Η πορεία επίλυσης του Κυπριακού Προβλήματος και οι κίνδυνοι για Κύπρο και Ελλάδα
Λεμεσός, 14 Ιανουαρίου 2009
_________________________________________________________
Εκλεκτοί φίλοι,
Η παγκόσμια κρίση που δέρνει όλες τις χώρες με απρόβλεπτες ακόμα επιπτώσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη, δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και συνειδησιακή.
Η επιχειρούμενη από πολλών ετών παγκοσμιοποίηση θα ’λεγα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η οποία προέτασσε στους λαούς την ευημερία και την ανάπτυξη, με βασικό κλειδί την τεχνολογική πρόοδο, έφερε στη διεθνή κοινότητα την ισοπέδωση, την ομοιομορφία, την απόκλιση από ιδανικά και αξίες. Την αλλοτρίωση.
Με την παγκοσμιοποίηση επήλθε η παράκαμψη της εθνικής κυριαρχίας και των δημοκρατικών αξιών.
Εκτός από την οικονομική παγκοσμιοποίηση ‘‘τα αγαθά’’ της οποίας γευόμαστε με τόση πίκρα και ανασφάλεια σήμερα, ύπουλα επιχειρείται και η πολιτισμική, ώστε να διαμορφωθούν νέες παγκόσμιες πολιτικό-οικονομικές-κοινωνικές νόρμες.
Το κράτος-έθνος αποτελεί θεσμό μη συμβατό, με τους στόχους που θέτει.
Σ’ ένα ποίημά της η γνωστή Ελληνίδα Βυζαντινολόγος Ελένη Γλυκάτζη Αρβελέρ με τίτλο ‘‘Μέμφομαι τον αιώνα’’ λέει τα πιο κάτω:
Έγινε ένα όλη η γή,
κι η οικουμένη
ανήμπορη, προσμένει
απ’ την Αμερική διαταγή,
απ’ την Ευρώπη λύση
κι από την Άπω Ανατολή
το φως που έσβησε στη Δύση.
Το ένα στ’ άλλο κρίκος και χαλκάς,
όπου σταθείς και όπου πας
όπου η σφαίρα κι αν γυρίσει
ίδια σε περιμένει απειλή.
Σωστά λοιπόν προβλέψαν οι παλιοί
ότι στις μέρες μας ο Τίβερις τω όντι
απ’ τα νερά θα πλημμυρίσει
του Εύρου ποταμού Ορόντη.
Με τους στίχους αυτούς η Αρβελέρ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου.
Στον ορίζοντα μας υπάρχει:
1) Η διεθνοποίηση καινούργιων συνθηκών ζωής.
2) Ανάπτυξη της βιομηχανίας και της τεχνολογίας.
3) Επηρεασμός από τα μεταναστευτικά ρεύματα ανθρώπων, που διακινούνται
ανεξέλεγκτα. Το ζούμε έντονα εμείς στην Κύπρο με τη λαθρομετανάστευση.
4) Τα Μ.Μ.Ε έχουν επίσης το δικό τους μερίδιο γιατί καθημερινά μας μεταφέρουν
αυτούσια και αυτοστιγμεί τα παγκόσμια γεγονότα.
Όλα αυτά γίνονται αφορμή αλληλοεξάρτησης και μιμητικής επιβαλλομένης αναγκαιότητας σ’ όλους τους τομείς της ζωής.
Η Παγκοσμιοποίηση ξεκίνησε από τη Δύση, συγκεκριμένα τις Η.Π.Α., ως προεξάρχουσας δύναμης, εισέβαλε στην Ευρώπη και κατέλαβε τον κόσμο.
Εισέβαλε με επιμονή, χωρίς ν’ αφήνει περιθώρια αντίστασης.
Προσπάθεια να κατακτήσει συνειδήσεις, να ρομποτοποιήσει τον άνθρωπο, να κατεδαφίσει τα σύνορα, τα έθνη, τις γλωσσικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές αξίες των κρατών.
Ο κόσμος με την παγκοσμιοποίηση έγινε ένα συνοθύλευμα πολυπολιτισμικό.
Δεν υπάρχει κράτος χωρίς ποικιλία μειονοτήτων.
Αυτή η αλλαγή υποτόνισε το ομοιογενές έθνος–κράτος και επέφερε ριζικές αλλαγές στη δομή του ίδιου του κράτους αλλά και στη ‘‘μεθέξη’’, κατά τον Αριστοτέλη, των πολιτών ‘‘στο εύρος των πολιτικών, αστικών, κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων’’.
