευση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που της προσφέρει η γεωγραφική θέση της
(5) Η ΚΔ στερείται αποτελεσματικού συστήματος συλλογής στρατηγικών πληροφοριών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα:

· Να υφίσταται αιφνιδιασμούς (Διάνοιξη σημείων Διέλευσης στη γραμμή αντιπαρατάξεως το 2003, Ανακήρυξη του παράνομου καθεστώτος της «ΤΔΒΚ» στο βόρειο τμήμα του νησιού το 1983 κλπ) και
· Να μην έχει δυνατότητα να αξιολογεί με επάρκεια το πολιτικό και στρατιωτικό περιβάλλον που επηρεάζει τη ΚΔ.


Συμπεράσματα – Προτάσεις

Για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων ασφάλειας του Ελληνισμού στη Κύπρο απαιτείται:

(1) Αναπτέρωση του ηθικού και της αγωνιστικότητας.
(2) Ενίσχυση της Στρατιωτικής Ισχύος και Αμυντικής Θωράκισης με:

· Αύξηση των ΠΥ Άμυνας και
· Αναζωογόνηση του δόγματος του ΕΑΧ.

(3) Εφαρμογή στρατηγικής που θα ανακόψει τον επεκτατισμό της Τουρκίας σε βάρος του Ελληνισμού. Η συνέχιση της υποστήριξης ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ θα πρέπει να έχει ως προϋποθέσεις:

· Την αναγνώριση της ΚΔ.
· Τη διάνοιξη των λιμανιών και Α/Δ της Τουρκίας στα κυπριακά σκάφη και αεροπλάνα.
· Την ομαλοποίηση των σχέσεων της με τη ΚΔ.
· Την απόσυρση των Τουρκικών Στρατευμάτων και Εποίκων από τη Κύπρο (Δύο εγκλήματα κατά του Διεθνούς Δικαίου).
· Την άρση του Casus Belli στο Αιγαίο.

(4) Άμεση υποβολή αίτησης ένταξης της Κύπρου στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (P f P)
και υπογραφή συμφωνίας Ασφαλείας με το ΝΑΤΟ.
(5) Ενεργοποίηση στο Διπλωματικό τομέα με καταγγελίες των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας.
(6) Αξιοποίηση της πολιτικής και στρατιωτικής συνεργασίας με άλλες χώρες και κυρίως χώρες του ΣΑ/ΟΗΕ και της ΕΕ.

Οι επιδιώξεις μας στα πλαίσια των συνομιλιών για λύση του Κυπριακού να στραφούν σε δύο άξονες στα θέματα Ασφάλειας.

1ος Άξονας

Να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για διασφάλιση της:

- Ανεξαρτησίας
- Κυριαρχίας
- Αυτονομίας και
- Εδαφικής Ακεραιότητας του Κυπριακού Κράτους.

Αυτό επιβάλλει:

- Κατάργηση των αναχρονιστικών Συνθηκών Εγγυήσεως και Συμμαχίας του 1960
- Μη αποδοχή επεμβατικών δικαιωμάτων ξένων χωρών
- Απομάκρυνση ξένων στρατευμάτων και εποίκων
- Μη εκχώρηση Κυριαρχικών δικαιωμάτων του κυπριακού κράτους στη θάλασσα και των αέρα προς όφελος της Τουρκίας και Βρετανίας
- Μη αποδοχή περιορισμών στη συμμετοχή της Κύπρου στη ΚΕΠΠΑ και τη διάθεση του εδάφους της για υποστήριξη Διεθνών Επιχειρήσεων.

2ος Άξονας

Καθιέρωση συστήματος Ασφάλειας το οποίο να προστατεύει:

- Τα εθνικά συμφέροντα του Κράτους
- Τα Κυριαρχικά δικαιώματα του και να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις απειλές (συμβατικές-ασύμμετρες) κατά της ασφάλειας του.

Αυτό επιβάλλει:

(1) Διατήρηση από το Κυπριακό Κράτος ιδίων ΕΔ (αμιγείς μονάδες εκστρατείας από Ε/Κ, Τ/Κ - Μεικτά Επιτελεία). Το δικαίωμα αυτοάμυνας κατοχυρώνεται από το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των ΗΕ.
(2) Πλήρη συμμετοχή της Κύπρου στο πυλώνα της ΚΕΠΠΑ της ΕΕ. Αυτό προϋποθέτει ένταξη στη Σύμπραξη για την Ειρήνη (P f P) και υπογραφή συμφωνίας ασφαλείας με το ΝΑΤΟ.
(3) Εξέταση της προοπτικής ένταξης στο ΝΑΤΟ που έχει καθορισθεί από την ΕΕ ως το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών της.