Έγινε μια τεράστια ανατροπή και σύγχυση στις ίδιες τις Κυβερνήσεις, αλλά και στους πολίτες.
Σε αντίθεση με την οικουμενικότητα που οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν αφειδώλευτα στους λαούς, σαν ένα δώρο σοφίας και γνώσης στη φιλοσοφία, την ποίηση, την αστρονομία, τη φυσική, τη γεωγραφία, τη μουσική και γενικά τις Καλές Τέχνες απ’ όπου ο καθένας αντλούσε, εφ’ όσον ήθελε, αυτόβουλα, χωρίς πίεση, η παγκοσμιοποίηση ήρθε σαν ξενόφερτη βίαιη αναγκαιότητα.
Παρέσυρε αξίες, ιδανικά, πολιτιστικές παραδόσεις, για να εμπεδώσει τη νέα παγκόσμια κουλτούρα.
Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα οι πολιτιστικές αξίες των μικρών λαών να καταβαραθρωθούν και να επικρατούν καινούργιες ιδέες κατά παρασάγγας απέχουσες από τις εθνικές ιδέες.
Προσπάθεια των μεγάλων δυνάμεων είναι η αποεθνοποίηση και η κατατρόπωση της Εθνικής Μνήμης.
Η έννοια Έθνος είναι καινούργια ισχυρίζονται στα νέα βιβλία που ‘‘πλασάρουν’’ σαν εναλλακτικό εκπαιδευτικό υλικό για τη διδασκαλία της νεώτερης Ιστορίας της νοτιοανατολικής Ευρώπης ο Πρόεδρος της Διαβαλκανικής Επιτροπής, εφοπλιστής κ. Κώστας Καρράς και οι συνεργάτες του.
Μεταφέρω αυτούσια την παράγραφο από το βιβλίο ‘‘Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη’’. (Εισαγωγή σελ. 14).
‘‘Τα Έθνη δεν είναι παρά κατασκευάσματα του νου μας και επινοήθηκαν αρκετά πρόσφατα’’, και συνεχίζει ‘‘οι νεότεροι εθνικισμοί συχνά χρησιμοποίησαν παλαιότερες εθνοτικές ευαισθησίες και σύμβολα στα οποία προσέθεσαν νέα νοήματα συνδυασμένα με καινούργια στοιχεία και τα οποία στο τέλος τα ενέταξαν σε νέα ιδεολογικά πλαίσια.
Από αυτή την άποψη τα νεότερα έθνη αποτελούν, όπως το διετύπωσε ο Μπένεντικτ Άντερσον ‘‘φανταστικές κοινότητες’’.
Το έθνος-κράτος λοιπόν, όπως θεσμοθετήθηκε με τη Συνθήκη της Βετσφαλίας το 1648 υφίσταται κατά μέτωπο επίθεση.
Στόχο η πολιτιστική, η ιστορική, κρατική και πολιτειακή αποθωράκιση των εθνών-κρατών.
Ο καινούργιος όρος-φρούτο είναι η πολυπολιτισμικότητα. Άρα πρέπει να γίνει αναθεώρηση της εθνοκεντρικής ιστορίας σ’ όλα τα Βαλκάνια, ν’ αλλάξουν όλα τα βιβλία της Ιστορίας, τα Νέα Ελληνικά και γενικά οι μειονότητες ν’ αποκτήσουν τόση δύναμη, που ίσως σε μερικές περιπτώσεις υπερκεράσουν τις εθνικές παραδόσεις.
Τα έθνη βρίσκονται στη φαντασία του ανθρώπου, δεν είναι υπαρκτά.
Κατεδάφιση λοιπόν της εθνικής οντότητας, πλήρης απόρριψη της εθνικής υπόστασης.
Αποεθνοποίηση για να περάσει ευκολότερα η ‘‘βασίλισσα’’ Παγκοσμιοποίηση.
Η προσπάθεια η οποία γίνεται με την αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας στα Βαλκάνια και που η επιτροπή CDRSEE ( Center of Democracy and Reconciliation of South East Europe) η οποία χρηματοδοτείται από το USAID του Υπουργείου Εξωτερικών της Αμερικής, το Υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, το Ίδρυμα Λεβέντη, δυστυχώς και άλλες χώρες φανερώνει έκδηλα τις προθέσεις των συγγραφέων, επιμελητών και εκδοτών και φυσικά του γνωστού Σκοπιανού Soros.
Τίτλοι των βιβλίων ‘‘Οθωμανική Αυτοκρατορία’’, ‘‘Έθνη και Κράτη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη’’, ‘‘Βαλκανικοί Πόλεμοι’’ και ‘‘Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος’’, τα οποία απομυθοποιούν τις ευθύνες και ενοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία παρουσιάζεται ως κοινό ιστορικό υπόστρωμα των λαών της Βαλκανικής.
Το Βυζάντιο είναι ανύπαρκτο.
Αναφέρω ενδεικτικά (σελ. 25).
‘‘Η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι μια από τις σημαντικότερες πολιτικές δυνάμεις που διαμόρφωσαν σε βάθος χρόνον την ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Για την ακρίβεια, από τον 14ο αιώνα έως τις αρχές του 20ού, το Οθωμανικό κράτος αποτέλεσε τον μεγαλύτερο πολιτικό οργανισμό της περιοχής’’.
Χαρτί για την εύκολη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρώπη.
Οι καλοί Οθωμανοί (σελ. 51) έδωσαν στους νέους ανθρώπους που έφταναν στην Κωνσταντινούπολη, σπίτια και πιστοποιητικά ιδιοκτησίας και η Ινστανμπούλ ευημερεί επί εποχής Μωάμεθ Β΄.
Το παιδομάζωμα (ντεσσιρμέ) παρουσιάζεται ως στρατολόγηση και όχι αρπαγή. Οι χριστιανοί γονείς πλήρωναν τους Τούρκους να παίρνουν τα παιδιά τους για να ευτυχίσουν.
Κι ένας άλλος γεννίτσαρος, που έγινε πασάς και αργότερα βεζύρης, εκθειάζει τα αγαθά του παιδομαζώματος (σελ. 64).
Προσπάθεια εξιλέωσης της Τουρκίας, από όλα τα εγκλήματα που έκαμε εναντίον των γειτονικών της λαών.
Θυμηθείτε και το περίφημο βιβλίο της Στ΄ Δημοτικού της κας Μαρίας Ρεπούση, που ανήκει στην ίδια ομάδα, που αναστάτωσε πριν δύο χρόνια της Ελλάδα και πλήρωσε ακριβά, την μη έγκαιρη απόσυρσή του, η τότε Υπουργός Παιδείας κα Μαριέττα Γιαννάκου.
Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω με μερικά ακόμη αξιοπερίεργα.
Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 παρουσιάζεται ως εισβολή του ελληνικού στρατού (τόμος 3ος σελ. 18).
Στον 2ο τόμο, σελ. 5, λέγει ότι στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13, η Μακεδονία κατακτήθηκε από τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και τη Σερβία.
Στα πιο πάνω βιβλία γίνεται αναπαραγωγή της σκοπιανής προπαγάνδας με τον μανδύα της επιστημοσύνης π.χ. τόμος 2ος σελ. 113 γράφει: Ο Μέγας Αλέξανδρος άφησε την αυτοκρατορία του στη Χερσόνησο των Βαλκανίων σ’ όλους τους βουνίσιους Σέρβους.
Παρατίθεται επίσης η Διακήρυξη της 1ης Αντιφασιστικής Συνέλευσης του Μακεδονικού Λαού (1944).
(Τεύχος 2ο, σελ. 124/125).
Άρθρο 1ο: Όλοι οι πολίτες του Ομόσπονδου Δημοκρατικού Μακεδονικού κράτους είναι ίσοι ενώπιον του νόμου όποια κι αν είναι η εθνικότητα, το φύλο ή η φυλή ή η θρησκεία τους.
Μακεδονικό λοιπόν κράτος ομόσπονδο η Μακεδονία.
Για την Κύπρο οι έννοιες κατοχή και κατεχόμενο τμήμα είναι άγνωστες.
Στη σελίδα 139 του 2ου τεύχους παρουσιάζεται ότι η πράσινη γραμμή χωρίζει το ελληνικό από το τουρκικό τμήμα της Κύπρου. Έκαμαν ήδη τη διχοτόμηση.
Τα βιβλία αυτά βρίθουν ιστορικών ανακριβειών και προκαλούν αισθήματα αποτροπιασμού.