Πλήρης Αποστρατικοποίηση της Κύπρου δεν ενδείκνυται επειδή:

· Βρίσκεται σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας.
· Βρίσκεται εγγύς της ασταθούς περιοχής της Μ. Ανατολής.
· Εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας και Βρετανίας.


Η εισήγηση στα θέματα ασφάλειας βασίζεται σε τρία κύρια επιχειρήματα:

(1) Είναι εντός των πλαισίων του Διεθνούς Δικαίου.
(2) Δεν είναι μεροληπτική σε βάρος των Τ/Κ αλλά επικεντρώνεται στην αυτονομία και διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του Κυπριακού Κράτους προς όφελος όλων των Κυπρίων.
(3) Εντάσσει τη Κύπρο πλήρως στο σύστημα ασφαλείας της Δύσης και αυξάνει το γεωπολιτικό βάρος της για την ΕΕ που τώρα κατανέμεται στη Τουρκία και Βρετανία.

Η υλοποίηση μιας τέτοιας λύσης στο τομέα της Ασφάλειας προσκρούει σε δύο σκοπέλους:

1ος Σκόπελος

Η Τουρκία εμμένει στο στρατηγικό στόχο της για πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.

2ος Σκόπελος

Οι Τουρκοκύπριοι υπό την απειλή των ΤΔΚ και εποίκων υποστηρίζουν τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας σε βάρος εκείνων της Κύπρου.


· Συμπερασματικά πρέπει να τονίσουμε ότι:

Η Κύπρος είναι μικρή χώρα, σε περιοχή μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας. Υφίσταται σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος επιβάλλει:

(1) Ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της, του δόγματος ΕΑΧ και ένταξη σε οργανισμούς συλλογικής ασφάλειας για να αυξήσει την αποτρεπτική ικανότητα της.
Να υπολογίζει δηλαδή η Τουρκία σε σθεναρή αντίσταση και κόστος αίματος.
(2) Δραστηριοποίηση στο διπλωματικό τομέα και εκμετάλλευση της συμμετοχής στην ΕΕ.
(3) Να μην υποκύψουμε σε λύση του Κυπριακού που δεν θα είναι δίκαιη και βιώσιμη και δεν θα παρέχει συνθήκες ασφάλειας και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου καθώς και το σεβασμό των δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών της.
(4) Ενίσχυση του ηθικού και της αγωνιστικότητας.

Θα ήταν ολέθριο να μετατραπούμε σε ανοχύρωτη πολιτεία.
Θα ήταν ολέθριο να υποταχθούμε στο Τούρκο Κατακτητή και να συμβιβαστούμε σε μια, νέας μορφής, Ανταλκίδειο ειρήνη.
Η ιστορία διδάσκει, ότι δεν υπάρχει οίκτος προς τους αδύνατους από τους ισχυρούς επιδρομείς.
Η υποταγή σημαίνει θάνατο.
Η αντίσταση δίδει ελπίδες σωτηρίας.

ΑHEPA thanks Senator Menendez for raising Cyprus issue

The National President of the American Hellenic Educational Progressive Association (AHEPA), Mr. Ike Gulas, expressed appreciation for Senator Robert Menendez’s (D-NJ) raising the importance of reunifying Cyprus and urging its demilitarization to Secretary of State Designate Hillary Clinton during her confirmation hearing yesterday before the Senate Foreign Relations Committee.
“We thank Senator Menendez for bringing the Cyprus issue to the attention of Secretary Designate Clinton,” said Gulas. “Raising the Cyprus issue and calling for the island’s demilitarization before such a large audience in a significant setting elevates the issue on America’s foreign policy agenda. We can’t take for granted everyone is aware, or realizes, the scope of Turkey’s military presence on Cyprus, which of course, needs to end as Senator Menendez rightfully stated.”
Gulas added, “The senator also urged Senator Clinton to reaffirm the Armenian Genocide as she has been a long-standing supporter of its recognition. This is to be applauded.”
In response to Senator Menendez’s questioning, Sen. Clinton stated, “Senator, we will be looking very closely at those and other challenging issues with the eye of moving forward and being effective in responding to these very legitimate concerns.”
AHEPA, a leading association for the nation’s three million American citizens of Greek heritage, and countless Philhellenes, was established in 1922, by visionary Greek-Americans to protect all from prejudice from the KKK. In its history, AHEPA has joined with the NAACP and B’nai B’rith International to fight discrimination.