Μειώνουν την εθνική ταυτότητα όλων των λαών των Βαλκανίων και απαλείφουν ανερυθρίαστα την ιστορική παράδοση της χώρας μας.
Αυτά τα βιβλία παρουσίασαν σε Δημοσιογραφική Διάσκεψη στο Hilton, για να είναι βοηθητικά για τη διδασκαλία της Ιστορίας στα σχολεία μας, με την εισήγηση κατάργησης των Αρχαίων Ελληνικών.
Κυρίες και Κύριοι,
Κατά περίεργο τρόπο, Πρόεδρος για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση στην Κύπρο είναι ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν της Αμερικής κ. Ανδρέας Καζαμίας, ο οποίος έχει και το δικό του μερίδιο στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα το 1976 και την καταστροφή έκτοτε της Ελληνικής γλώσσας, με συνεχή πλήγματα.
Η Επιτροπή για τη Μεταρρύθμιση εισηγείται την απάλειψη των στενά Ελληνοεθνοκεντρικών στοιχείων και την προώθηση της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Τούτο είναι το νέο φρούτο της πολυπολιτισμικότητας, που προωθεί η διαβαλκανική επιτροπή του κ. Κώστα Καρρά για την αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας στις 11 χώρες των Βαλκανίων, για να ξεγελά τους μη έχοντας επίγνωση της δραματικότητας της κατάστασης.
Εισηγείται λοιπόν η επιτροπή ότι, για να ορθοποδήσει η παιδεία μας, χρειάζεται επειγόντως ‘‘ιδεολογικός αναπροσανατολισμός και αναμόρφωση της σκοποθεσίας της Κυπριακής Εκπαίδευσης’’. Συνεχίζουν ‘‘το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο παραμένει Ελληνοκεντρικό, στενά εθνοκεντρικό και πολιτιστικά μονολιθικό’’.
Χρειάζεται εξευρωπαϊσμό και διεθνοποίηση.
Εισηγείται η Επιτροπή σταδιακή μείωση της εξάρτηση της Κύπρου από την Ελλάδα.
Αφελληνισμός.
Προχωρούν και εισηγούνται σχολικό σύστημα-παιδεία, που να σέβεται τη διαφορετικότητα, τον πλουραλισμό και την πολλαπλή νοημοσύνη’’.
Και για να εντυπωσιάσουν, βάζουν ότι προτεραιότητα είναι η προαγωγή του ‘‘κριτικού πνεύματος’’ των μαθητών.
Λες και η σημερινή εκπαίδευση στερείται κριτικού πνεύματος.
Σε άρθρο του στην εφημερίδα Πολίτης στις 23 Νοεμβρίου 2008, γράφει ο κ. Καζαμίας: ‘‘H ιστορία δεν είναι τα γεγονότα, αλλά η ερμηνεία, η εξήγηση και η ιστόρηση ιστορικών γεγονότων. Είναι η αναζήτηση της αιτίας και του αιτιατού.
Η ιστορία ερμηνεύει και επεξηγεί, δεν ετυμηγορεί. Τα γεγονότα δεν λένε τίποτε μόνα τους. Ο ιστορικός, είναι εκείνος που τα συνθέτει. Λέγει και ότι κατά τον Rogger, και την οποία βέβαια επικροτεί, δεν μπορεί να υπάρχει ιστορία του παρελθόντος όπως αυτό πραγματικά συνέβη. Μπορεί μόνο να υπάρχουν ιστορικές ερμηνείες, καμιά από τις οποίες δεν είναι τελεσίδική.
Κάθε γενιά έχει το δικαίωμα να διαμορφώσει, να γράψει τη δική της ερμηνεία. Έχει και καθήκον να το πράξει. Με το σκεπτικό του ο καθένας μπορεί να γράψει την ιστορία όπως θέλει.
Καταργείται η εθνική μνήμη.
Την Κυριακή, 16 Νοεμβρίου αναφέρεται και στην εισβολή και λέει τα εξής: ‘‘Από την Ελληνοκυπριακή σκοπιά το ιστορικό γεγονός του 1974 αρθρώνεται ως τουρκική εισβολή και συνοδεύεται και με φορτισμένους όρους όπως αιμοβόρος Αττίλας, τουρκικός επεκτατισμός.
Από την Τουρκοκυπριακή σκοπιά το ίδιο γεγονός αρθρώνεται ως παρέμβαση ή ως επιχείρηση, η ειρηνευτική επιχείρηση και πλαισιώνεται με το αιτιολογικό επιχείρημα του ‘‘Ελληνικού Ιμπεριαλισμού’’. Θα πρέπει ν’ αφαιρέσουμε από τα σχολικά βιβλία της Ιστορίας τον όρο εισβολή.
Δεν είναι σωστό, κ. Καζαμία, να αλλοιώνονται οι λέξεις: H εισβολή είναι εισβολή, το πραξικόπημα είναι πραξικόπημα, ο Αγώνας της ΕΟΚΑ είναι ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας, εναντίον της αποικιοκρατίας.
Δεν ήταν αγώνας ταξικός ή οικονομικός ή κοινωνικός. Ήταν Αγώνας εναντίον των Άγγλων ιμπεριαλιστών και εναντίον κανενός άλλου, όπως σήμερα επιχειρείται και γράφτηκε, και στο βιβλίο της Ιστορίας Γ΄ Λυκείου.
Είναι ιστορικό γεγονός, το πιο σημαντικό ίσως της ιστορικής πορείας της Κύπρου.
Ευτυχώς, ο τότε Υπουργός Παιδείας κ. Ουράνιος Ιωαννίδης, το απέστειλε πίσω. Αυτού του Αγώνα δεν μπορεί να του δώσει καμιά άλλη ερμηνεία ο κ. Καζαμίας, ή ο ιστορικός άλλης γενιάς, παρά μόνο την ερμηνεία ότι ήταν ο πόθος του λαού για ελευθερία και δικαίωση.
Αυτή είναι η μόνη και αδιαμφισβήτητη αλήθεια.
Το μαρτυρούν οι αγχόνες και τα Φυλακισμένα Μνήματα, το βροντοφωνάζει ο Μαχαιράς και το Δίκωμο, το φεγγοβολά ο Αχυρώνας.
Ήταν ο αγώνας των νέων, των εφήβων που ήθελαν να πεθάνουν ή να δουν την πατρίδα τους λεύτερη.
Δεν έχει δικαίωμα ούτε ο κ. Ανδρέας Καζαμίας ή οποιοσδήποτε άλλος να αμαυρώσει ή να παραγράψει τον Αγώνα αυτόν. Τον μαρτυρά κάθε σπιθαμή της Κυπριακής Γης, ο Όλυμπος κι ο Πενταδάχτυλος, η Καρπασία κι η Μεσαρκά, κάθε σπιθαμή της Κυπριακής γης. Εκείνη η Ιστορία του 1955-59 δεν ξαναγράφεται και δεν παραγράφεται.
Και με τον Αγώνα εκείνο έγινε η Κυπριακή Δημοκρατία και έχει το δικαίωμα και τη χάρη ο κ. Καζαμίας, χάρις στην ύπαρξη της, να μετέχει στη Δημοκρατία, όπως επίσης και όλοι όσοι αποκτήσαμε αξιώματα.
Αν δεν ήταν εκείνος ο Αγώνας, κανένας μας δεν θα ’ταν λεύτερος. Θα ’μαστε ακόμα τριτοκοσμική, υπόδουλη νήσος.
Όμως, ο κ. Καζαμίας ακάθεκτος μας προτρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως ανεξάρτητος πολιτικός σχηματισμός, ως πολιτική κοινωνία και ως πλήρες μέλος της πολυεθνικής Ε.Ε., δεν είναι προέκταση του Ελληνικού έθνους-κράτους, ούτε και πολιτισμικά από την άποψη εθνότητας, θρησκείας και πολιτιστικής παράδοσης αμιγώς ελληνοκεντρικό. Άλλο, λέει, η Ελληνική Ιστορία και άλλο η Κυπριακή.
Κι ας υπάρχουν η Σαλαμίνα, το Κούριον, οι Σόλοι, τα ανασκαφικά ευρήματα που βοούν, οι ελληνικές επιγραφές, οι ναοί, τα ταφικά έθιμα.
β) Η Κύπρος, λέει, ως πολιτική κοινωνία αποτελείται από δυο κοινότητες, από Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, οι οποίοι δεν αποτελούν μίαν εθνοθρησκευτική μειονότητα, κι ας ήλθαν οι Τούρκοι, λέγω, το 1571μ.Χ., ενώ οι Έλληνες το 1200 π.Χ.
γ) ‘‘Επομένως η παιδεία μας, θα πρέπει να είναι παιδεία των Κυπρίων συνεχίζει ο κ. Καζαμίας.
Του απαντώ:
Αυτό είναι πλήρως αντισυνταγματικό, γιατί το Σύνταγμα της Ζυρίχης το 1960 προνοούσε για δυο Κοινοτικές Βουλές, που η κάθε μια θα προστάτευε την παιδεία και τη θρησκεία κάθε κοινότητας. Άρα έχουμε διαφορετική παιδεία.
Συνεχίζει:
δ) Η σχολική εκπαίδευση των Ελληνοκυπρίων θα πρέπει να καλλιεργεί μια ελληνοκυπριακή εθνική ταυτότητα και να μην έχει την έννοια του όρου εθνοκεντρισμός.
Ακολουθώντας ο κ. Υπουργός Παιδείας, τις εισηγήσεις της Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης και τα σημεία των καιρών, στο μήνυμα του της 28ης Οκτωβρίου 2008 έθεσε ως πρώτον στόχο της φετινής σχολικής χρονιάς ‘‘Την καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας και όριζε διάφορους τρόπους για την επίτευξη του στόχου, όπως διοργάνωση μαθητικών συνεδρίων, διοργάνωση κοινωνικών προγραμμάτων επιμόρφωσης, επισκέψεις για αθλητικές ημερίδες και άλλα.
Με παρρησία ερωτώ: Ποιός θα είχε την ευθύνη για πιθανές συγκρούσεις ή διαπληκτισμούς μεταξύ των μαθητών σε τέτοιες επισκέψεις; Μια θρυαλλίδα, θα μπορούσε να φέρει ανάφλεξη.
Όταν ο κ. Ταλάτ είναι τόσο αδιάλλακτος στις θέσεις του, ποιός θα διακινδύνευε τέτοιες δραστηριότητες;
Ευτυχώς αντέδρασαν οι εκπαιδευτικοί, ο δε Πρόεδρος της ΠΟΕΔ δήλωσε ότι οι δάσκαλοι δεν εγκαταλείπουν το ‘‘Δεν ξεχνώ’’ (δημοσίευμα Σημερινή, Τρίτη 7 Οκτωβρίου).
‘‘Καμιά ειρηνική συμβίωση δεν μπορεί να υπάρξει σε μια πατρίδα μοιρασμένη με τη βία των όπλων και σε μια αδικία που εκτελείται και διαρκεί εδώ και δεκαετίες’’.
Κυρίες και Κύριοι,
Όσο υπάρχει η τουρκική σημαία στον Πενταδάκτυλο που δηλώνει καθημερινά την κατοχή, δεν μπορεί να υπάρξει ειρηνική συμβίωση. Για να υπάρξει πρέπει να φύγει ο τουρκικός στρατός και οι έποικοι.
Παρ’ όλα αυτά, δεν είμαστε εναντίον της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Πρέπει να γίνει με την αναβάθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων και της προσφερόμενης ύλης εξ αιτίας της ραγδαίας ανάπτυξης και γνώσης στην εποχή μας, ιδιαίτερα στα μαθήματα της Φυσικής, της Βιολογίας, της Αγωγής και της Τεχνολογίας γενικά.
Ακόμα και το μάθημα της Ιστορίας αν χρειάζεται να συμπληρωθεί, γιατί ίσως υπάρχουν κενά λόγω της έκρυθμης κατάστασης και των δυσμενών συνθηκών που είχαμε, σαν αποτέλεσμα της διχόνοιας, να γίνει.
Όμως η συμπλήρωση να γίνει από ιστορικούς επιστήμονες κύρους, χωρίς κομματικά ή πολιτικά κριτήρια, με σοβαρότητα και ευθύνη, οι οποίοι θα σέβονται την εθνική ταυτότητα των τόπων.
Τα αναλυτικά προγράμματα που πρόκειται να γίνουν, χρειάζονται μεθοδολογία, καλύτερους τρόπους προσφοράς του κάθε μαθήματος, χρήση σύγχρονων τεχνολογικών μέσων, μελέτη αρχειακού υλικού και έρευνα από τους ίδιους τους μαθητές, πιο ελκυστική παρουσίαση βιβλίων με κριτικές ερωτήσεις.
Χρέος μας όλων είναι:
1) Να μην επιτρέψουμε με κανένα τρόπο την απομάκρυνση των παιδιών μας από τη μακραίωνη ιστορική παράδοση.
2) Να μην αλλοιώσουμε την εθνική τους συνείδηση για να ’μαστε αρεστοί και σύγχρονοι, σ’ όποιους αντιστρατεύονται την αλήθεια.
3) Να εμπεδώσουμε στα παιδιά μας την αυτογνωσία, την αγάπη για τον τόπο, τη γνώση της αλήθειας και την αγωνιστικότητα.
4) Να μη δεχτούμε αποχρωμάτιση της ιστορίας ή των νεοελληνικών κειμένων που τους προσφέρονται με ισοπεδωτικές και προκατειλημμένες προσεγγίσεις.
5) Ωστόσο να τους μάθουμε να μην είναι μισαλλόδοξοι ή σοβινιστές.
6) Να είναι Άνθρωποι,
Καλοί Έλληνες και συνειδητοί Χριστιανοί.
Άλλωστε, η Ελληνική Παιδεία και ο Χριστιανισμός είναι Πανανθρώπινες Αξίες.
Και οι δύο έννοιες έχουν μέσα τους την Οικουμενικότητα και την Αγάπη.
7) Να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελληνική τους παιδεία είναι εθνικό κεφάλαιο και έτσι πρέπει να μείνει.
Αν χάσουν τον πολιτισμό τους, θα χάσουν την οντότητα, δεν θα υπάρχουν σαν άνθρωποι, θα είναι έρμαια των καιρών και της παγκοσμιοποίησης, χωρίς βιώματα και αυτοεκτίμηση, μηδενιστικές προσωπικότητες.
Φυσικά η κα Ρεπούση σε άρθρο της στα Νέα Αθηνών με τίτλο «Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι», γράφει:
«Τα παιδιά πρέπει να θυμούνται την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και να αγωνίζονται για την επιστροφή της πατρίδας τους στην πρότερη της εισβολής κατάσταση, να θυμούνται τον ξεριζωμό των Ελληνοκυπρίων από τα σπίτια τους και να διεκδικούν την επιστροφή τους σε αυτά, να λογαριάζουν τους χαμένους ανθρώπους για αγνοούμενους για να μην αναγνωρίζουν τα τετελεσμένα. Τα παιδιά εκεί πρέπει να θυμούνται όσα η δική τους, η καλή πλευρά θυμάται, και να αγνοούν όσα θέλει να ξεχάσει. Όσα η ίδια προκάλεσε στους Τουρκοκυπρίους για να εθνοκαθάρει την Μεγαλόνησο από το “σύνοικον” στοιχείο.»
«Παραχαράσσεται η Ιστορία, παραγράφεται η ιστορική πραγματικότητα, και την ευθύνη, σύμφωνα με την Κλαίρη Αγγελίδου, πρώην υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, έχουν οι “μεγάλοι και δυνατοί φίλοι μας”, που εδώ και χρόνια έβαλαν στόχο την “επαναπροσέγγιση”. Αυτοί οι συνωμότες “επέλεγαν πρόσωπα ... τους φιλοξενούσαν ... στα εργαστήρια-υπονομευτήρια της χώρας τους και τους έκαμναν πλύση εγκεφάλου" με απώτερο στόχο την “κατεδάφιση του ελληνισμού”.»
Αυτά πρέπει όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί, ιερωμένοι, ταγοί της πολιτείας και κοινωνία γενικά να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στις σειρήνες της παγκοσμιοποίησης και της απαράδεκτης επέμβασης των ξένων, αναφέρομαι στις δηλώσεις του Πρέσβη του Ηνωμένου Βασιλείου στην Κύπρο κ. Μίλλετ, ώσπου να εκλείψει η κατοχή, οπότε δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα συμφιλίωσης με τους Τουρκοκύπριους, με αμοιβαίο αλληλοσεβασμό στην κουλτούρα του ενός προς τον άλλο.
Ο δρόμος της συμφιλίωσης δεν είναι μονόδρομος. Είναι κοινός.
Και δεν πρέπει να μας προτρέπουν, όσοι μας προτρέπουν, να κάνουμε πρώτοι εμείς τα βήματα. Οι άλλη πλευρά δεν ανταποκρίνεται. Αντίθετα, πιστεύει ότι θα υποχωρήσουμε στα αδυφάγα σχέδια της.
Χρέος όλων μας είναι να σώσουμε την Ελληνική μας παιδεία και τις ελληνικές καταβολές μας.
No comments:
Post a Comment